เราอายุ30แล้วค่ะ รักสุนัขมากๆ ไม่เคยรังเกียจสุนัขเลย ชอบรับสุนัขจรมาเลี้ยง จับได้หมดเห็บหมัด เป็นขี้เรื้อนเป็นแผลนี่เราไม่รังเกียจเลย จิ้งจก ตุ๊กแก หนอน กิ้งกือ เราจับได้ไม่กลัว แต่กับแมวเราทั้งเกลียดทั้งกลัว แค่เห็นไกลๆเราก้อหนีแล้ว ยิ่งถ้ามาใกล้ๆนะใจเต้นแรง ตัวสั่น ร้องไห้เลย แค่ภาพหรือรูปแมวเราก้อกลัว ยิ่งประเทศไทยที่มีแมวเต็มไปหมด ไม่ว่าจะไปไหนก้อเจอใช้ชีวิตลำบากมาก ไปทำบุญที่วัดนี่แมวอย่างเยอะ นั่งก้อต้องคอยระวัง แค่ลูกแมวตัวเล็กๆเรายังกลัวเลย พ่อแม่ต้องคอยไล่ให้ตลอด กับข้าวร้านไหนที่ว่าอร่อยถ้ามีแมวอยู่ เราจะไม่เข้าร้านเด็ดขาด สมัยเรียนเพื่อนเคยจับแมวมาหลอก เราวิ่งไม่คิดชีวิตเลย วิ่งออกจากโรงเรียนข้ามถนนไปอีกฝั่ง เกือบโดนรถชน ก้อเรากลัวจริงๆไม่ได้แกล้ง ขอบอกก่อนค่ะไม่เคยมีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับแมวเลย ที่บ้านไม่เคยเลี้ยงแมว ไม่เคยโดนกัดหรือโดนข่วน ตอนเด็กๆก้อไม่เคยมีใครหลอกให้กลัวแมว จนคิดไปเองว่าคงเป็นเพราะชาติปางก่อนเราคงจะไปทำอะไรไว้