๏ คบกันมาเนิ่นช้า.................จนเจอ     
เริ่มรักเธอ..แต่เธอ....................ไม่รู้
กระวนกระวายจริงเออ...............เป็นมาก
สงบปากคำไม่สู้.......................อย่างนี้ช้าไหม ฯะ    

  ๏  รักกันข้ามขอบฟ้า................มานาน
เมล์ส่งทุกคืนวัน........................บ่ร้าง
สายสืบที่สัมพันธ์.......................เกิดก่อ
ยากสานต่อทิ้งขว้าง...................สุดท้ายไร้ผล ฯะ  

  ๏ ฤดูกาลจักผ่านพ้น..................ไม่นาน
คิมหันต์สุดแสนทรมาน................มากเข้า
จวบจนย่างเหมันต์......................ผันผ่าน
หนาวสะท้านขาดเจ้า...................คิดเฝ้าคอยหวัง ฯะ

   ๏ รักเราช่างบอดใบ้................หลงทาง
เหมือนดั่งกามเทพวาง.................ผิดไว้
ไร้เข็มทิศนำทาง.........................ยึดอยู่
กว่าจะรู้ตัวให้.............................ผ่านพ้นหนทาง ฯะ    

๏ ทุกสิ่งที่อัดอั้น........................ตันใจ
ได้บอกออกจากใจ......................หมดแล้ว
ขอให้ระบายไป..........................สักหน่อย
ใจค่อยผ่องและแผ้ว....................สู่ห้วงสมหวัง ๚ะ


๏ ดึงความรู้สึกออกมาว่าถ้ารัก........จะจมปลักอยู่ในหนองทำนองไหน
จะรีดรักเป็นสายป่านแล้วผ่านไป ....หรือจะเก็บเยื่อใยไว้รัดตน
ลองรักไม่รู้จบพบคำตอบ ..............ลอบจะถอดถอนใจก็หลายหน
ได้พบประสบเข้าเป็นตัวตน ............ตัดใจหลายคนอย่างเสียดาย...๚ะ๛

๒๓/๕/๒๕๕๗