ก่อนเริ่มตอน นางิบอกเพื่อเป็นการฉลองเรื่องนี้ครบ 450 ตอน ให้ส่งตัวละครที่ชอบมาโดยมีรางวัลเป็น PS3 ให้กับผู้ที่โชคดี แต่ฮายาเตะขอขัดหน่อยที่ไหงรางวัลถึงเป็นของที่คนเริ่มจะไม่อยากได้กันแล้ว นางิบอกก็ตาคนเขียนขี้เกียจเก็บ PS3 เครื่องเก่าไว้แล้วก็เลยหาทางโละๆออกไปไง ฮายาเตะเลยแปลกใจถามว่าคนเขียนได้ PS4 มาแล้วเหรอ นางิบอกเปล่าแต่เพราะซื้อ PS3 รุ่น Slim มาแล้วต่างหาก ฮายาเตะเลยโวยว่าแล้วทำไมไม่ซื้อ PS4 เล่า

เมื่อบอกว่า PS3 มันไม่พอนางิเลยบอกยังมี XBOX360 ให้อีกรางวัลด้วยนะ ฮายาเตะถามคนเขียนซื้อ XBOX ONE มาแล้วเหรอ นางิบอกเปล่า ก็แค่คิดว่าไม่ได้เล่นแล้วก็แค่นั้น (อีกอย่าง XBOX ONE ยังไม่วางขายที่ญี่ปุ่นเลย) ฮายาเตะเลยโวยอีกว่าตอบแบบนี้ไม่ได้นะ ยังไม่พอบอกยังมีรางวัลกอง DVD ที่ไม่ได้ดูแล้วอีก แล้วยังมี HD-DVD Player ด้วยเพราะงั้นส่งไปรษณีย์บอกตัวละครที่ชอบมาได้เลย

*ข้อความจากกองบก. รางวัลที่จะให้จริงๆคือหนังสือภาพรูปแบบการ์ด*

นางิบอกให้คนที่ไม่คิดจะบ่นอะไรหรือส่งคืนรางวัลแล้วก็รับจำนวนจำกัดจ๊ะ

หน้าเปิดฉลอง 450 ตอน


ต่อจากตอนที่แล้ว ทางด้านอาเธเน่พูดกับอิคุสะบอกว่าไม่ได้เจอกันนานเลย และเธอไม่เคยรู้เลยว่าจะเป็นพี่ของฮายาเตะหรือเรื่องที่จะได้พบกันอีกหลังจากผ่านมา 10 ปีแบบนี้ อิคุสะบอกเขาไม่มีน้องชายและไม่เคยเจออาเธเน่มาก่อนเลยบอกทักผิดคนแล้ว... สาวผมบลอนด์สีหน้าเศร้า อาเธเน่โวยเลยว่าอย่าเรียกชื่อคนอื่นจากรูปลักษณ์สิ แต่ยังไงซะอาเธเน่ก็ขอจัดการธุระเลยทันที

ทันทีนั้นอาเธเน่ขยับมือเล็กน้อยทางด้านอิคุสะก็จู่ๆมีค้อนยักษ์ที่เขียนว่า "ค้อนฟื้นความทรงจำ" เข้ามากำลังจะตีจากทางด้านหลัง แต่อิคุสะไหวตัวทันจึงโดดหลบได้แล้วถามอาเธเน่ว่านี่คืออะไร อาเธเน่บอกอิคุสะสูญเสียความทรงจำไม่ใช่เหรอ เพราะงั้นเธอจะช่วยเอากลับคืนมาให้เอง อิคุสะเลยบอกว่าความทรงจำมันไม่ได้เอากลับมาได้ง่ายๆหรอกนะ.... สาวผู้แสดงความหวังดี อาเธเน่โวยซ้ำประโยคเดิมอีกรอบเลย

อาเธเน่บอกรับประกันเลยว่าความทรงจำของอิคุสะจะกลับมาแน่เพราะงั้นอยู่เฉยๆซะและเริ่มจะฟาดค้อนอีกรอบ แต่อิคุสะกลับต่อยด้วยหมัดเปล่าล้วนๆใส่ค้อนจนแตกไปเลย อาเธเน่ถามเลยว่าทำไมถึงไม่ยอม อิคุสะบอกอยู่เฉยๆให้อาเธเน่มาตีก็บ้าแล้ว อาเธเน่ที่ยังไม่ยอมเลยบอกถ้างั้นก็....แบบนี้เป็นไง ทันทีนั้นด้านหลังของอาเธเน่ก็มีค้อนแบบเดิมแต่จำนวนมากโผล่มาทันที ทางอิคุสะก็เริ่มสนุกเห็นว่าเป็นเทคนิคที่แปลกดีและเรียกอาเธเน่ว่า...สาวผมสว่านโนตม จนอาเธเน่บอกเมื่อไรจะหยุดพูดกวนๆเธอสักที แต่อิคุสะก็บอกในเมื่ออาเธเน่จะลุยก็จะเป็นคู่มือให้ก็ได้แล้วก็ถอดเสื้อคลุมพร้อมลุยทันที

อาเธเน่เริ่มโจมตีและบอกอิคุสะว่ายอมให้เธอช่วยฟื้นความทรงจำซะดีๆ ตอนนี้เธอมีเวลาไม่มาก ซึ่งจากเครื่องเก็บพลังของอาเธเน่นั้นกำลังนับเวลาถอยหลังเหลืออีก 10 นาที 23 วินาที แต่อิคุสะบอกเขาไม่สนใจอดีตของตัวเอง แต่อาเธเน่บอกเลยว่าเธอสน เธอจำเป็นต้องให้รู้ให้ได้หากอิคุสะคือผู้ที่คลายพลังของราชวงค์จากวังนั้นเมื่อ 10 ปีก่อน อิคุสะจะถามว่าเรื่องอะไร อาเธเน่อธิบายว่าเมื่อ 10 ปีก่อนอิคุสะได้เข้าไปถึงวังแปลกๆ และพลังนั้นก็อยู่ลึกที่สุดภายในนั้น พออาเธเน่เริ่มพูดเรื่องนี้อิคุสะก็เหมือนจะเริ่มจำได้ขึ้นมา


ย้อนอดีตเมื่อ 10 ปีก่อน หลังจากที่อิคุสะช่วยอาเธเน่ออกมาได้แล้ว ตอนนั้นเองก็มีผู้หญิงคนหนึ่งถามอิคุสะว่าเป็นคนช่วยอาเธเน่งั้นเหรอ ก็เลยขอบคุณและบอกชื่อของอาเธเน่ที่เป็นเด็กที่หายตัวไปนาน ผู้หญิงคนนั้นจึงบอกให้อิคุสะพาอาเธเน่ไปส่งให้ตำรวจหรือโรงพยาบาลซะและกำลังจะจากไป อิคุสะก็ถามผู้หญิงคนนั้นว่าจะไปที่วังนั้นงั้นเหรอและกำลังจะบอกว่าเขาไม่รู้ว่าที่นั้นคือ.... แต่ผู้หญิงคนนั้นพูดเลยว่าไม่ต้องห่วง บอกอิคุสะช่วยจัดการคนไม่ดีให้แล้วนิแล้วก็....

ยูคาริโกะ: มีเพื่อนอยู่ที่นั้น...
ยูคาริโกะ: ที่รอให้ไปช่วยอยู่

กลับมาปัจจุบัน อิคุสะเริ่มจำได้แล้วเลยบอกอาเธเน่ว่าผู้หญิงที่มีผ้าพันคอคนนั้น(ยูคาริโกะ)เข้าไปในปราสาทเพื่อช่วยใครบางคน อาเธเน่รีบถามต่อเลยว่าอิคุสะเห็นคนๆนั้นเอาพลังราชวงค์ออกมาเหรอ แต่อิคุสะไม่แน่ใจว่าเห็นหรือไม่เห็นกันแน่ อาเธเน่เลยโวยบอกให้คิดดีๆเพราะเป็นเรื่องสำคัญมาก คิดไปคิดมาอิคุสะก็ไม่ไหวบอกจำไม่ได้จริงๆ มันเหมือนลืมความฝันหลังจากที่ตื่นขึ้นมาทันที อาเธเน่บอกเลยอย่าพึ่งยอมแพ้สินึกให้ออก แต่ถ้าอิคุสะยอมแพ้เธอก็จะทำให้จำให้ได้เอง(ด้วยค้อนอย่างเดิม) อิคุสะบอกถ้าเขาลืมไปง่ายๆแบบนั้นก็แสดงว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญสักนิด อาเธเน่ที่ได้ยินว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญก็เหมือนโดนสะกิดใจ อิคุสะยืนยันแบบนั้นพูดเลยว่าแล้วมีเหตุผลอะไรให้ยึดติดกับความทรงจำเก่าๆด้วย


อาเธเน่ที่ได้ยินแบบนี้ก็เริ่มโมโหจนเอาค้อนอันหนึ่งทุบอย่างแรง โวยเลยว่าเมื่อ 10 ปีก่อนเพราะอิคุสุะได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กผู้หญิงที่อยู่ไกลๆไม่ใช่เหรอไง เด็กผู้หญิงคนนั้นที่สูญเสียความหวังในทุกๆอย่างไป ร้องไห้จนน้ำตาแห้งเหือด สูญเสียสิ่งสำคัญจนเจ็บปวดอย่างที่สุด สาปแช่งในความโง่เขลาของตัวเองจนอยากที่จะหายไปจากโลก แต่ในตอนนั้นอิคุสะก็โผล่มาพร้อมกับบอกว่าจะทำความปรารถนาของอาเธเน่ให้เป็นจริง

บอกอิคุสะโผล่มาและจัดการโดยไม่ได้คิดถึงชีวิตตัวเองและช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ได้ อาเธเน่บอกอิคุสะจะบอกว่าลืมเรื่องนั้นได้อย่างนั้นเหรอ แต่อิคุสะก็ตอบว่าจำไม่ได้จริงๆ อาเธเน่พูดต่อว่าตอนที่เด็กผู้หญิงคนนั้นตื่นขึ้นมาอิคุสะก็ไม่อยู่แล้วและทิ้งดาบชิโระซากุระไว้ตรงหน้าราวกับให้มันปกป้องเด็กคนนั้น ไปโดยไม่ได้พูดอะไรทิ้งไว้ให้เด็กคนนั้นเลย


พอพูดเรื่องนี้อิคุสะก็เริ่มจำได้ ในตอนนั้นอิคุสะกำลังมองหาตำรวจตามที่ยูคาริโกะบอกจนเจอกับตำรวจคนหนึ่งที่เวรยามผ่านมาก็เลยจะเรียก แต่ตำรวจคนนั้นก็ไม่ได้สนใจเลยจนอิคุสะต้องตะโกนพร้อมกับเอาดาบชี้ใส่ พอตำรวจคนนั้นเห็นอิคุสะที่ดูหน้าและดวงตาที่เส้นเลือดขึ้น... ถือดาบใหญ่... กำลังอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่ได้สติและเหมือนพึ่งร้องไห้มามาดๆ.....

ตำรวจ: ยกมือขึ้น!!! (ชักปืนขู่)
ตำรวจ: วางเด็กกับอาวุธลงซะ!!
อิคุสะ: เดี๋ยว!! ผมไม่ใช่โจรลักพาตัวนะ ไม่ใช่จริงๆนะครับบบบ!!

หลังจากนั้นอาเธเน่ก็ตื่นและพบว่าตัวเองอยู่ที่ไหนสักแห่งแต่อิคุสะไม่อยู่ที่นั้นแล้ว หารู้ไม่ว่าด้านหลังของอาเธเน่นั้นอิคุสะกำลังโดนตำรวจจับใส่กุญแจมือพาไปโรงพักเรียบร้อยแล้ว อิคุสะที่จำเรื่องนี้ได้แล้วก็บอกเลยว่าเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ


อาเธเน่เลยถึงกับโวยใหญ่ และบอกถ้าอิคุสะจะความจำเสื่อมต่อก็ตามใจแต่ให้เธอได้ขอบคุณก่อนสิ แต่อิคุสะบอกไม่ต้องการคำขอบคุณเพราะเขาช่วยผู้คนทุกวันอยู่แล้วและจำไม่ได้เลยว่าต้องการของตอบแทน แต่....

อาเธเน่: ขอร้องล่ะ จำให้ได้!!
อิคุสะ: !?
อาเธเน่: ขอร้อง...
อาเธเน่: จำให้ได้สิ...
อาเธเน่: ฉันน่ะ...
อาเธเน่: ดีใจมากเลยนะ
อาเธเน่: เพราะงั้นฉัน...
อาเธเน่: เลยแค่อยากจะพูดขอบคุณด้วย

อาเธเน่ที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้งด้วยความที่อยากจะขอบคุณอิคุสะ


จบตอน