ก่อนอื่น เราก็ต้องนำกระทู้ด้วยรูปย้วย...อิอิ
ไปหารูปย้วยมาจากงานกำแพงแมวฟริสกี้ ซื้อของพร้อมสกรีนถุงผ้า อุดหนุนสินค้าโครงการรักษ์แมวด้วยนิดหน่อย ^^
ในที่สุดก็หาเจอ
อ่ะ เข้าเรื่องๆๆๆ คือช่วงย้วยเสียใหม่ ๆ หมดอาลัยตายอยากมากๆๆๆ ขอบอก งานทำไม่รู้เรื่องรู้ราว กลับบ้านก็ไม่อยากกลับ จริง ๆ เหงามาก กะว่าจะไม่เลี้ยงอีกแล้ว เสียใจขนาดนี้ แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่วาย...ส่องแมวหาบ้านอยู่นั่น 555+
กะว่า จะหาแมวหน้ากาก ตัวเมีย โตหน่อยมาเลี้ยง ก็หาไม่ได้ และระหว่าง ๆ รอเวลาและพรหมลิขิตต่าง ๆ ให้เหมาะเจาะ ก็มีน้องเหมียวหิมาลายัน หน้าตาเศร้า เหงาหงอย มาหลังไมค์ อยากได้คนเลี้ยงที่รักจริงหวังแต่งเลย
ตอนแรกก็ก้ำ ๆ กึ่ง ๆ แบบว่า พันธุ์แบบนี้ น่าจะมีโอกาสมากกว่าแมววัดนะ หาแมววัดดีกว่า...แต่พอฟังอาการและประวัติที่คาดว่าน่าจะเจอมา ก็โอ้โห นี่แมวพันธุ์ดีนะเนี่ย หายากกว่าแมววัดหาบ้านอีกอ่า ก็เลยตกลงใจรับมา เอาน่ะ สวยแบบนี้ย้วยคงชอบ (ย้วยคงคิด ทำไมไม่หาตอนย้วยอยู่ มาทำไรตอนย้วยไม่อยู่ หะหะ)
ก่อนไปรับ ก็คิดกะที่บ้านว่าชื่อไรดีน้า ให้เข้ากะย้วย ก็เลยมาลงที่ย้งยี้ หรือหญิงยี้ สั้นมาก ๆ ก็ยี้ (ไม่ได้ยี้รังเกียจนะ แต่เ็ป็นย้งยี้น่ะ)
วันที่รับ....อยู่ในกระเป๋า เงียบมากจนนึกว่าเป็นแมวใบ้เลยทีเดียว แต่พอเปิดซิปเท่านั้นแหล่ะ โดดพรวด มุดลงใต้เบาะ จับเกือบไม่ทัน กำลังจ่ายค่าทางด่วนเลย โดดลงมาใต้เบาะเราตรงด้านคนขับซะงั้น หัวใจจะวาย
พอถึงบ้าน....ไม่อยากจะพรรณนา มุดทุกซอกที่ตัวเข้าไปได้และไม่ได้ พยายามบีบตัวมากเพื่อหาที่มุด ก่อนรับมาฟังข้อมูลมาว่า เค้าจะกลัวเสียงทุกอย่าง กลัวคน ต้องอยู่ในกล่อง ในที่ ๆ มิดชิดตัวเค้าได้ แต่ก็ไม่นึกว่าจะขนาดนี้ (ห้องก็สะอาดนะ มุดทีฝุ่นก็ตามติดมาด้วย 55+)
เราก็จัดการโดยการ มุดก็จับออกมา แบบนี้หลายรอบ แล้วป้อนเข้าป้อนน้ำเค้า พยายามผ่อนคลาย จนแบบว่าเหมือนจะโอเค (แป๊บนึง) ก็เค้านึกขึ้นได้ว่า เฮ้ย...ต้องมุด รอบหลัง ๆ เราปล่อยไปก่อนน่ะ อยากออกมาเจอโลกภายนอกก็ออกมาละกัน
สภาพหน้าตาหวาดหวั่นตอนแรก
วันแรก ๆ ไม่ค่อยได้ทำอะไรมาก เนื่องจากยังไม่ได้จัดที่จัดทางมากนัก อย่างมากเราก็ปิดรูใต้เตียงในห้องเราทั้งหมด (เกือบหมด) ตอนนี้เอาไว้ในห้องเราอย่างเดียวก่อนให้ชินเป็นที่ ๆ
วันแรกนอนข้างเตียงตรงระเบียง มีบานเลื่อนใหญ่ ลมพัดเย็นฉุย
วันที่ 2 เริ่มปฏิบัติการ
จัดไปอาบน้ำตัดขน ที่ รพส ทองหล่อ สาขาฟิวเจอร์....สรุปไม่ได้เลยจ้า ดิ้น ตื่นตระหนกกับทุกสิ่งอย่าง ทำได้คือต้องดมยา ถ้าต้องตัดจริง ๆ ก็เลยละไว้ก่อน ฝากเค้าไว้แป๊บนึง เราก็ไปซื้ออุปกรณ์มา DIY ที่อยู่ของหญิงยี้
กลับถึงบ้าน เมื่อเค้าอาบให้ไม่ได้ ก็อาบเองก็ได้ฟร้า (แต่ไม่ตัดขนเอง ยังไม่สามารถ อิอิ) อาบได้นะ ไม่กลัวน้ำ แต่กลัวไดร์ โอ้ววว...หญิงยี้จะมีกล่องประจำตัว (พี่สาวให้มายืม เห็นว่าชอบเข้าไปนอน) เธอก็เข้าไปในนั้นแหล่ะ พอเปิดไดร์เท่านั้น แทบทะลุกล่องไปอีกด้าน แต่เราก็ หึหึ ไดร์มันในกล่องนี่ก็ได้ ในที่สุดก็เป่าจนเสร็จจนได้
สภาพหลังอาบน้ำไดร์ขนเสร็จ นอนกอดพี่ตุ๊กแกสบายใจเฉิบ
จากนั้น คงเริ่มชินขึ้นนิดนึง เขย่าถุงอาหารให้เสียงดังแกร่กๆๆๆ ก็จะรู้ว่า ต้องมีอาหารหรือขนมแน่ ๆ (สงสัยที่เดิมน่าจะเคยทำ เพราะดูรู้เรื่องมากเลย) กินก็ไม่มากินเอง ต้องเอาใส่มือป้อนก่อน แต่มาอยู่กะเราแล้ว จะให้ป้อนตลอดไม่กินเองไม่ใช่เราเลย....ก็เลยป้อนไปสามเม็ด แล้วก็หาทางเอาออกจากกล่องมากินเองให้ได้....ก็ทำได้นะ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าต้องมุด....เค้าก็ไปมุดใหม่ แต่ดีตรงนี้ ไม่มุดใต้ตู้ใต้เตียงล่ะ มุดเข้ากล่องแทน....ตอนนี้เป็นช่วง กล้า ๆ กลัว ๆ แต่ดีกว่าวันแรกเยอะ
แต่มาหนักเราตอนกลางคืน....ถึงเวลานอน เค้าไม่นอนด้วย 55+
ปกติเราชินกะย้วยมาก คือตื่นกะนอนเวลาเดียวกันเลย
แต่หญิงยี้ นอนเหมือนกันนะ แต่เหมือนกระวนกระวาย จะไปนอนตรงประตูตลอด เหมือนคอยดูอะไร แล้วก็จะสะดุ้งเป็นรอบ ๆ พร้อมด้วยละเมอร้องเมี้ยวๆๆ เราแน่ใจว่าละเมอนะ เพราะเปิดไฟดู ยังหลับอ่าาาาาา
ละเมอหลายรอบเลย แล้วก็มีรอบตื่นจริง ตื่นมากิน แล้วก็ถูไถๆ กับกล่อง แต่เราเรียกขึ้นเตียงไม่ขึ้น อุ้มขึ้นแป๊บนึง เหมือนจะหลับ ก็นึกขึ้นได้ ว่าต้องมุด ก็ไปมุดเข้ากล่อง -_-"
สุดท้าย เราก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ดูว่าหญิงยี้เค้าอยากได้ไร คิดว่าเค้าคงอยากสำรวจที่ เราเลยเปิดประตูมุ้งลวด (แต่ปิดประตูห้องใหญ่) ให้ออกไปดูห้องน้อง เออ หายแฮะ
(อธิบายห้องเราก่อน ห้องเราเป็นห้องนอนใหญ่ ที่แบ่งออกเป็นสองห้อง ใช้ผนังเบากั้น มีประตูรวมอันเดียว คือประตูห้องเดิม ส่วนประตูห้องที่ักั้นผนังแล้ว เราไม่ติด เพราะเราชอบให้ลมพัดฉุยๆๆ เวลานอนเราจะเปิดประตูไว้ ติดแต่มู่ลี่ พอรับยี้มา ก็เลยทำมุ้งลวดกั้นตรงส่วนห้องเราไม่ให้ออกแค่นั้น)
จากนั้น ก็ไม่รู้อารมณ์ไหน กระโดดขึ้นมาบนหัว เกาให้หลับไปวืดนึง ก็คงนึกขึ้นได้ว่าต้องมุด ก็ไปมุดเข้ากล่องต่อไป 55+ เป็นงี้ถึงเช้า สโลสเลมาทำงานเลยทีเดียว....แต่โดยภาพรวม ถือว่าแค่ 2 วันได้ขนาดนี้ก็ถือว่าสำเร็จพอสมควร
เหลือแค่ปฏิบัติการ ให้ชินให้ได้ทั้งบ้าน คน และน้องหมา รู้ที่ขับถ่าย ที่กิน เป็นอันจบ ไม่รู้กี่วันกี่เดือน แต่ก็จะพยายามนะ ...จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้อะไรที่เคยร้าย ๆ ในอดีต มันคงจะค่อยๆ หายไป
ชอบเหลือเกินตุ๊กตาพี่ตุ๊กแกเนี่ย
เล่าซะยาว....แต่คิดว่า คงพอเป็นประโยชน์กับใครที่รับน้องเหมียวไปเลี้ยง ทั้งที่เคยเลี้ยงหรือยังไม่เคยเลี้ยง
ให้เวลาน้องเหมียวบ้าง การปรับตัวอาจจะแตกต่างกัน แต่คิดว่า ไม่น่าจะผิดเพี้ัยนจากกันไปมากมายนัก
เพื่อน ๆ คนไหนมีวิธียังไง ให้น้องเหมียวปรับตัว ก็บอกเล่าประสบการณ์กันมานะ ^^
เปิดตัวน้องย้งยี้ แมวขี้กลัวสุดพลัง และวิธีการรับน้องเหมียวเข้าบ้าน เผื่อเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่รับน้อง ๆ ไปเลี้ยงจ้า^^
ไปหารูปย้วยมาจากงานกำแพงแมวฟริสกี้ ซื้อของพร้อมสกรีนถุงผ้า อุดหนุนสินค้าโครงการรักษ์แมวด้วยนิดหน่อย ^^
ในที่สุดก็หาเจอ
อ่ะ เข้าเรื่องๆๆๆ คือช่วงย้วยเสียใหม่ ๆ หมดอาลัยตายอยากมากๆๆๆ ขอบอก งานทำไม่รู้เรื่องรู้ราว กลับบ้านก็ไม่อยากกลับ จริง ๆ เหงามาก กะว่าจะไม่เลี้ยงอีกแล้ว เสียใจขนาดนี้ แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่วาย...ส่องแมวหาบ้านอยู่นั่น 555+
กะว่า จะหาแมวหน้ากาก ตัวเมีย โตหน่อยมาเลี้ยง ก็หาไม่ได้ และระหว่าง ๆ รอเวลาและพรหมลิขิตต่าง ๆ ให้เหมาะเจาะ ก็มีน้องเหมียวหิมาลายัน หน้าตาเศร้า เหงาหงอย มาหลังไมค์ อยากได้คนเลี้ยงที่รักจริงหวังแต่งเลย
ตอนแรกก็ก้ำ ๆ กึ่ง ๆ แบบว่า พันธุ์แบบนี้ น่าจะมีโอกาสมากกว่าแมววัดนะ หาแมววัดดีกว่า...แต่พอฟังอาการและประวัติที่คาดว่าน่าจะเจอมา ก็โอ้โห นี่แมวพันธุ์ดีนะเนี่ย หายากกว่าแมววัดหาบ้านอีกอ่า ก็เลยตกลงใจรับมา เอาน่ะ สวยแบบนี้ย้วยคงชอบ (ย้วยคงคิด ทำไมไม่หาตอนย้วยอยู่ มาทำไรตอนย้วยไม่อยู่ หะหะ)
ก่อนไปรับ ก็คิดกะที่บ้านว่าชื่อไรดีน้า ให้เข้ากะย้วย ก็เลยมาลงที่ย้งยี้ หรือหญิงยี้ สั้นมาก ๆ ก็ยี้ (ไม่ได้ยี้รังเกียจนะ แต่เ็ป็นย้งยี้น่ะ)
วันที่รับ....อยู่ในกระเป๋า เงียบมากจนนึกว่าเป็นแมวใบ้เลยทีเดียว แต่พอเปิดซิปเท่านั้นแหล่ะ โดดพรวด มุดลงใต้เบาะ จับเกือบไม่ทัน กำลังจ่ายค่าทางด่วนเลย โดดลงมาใต้เบาะเราตรงด้านคนขับซะงั้น หัวใจจะวาย
พอถึงบ้าน....ไม่อยากจะพรรณนา มุดทุกซอกที่ตัวเข้าไปได้และไม่ได้ พยายามบีบตัวมากเพื่อหาที่มุด ก่อนรับมาฟังข้อมูลมาว่า เค้าจะกลัวเสียงทุกอย่าง กลัวคน ต้องอยู่ในกล่อง ในที่ ๆ มิดชิดตัวเค้าได้ แต่ก็ไม่นึกว่าจะขนาดนี้ (ห้องก็สะอาดนะ มุดทีฝุ่นก็ตามติดมาด้วย 55+)
เราก็จัดการโดยการ มุดก็จับออกมา แบบนี้หลายรอบ แล้วป้อนเข้าป้อนน้ำเค้า พยายามผ่อนคลาย จนแบบว่าเหมือนจะโอเค (แป๊บนึง) ก็เค้านึกขึ้นได้ว่า เฮ้ย...ต้องมุด รอบหลัง ๆ เราปล่อยไปก่อนน่ะ อยากออกมาเจอโลกภายนอกก็ออกมาละกัน
สภาพหน้าตาหวาดหวั่นตอนแรก
วันแรก ๆ ไม่ค่อยได้ทำอะไรมาก เนื่องจากยังไม่ได้จัดที่จัดทางมากนัก อย่างมากเราก็ปิดรูใต้เตียงในห้องเราทั้งหมด (เกือบหมด) ตอนนี้เอาไว้ในห้องเราอย่างเดียวก่อนให้ชินเป็นที่ ๆ
วันแรกนอนข้างเตียงตรงระเบียง มีบานเลื่อนใหญ่ ลมพัดเย็นฉุย
วันที่ 2 เริ่มปฏิบัติการ
จัดไปอาบน้ำตัดขน ที่ รพส ทองหล่อ สาขาฟิวเจอร์....สรุปไม่ได้เลยจ้า ดิ้น ตื่นตระหนกกับทุกสิ่งอย่าง ทำได้คือต้องดมยา ถ้าต้องตัดจริง ๆ ก็เลยละไว้ก่อน ฝากเค้าไว้แป๊บนึง เราก็ไปซื้ออุปกรณ์มา DIY ที่อยู่ของหญิงยี้
กลับถึงบ้าน เมื่อเค้าอาบให้ไม่ได้ ก็อาบเองก็ได้ฟร้า (แต่ไม่ตัดขนเอง ยังไม่สามารถ อิอิ) อาบได้นะ ไม่กลัวน้ำ แต่กลัวไดร์ โอ้ววว...หญิงยี้จะมีกล่องประจำตัว (พี่สาวให้มายืม เห็นว่าชอบเข้าไปนอน) เธอก็เข้าไปในนั้นแหล่ะ พอเปิดไดร์เท่านั้น แทบทะลุกล่องไปอีกด้าน แต่เราก็ หึหึ ไดร์มันในกล่องนี่ก็ได้ ในที่สุดก็เป่าจนเสร็จจนได้
สภาพหลังอาบน้ำไดร์ขนเสร็จ นอนกอดพี่ตุ๊กแกสบายใจเฉิบ
จากนั้น คงเริ่มชินขึ้นนิดนึง เขย่าถุงอาหารให้เสียงดังแกร่กๆๆๆ ก็จะรู้ว่า ต้องมีอาหารหรือขนมแน่ ๆ (สงสัยที่เดิมน่าจะเคยทำ เพราะดูรู้เรื่องมากเลย) กินก็ไม่มากินเอง ต้องเอาใส่มือป้อนก่อน แต่มาอยู่กะเราแล้ว จะให้ป้อนตลอดไม่กินเองไม่ใช่เราเลย....ก็เลยป้อนไปสามเม็ด แล้วก็หาทางเอาออกจากกล่องมากินเองให้ได้....ก็ทำได้นะ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าต้องมุด....เค้าก็ไปมุดใหม่ แต่ดีตรงนี้ ไม่มุดใต้ตู้ใต้เตียงล่ะ มุดเข้ากล่องแทน....ตอนนี้เป็นช่วง กล้า ๆ กลัว ๆ แต่ดีกว่าวันแรกเยอะ
แต่มาหนักเราตอนกลางคืน....ถึงเวลานอน เค้าไม่นอนด้วย 55+
ปกติเราชินกะย้วยมาก คือตื่นกะนอนเวลาเดียวกันเลย
แต่หญิงยี้ นอนเหมือนกันนะ แต่เหมือนกระวนกระวาย จะไปนอนตรงประตูตลอด เหมือนคอยดูอะไร แล้วก็จะสะดุ้งเป็นรอบ ๆ พร้อมด้วยละเมอร้องเมี้ยวๆๆ เราแน่ใจว่าละเมอนะ เพราะเปิดไฟดู ยังหลับอ่าาาาาา
ละเมอหลายรอบเลย แล้วก็มีรอบตื่นจริง ตื่นมากิน แล้วก็ถูไถๆ กับกล่อง แต่เราเรียกขึ้นเตียงไม่ขึ้น อุ้มขึ้นแป๊บนึง เหมือนจะหลับ ก็นึกขึ้นได้ ว่าต้องมุด ก็ไปมุดเข้ากล่อง -_-"
สุดท้าย เราก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ดูว่าหญิงยี้เค้าอยากได้ไร คิดว่าเค้าคงอยากสำรวจที่ เราเลยเปิดประตูมุ้งลวด (แต่ปิดประตูห้องใหญ่) ให้ออกไปดูห้องน้อง เออ หายแฮะ
(อธิบายห้องเราก่อน ห้องเราเป็นห้องนอนใหญ่ ที่แบ่งออกเป็นสองห้อง ใช้ผนังเบากั้น มีประตูรวมอันเดียว คือประตูห้องเดิม ส่วนประตูห้องที่ักั้นผนังแล้ว เราไม่ติด เพราะเราชอบให้ลมพัดฉุยๆๆ เวลานอนเราจะเปิดประตูไว้ ติดแต่มู่ลี่ พอรับยี้มา ก็เลยทำมุ้งลวดกั้นตรงส่วนห้องเราไม่ให้ออกแค่นั้น)
จากนั้น ก็ไม่รู้อารมณ์ไหน กระโดดขึ้นมาบนหัว เกาให้หลับไปวืดนึง ก็คงนึกขึ้นได้ว่าต้องมุด ก็ไปมุดเข้ากล่องต่อไป 55+ เป็นงี้ถึงเช้า สโลสเลมาทำงานเลยทีเดียว....แต่โดยภาพรวม ถือว่าแค่ 2 วันได้ขนาดนี้ก็ถือว่าสำเร็จพอสมควร
เหลือแค่ปฏิบัติการ ให้ชินให้ได้ทั้งบ้าน คน และน้องหมา รู้ที่ขับถ่าย ที่กิน เป็นอันจบ ไม่รู้กี่วันกี่เดือน แต่ก็จะพยายามนะ ...จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ให้อะไรที่เคยร้าย ๆ ในอดีต มันคงจะค่อยๆ หายไป
ชอบเหลือเกินตุ๊กตาพี่ตุ๊กแกเนี่ย
เล่าซะยาว....แต่คิดว่า คงพอเป็นประโยชน์กับใครที่รับน้องเหมียวไปเลี้ยง ทั้งที่เคยเลี้ยงหรือยังไม่เคยเลี้ยง
ให้เวลาน้องเหมียวบ้าง การปรับตัวอาจจะแตกต่างกัน แต่คิดว่า ไม่น่าจะผิดเพี้ัยนจากกันไปมากมายนัก
เพื่อน ๆ คนไหนมีวิธียังไง ให้น้องเหมียวปรับตัว ก็บอกเล่าประสบการณ์กันมานะ ^^