จากกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/32048852/ เป็นเรื่องตุ๊กแกนะคะ
เราเองกลัวตุ๊กแกมาก แต่ก็อารมณ์อยากอ่าน เพราะ จขกท เค้าเขียนได้น่ารัก ขำๆฮาๆดี

รู้นะว่าเป็นทู้ตุ๊กแก มันต้องมีรูปตุ๊กแกแน่ๆ แต่ก็อยากเข้าไปดู (สมน้ำหน้าตัวเอง)
เรากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง มีน้องแมวอยู่ข้างๆ อ่านไปด้วย เล่นกับแมวไปด้วย
เราอ่านถึงแค่ คห 40 นะคะ ก่อนหน้านั้นมึ 2-3 คห ที่แปะรูป ถ่ายไกลๆ + เราหลับตาทัน
แต่พอ 41 ( น่าจะประมาณนี้) มันมาเต็มๆเลยค่ะ
เราร้อง เฮ้ย อร๊ายย อ๊ากก หรืออะไรสักอย่างจำไม่ได้ พร้อมกับเขวี้ยงมือถือออกจากตัว
มันตกลงที่พื้นแล้วสไลด์ผ่าน+สะดุดรางประตูกระจกไปอีกห้องนึง
น้องแมวก็ตกใจ กระโดดลงจากเตียง ไปหมอบทำหูลู่อยู่ใต้โซฟา
ปกติแม่แมวไม่ทำเสียงดัง เค้าคงงงสิ หรือกลัว หรืออะไร ยังไม่ยอมออกมาเลย

โชคดีที่เราใส่เคส แต่ก็เป็นเคสที่ไม่ได้ป้องกันด้านหน้า ถ้าลงคว่ำคงแตกค่ะ
เกือบต้องเสียเงินซ่อมมือถือแล้วสิเรา
ระวังกันด้วยนะคะ ปฏิกิริยาอัตโนมัติของร่างกายนี่มันควบคุมไม่ได้จริงๆนะ


ปล. รูปนี้คือครั้งแรกที่ฝนตกฟ้าร้องตอนเค้าอยู่บ้านคนเดียว แถมรถติดกลับบ้านช้า เรียกยังไงก็ยังไม่ยอมออกมา