แม่ชีครับ ผมเบื่องานมาก สาเหตุคือผมมักจะเก็บมาเป็นทุกข์เวลาทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะถูกหัวหน้าตำหนิ ผิดที่ใจผมชอบเก็บไว้นาน ภาวนาก็ไม่ได้เพราะใจมันว้าวุ่น ทำอย่างไรดีครับ"
มันวุ่นก็วางมันสิ กำหนดไปวุ่นหนอๆๆ แล้วมันวุ่นใครละวุ่น มันวุ่นเอง เราไปตำหนิโลกธรรม 8 ใครจะหนีพ้น มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีสรรเสริญก็ต้องมีนินทา มีดีก็ต้องมีติมิใช่หรือ ของมันคู่กันแล้วเราจะไปยินดียินร้ายทำไม รู้ว่าเป็นสิ่งที่ร้ายแล้วเอามาใส่ใจตัวเองทำไม คายมันออกเสียสิ อย่าไปเก็บอารมณ์ ก็เห็นมันเกิดแล้วก็ดับ พอมันวุ่นให้บริกรรมเลย วุ่นหนอๆๆ สูดลมหายใจเข้าไปแรงๆ และค่อยๆ ปล่อยออก แล้วก็ฟุ้งหนอๆ วุ่นหนอๆ บริกรรมยาวๆ แล้วปล่อยลมออก จะค่อยๆ ดีขึ้นๆ
เราก็ค่อยๆ บอกตัวเอง เผาตัวเองเผาลงไป ไฟนะมันไหม้ เราก็เอาสติดับมันเสียสิ วางมันไอ้น้ำที่มันเน่า ของมันเสียจะเอาไว้ทำไม เวลาของบูดทำไมไม่กิน เราจะถูกตำหนิ ใครเชิดใครชูช่างเขา ใครด่าใครบ่นทนเอา ใจเราร่มเย็นเป็นพอ เขาจะตำหนิก็ช่างเขาเพราะเราห้ามเขาไม่ได้ จะให้ถูกใจเขาไปทุกอย่างมันเป็นไปไม่ได้หรอกคนในโลกนี้ อย่างงั้นไม่ต้องไปสนใจ อยากติก็ติไปเราทำดีที่สุดเป็นพอแล้ว อย่าไปเก็บมาเป็นอารมณ์ อารมณ์ที่มันเสียเอามาไว้ให้หนักอกหนักใจทำไม เอามาขังไว้ทำไม ปล่อยมันออกไป เอามาทิ่มมาแทงตัวเองทำไม ก็วางมันเสีย
เบื่อเราหนีพ้นหรือยัง เบื่อแล้วพร้อมที่จะหนีได้รึยัง โลกธรรม 8 ใครหนีพ้น ธรรมะเมื่อเราเข้าใจความเป็นจริงแล้ว เบื่อเราก็สลัดเบื่อเพราะเรายังอยู่ในกายหยาบ เรายังมีลูก มีหน้าที่อยู่ หรือเราพร้อมที่จะออกแล้ว เรามีทางออกทางอื่นไหม ถ้าเราเบื่อแต่เรายังออกไม่ได้ เราจำเป็นต้องสลัดความเบื่อออก เบื่อหนอๆ แล้วก็มองตามความเป็นจริงสิ ว่าสภาวะและสภาพที่เราอยู่นี่ เราออกมาแล้วเราเดือดร้อนมั้ย เราสลัดทิ้งงานสลัดวางทุกอย่าง จะประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเดียว เราจะเดือดร้อนมั้ย ถ้าเดือดร้อนเราต้องวาง ทำใจเป็นกลางเพราะเรายังหนีมันไม่พ้น เบื่อแล้วมันพร้อมที่จะสลัดได้หรือยัง เมื่อมันสลัดไม่ได้ก็ยอมรับความเป็นจริงแล้วก็วาง วางอุเบกขา รู้แล้วดับ รู้แล้ววาง ให้มีจิตอุเบกขาให้วาง เบื่อก็สักแต่ว่ามันเบื่อ ถ้ามันเบื่อแล้วหนีได้ก็ดีสิแต่มันหนีไม่ได้ อย่างนั้นเราต้องมองตามความเป็นจริง
เมื่อเราอยู่ในโลกโลกีย์ เราต้องถูกตำหนิติเตียน โลกธรรม 8 มันคู่กันอยู่แล้ว แล้วเราจะไปยึดทำไม ติแล้วก็สักแต่ว่าเป็นเสียง ทำไมคุณไม่สักแต่ว่าเป็นเสียง เก็บมาดองไว้ทำไม ถ้าดองแล้วได้เงินก็ดีสิ ดองแล้วทำให้ตัวเองขุ่นมัว จะเอาไว้อยู่หรือน้ำเน่าๆนะ ท่องเข้าไปเบื่อหนอๆ เพราะคุณสติช้า มันก็เลยเข้าไปหมักไว้ ลืมแล้วหรือที่แม่ให้กำหนด หูได้ยินเสียงก็ให้กำหนด ตากระทบรูปให้รู้ รู้แล้วให้วาง หูได้ยินเสียงสักแต่ว่าได้ยิน ทำไมเอาเสียงเขาเข้ามาขังไว้ ทำไมไม่ให้มันดับตั้งแต่นานแล้ว เก็บมาไว้ทำไม
รวมเรื่องเล่าจากผู้ปฏิบัติธรรมกับคุณแม่ชีเกณฑ์ ชุดที่ 3
มันวุ่นก็วางมันสิ กำหนดไปวุ่นหนอๆๆ แล้วมันวุ่นใครละวุ่น มันวุ่นเอง เราไปตำหนิโลกธรรม 8 ใครจะหนีพ้น มีสุขก็ต้องมีทุกข์ มีสรรเสริญก็ต้องมีนินทา มีดีก็ต้องมีติมิใช่หรือ ของมันคู่กันแล้วเราจะไปยินดียินร้ายทำไม รู้ว่าเป็นสิ่งที่ร้ายแล้วเอามาใส่ใจตัวเองทำไม คายมันออกเสียสิ อย่าไปเก็บอารมณ์ ก็เห็นมันเกิดแล้วก็ดับ พอมันวุ่นให้บริกรรมเลย วุ่นหนอๆๆ สูดลมหายใจเข้าไปแรงๆ และค่อยๆ ปล่อยออก แล้วก็ฟุ้งหนอๆ วุ่นหนอๆ บริกรรมยาวๆ แล้วปล่อยลมออก จะค่อยๆ ดีขึ้นๆ
เราก็ค่อยๆ บอกตัวเอง เผาตัวเองเผาลงไป ไฟนะมันไหม้ เราก็เอาสติดับมันเสียสิ วางมันไอ้น้ำที่มันเน่า ของมันเสียจะเอาไว้ทำไม เวลาของบูดทำไมไม่กิน เราจะถูกตำหนิ ใครเชิดใครชูช่างเขา ใครด่าใครบ่นทนเอา ใจเราร่มเย็นเป็นพอ เขาจะตำหนิก็ช่างเขาเพราะเราห้ามเขาไม่ได้ จะให้ถูกใจเขาไปทุกอย่างมันเป็นไปไม่ได้หรอกคนในโลกนี้ อย่างงั้นไม่ต้องไปสนใจ อยากติก็ติไปเราทำดีที่สุดเป็นพอแล้ว อย่าไปเก็บมาเป็นอารมณ์ อารมณ์ที่มันเสียเอามาไว้ให้หนักอกหนักใจทำไม เอามาขังไว้ทำไม ปล่อยมันออกไป เอามาทิ่มมาแทงตัวเองทำไม ก็วางมันเสีย
เบื่อเราหนีพ้นหรือยัง เบื่อแล้วพร้อมที่จะหนีได้รึยัง โลกธรรม 8 ใครหนีพ้น ธรรมะเมื่อเราเข้าใจความเป็นจริงแล้ว เบื่อเราก็สลัดเบื่อเพราะเรายังอยู่ในกายหยาบ เรายังมีลูก มีหน้าที่อยู่ หรือเราพร้อมที่จะออกแล้ว เรามีทางออกทางอื่นไหม ถ้าเราเบื่อแต่เรายังออกไม่ได้ เราจำเป็นต้องสลัดความเบื่อออก เบื่อหนอๆ แล้วก็มองตามความเป็นจริงสิ ว่าสภาวะและสภาพที่เราอยู่นี่ เราออกมาแล้วเราเดือดร้อนมั้ย เราสลัดทิ้งงานสลัดวางทุกอย่าง จะประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเดียว เราจะเดือดร้อนมั้ย ถ้าเดือดร้อนเราต้องวาง ทำใจเป็นกลางเพราะเรายังหนีมันไม่พ้น เบื่อแล้วมันพร้อมที่จะสลัดได้หรือยัง เมื่อมันสลัดไม่ได้ก็ยอมรับความเป็นจริงแล้วก็วาง วางอุเบกขา รู้แล้วดับ รู้แล้ววาง ให้มีจิตอุเบกขาให้วาง เบื่อก็สักแต่ว่ามันเบื่อ ถ้ามันเบื่อแล้วหนีได้ก็ดีสิแต่มันหนีไม่ได้ อย่างนั้นเราต้องมองตามความเป็นจริง
เมื่อเราอยู่ในโลกโลกีย์ เราต้องถูกตำหนิติเตียน โลกธรรม 8 มันคู่กันอยู่แล้ว แล้วเราจะไปยึดทำไม ติแล้วก็สักแต่ว่าเป็นเสียง ทำไมคุณไม่สักแต่ว่าเป็นเสียง เก็บมาดองไว้ทำไม ถ้าดองแล้วได้เงินก็ดีสิ ดองแล้วทำให้ตัวเองขุ่นมัว จะเอาไว้อยู่หรือน้ำเน่าๆนะ ท่องเข้าไปเบื่อหนอๆ เพราะคุณสติช้า มันก็เลยเข้าไปหมักไว้ ลืมแล้วหรือที่แม่ให้กำหนด หูได้ยินเสียงก็ให้กำหนด ตากระทบรูปให้รู้ รู้แล้วให้วาง หูได้ยินเสียงสักแต่ว่าได้ยิน ทำไมเอาเสียงเขาเข้ามาขังไว้ ทำไมไม่ให้มันดับตั้งแต่นานแล้ว เก็บมาไว้ทำไม