“สิ่งที่เราต้องทำก็แค่ทำตัวให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกครึ่งชั่วโมงเราจะไปเดินตรวจในเขตเมืองกัน รีบกลับห้องดีกว่าไซเรน่า หากเจ้าอยู่ในนี้นานเกินไปคนที่แอบดูจะสงสัยเอาได้” ผู้กล้าแสงตะวันเปิดประตูให้นางอัศวินมังกรไซเรน่า ผู้ยืนยันจะทำตามใจตัวเป็นสายลับสองหน้าให้ได้
“มีข่าวลับบอกมาว่าพบคนที่คล้ายเจ้าชายมาเวอร์ริคอยู่ที่ภูเขาน้ำแข็งทางเหนือ ไม่ต้องเสียเวลาเดินในเมืองหรอก สายของท่านก็น่าจะรู้นี่” ไซเรน่าพูดหน้าตาย
อย่างไรก็ไม่ใช่หรอก กลัวว่าจะเป็นคนอื่นที่ใช่น่ะสิจึงอยากถ่วงเวลาเอาไว้ ไบรอัน แบล็คสโตนหัวเราะกลบเกลื่อน
“เผื่อเอาไว้ก่อน อาจเจอโดยบังเอิญแบบในนิยายหรือละครเวทีก็ได้” อนิจจา ความสามารถในการแถของเขานั้นช่างน่าสมเพชเหลือเกิน “เจ้าก็คงอยากเดินเที่ยวเหมือนกันใช่ไหมดาริอุส”
องค์รักษ์ที่ขอกำลังสนับสนุนไปนั้นกลับนิ่งเหมือนเก้าอี้วางของ
“อย่างนั้นก็ได้ เราจะไปตรวจภูเขาพรมแดนทางเหนือก่อน โดยไม่ใช้มังกร” ผู้กล้าแสงตะวันเน้นคำสุดท้าย ไซเรน่าทำท่าห่อเหี่ยวชั่วอึดใจแล้วกลับห้องอย่างรวดเร็วผิดคาด
“เหตุใดไม่ช่วยข้าพูด ข้าเข้าใจว่าเจ้าอยากเดินดูเมืองก่อนเสียอีก” ไบรอันหันไปแยกเขี้ยวใส่ลูกจ้างที่ทำท่าลังเล
“งานต้องมาก่อนไม่ใช่หรือ ท่านมีงานในฐานะผู้กล้านี่นา ชมเมืองไว้ทีหลังก็ไม่มีปัญหา” ดาริอุสตอบอย่างซื่อๆ ไบรอันนับหนึ่งถึงสิบในใจ ยับยั้งตัวเองก่อนจะลงมือล้างสมองเจ้าบื้อนี่เสียใหม่ “อย่างนั้นต้องใช้แผนสอง เจ้าลงไปรอข้างล่าง...มีอะไรอีกหรือไซเรน่า”
“ข้าคิดจะลงไปรอท่านข้างล่าง พอลงไปหน้าประตูก็เจอรถม้าที่พระราชาส่งมาให้รับใช้ ท่านไม่อยากขี่มังกรใช่ไหม อย่างนั้นไปกับรถม้าที่ทรงประทานมาให้ก็ได้ ไปกันตอนนี้เลย”
“เหตุใดฝ่าบาทจึงส่งรถม้ามาให้ล่ะ ข้าไม่ได้ขอพระราชทานไปเสียหน่อย” ผู้กล้าแสงตะวันขมวดคิ้วได้ไม่นานก็ถูกลากลงไปชั้นล่างโดยเพื่อนสาว แทบไม่เหลือเวลาให้ปิดประตูห้องให้ดีด้วยซ้ำ “ลั่นดาลให้ดีแล้วรีบตามมานะดาริอุส อีกนิดเดียวข้าตกบันไดเลยนะไซเรน่า!”
“ข้าคิดว่าท่านคงยังไม่เชื่อข้าเต็มร้อย ฉะนั้นจะบอกข้อมูลที่ทางซีเนียใด้มาให้ท่านก่อน เป็นความลับเลยนะ” ไซเรน่าทำลายความเงียบในรถม้า พวกเขากำลังวิ่งขึ้นไปทางเหนือตามแหล่งข่าวที่ได้รับ
“ข้าเชื่อใจเจ้าอยู่แล้ว...แล้วข้าก็พอรู้ล่วงหน้าแล้วว่าเจ้าจะทำอะไร ก็แค่คร่าวๆล่ะนะ นางผู้นั้นไม่ยอมให้ข้าเห็นแบบเต็มตาสักครั้ง” ไบรอัน แบล็คสโตนเสมองนอกรถม้า เขาอยู่ห่างธรรมชาติมานานจนน่าใจหาย
“ใครหรือ! ท่านรู้ได้อย่างไร รู้หรือไม่ว่าตอนนี้ข้าคิดอะไรอยู่ เรื่องผู้หญิงคนนั้นล่ะ ปริศนาของท่านนี่เยอะดีจริงเลย!” นางอัศวินมังกรทำทีเหมือนแมวได้ของเล่นใหม่
“หรือจะเป็นคนที่ท่านซื้อดอกไม้ให้ เป็นคนในครอบครัว” แล้วดาริอุสกับไซเรน่าก็ตั้งสมมุติฐานนานัปการเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น สร้างรอยยิ้มให้ผู้กล้าแสงตะวันในเวลาที่เคร่งเครียดได้ดีนัก...
รถม้าแล่นไปตามทางทอดยาวสู่หุบเขาสูงชันอย่างไม่ย่อท้อ อากาศหนาวเย็นทวีความร้ายกาจขึ้นเมื่อเข้าเขตที่มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้าผู้กล้าแสงตะวันก็สร้างเขตแดนสำหรับพักผ่อนยามราตรีสำหรับม้าและคนรถ ส่วนพวกเขาที่ยังไม่ง่วงจะทำการตรวจสอบใกล้ๆอีกสักพักหนึ่ง
“จะไม่ให้ข้ามีเวลาส่วนตัวบ้างหรือ” ไบรอันชำเลืองมองหญิงสาวอย่างกังขา นางเดินตามเขากับดาริอุสมาติดๆ ช่วงเวลาปลอดคนที่จะตรวจสอบจึงไม่มีเลย
“ข้าจะไปเป็นเพื่อนท่านอีกคนเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น” นางอัศวินมังกรพูดอย่างแน่วแน่ “ลองท่านกับองค์รักษ์ปลีกตัวมาแบบนี้ย่อมมีแผนใช่ไหม บอกข้าบ้างสิ”
หากเจ้าไปข้าก็ทำงานลำบากขึ้นหลายเท่าเลยละ ผู้กล้าแสงตะวันกลืนคำพูดนี้ลงคอแล้วรอมชอมให้นางไปด้วย หากมีอะไรจะได้เป็นข้ออ้างกลับไปตั้งหลัก ดาริอุสจะได้ไหวตัวไม่ทันด้วย
“สายของข้าบอกว่ามีผู้พบเห็นคนที่คล้ายเจ้าชายมาเวอร์ริคบริเวณใกล้ๆนี้” ไบรอันตอบอย่างเสียไม่ได้ “หุบเขานี้เป็นแถบที่ธาตุน้ำแข็งบริสุทธิ์ที่สุด ทำให้ข้าสังหรณ์ไม่ดี” เอาล่ะ คำตอบนี้คงทำให้นางอัศวินมังกรพอใจเดินตามมาเงียบๆแล้ว
ทั้งสามกลืนเข้ากับรัตติกาลในป่าน้ำแข็งเหมือนปลาในแนวปะการัง จุดหมายในการเดินทางแสนเยือกเย็นคือยอดผาที่สามารถมองเห็นได้ไกลทั่วทิวเขาน้ำแข็งซึ่งได้ฉายาว่าแดนเยือกแข็งแห่งเมืองอัญมณี ลมหนาวระลอกแล้วระลอกเล่าพัดผ่านไปอย่างไม่ปรานี ดีที่เขากับดาริอุสจัดหาเสื้อคลุมอย่างหนาเตรียมพร้อมไว้แล้ว
ด้านล่างที่ควรเป็นทุ่งหญ้าน้ำแข็งกลางขุนเขากลับเป็นทะเลน้ำแข็งสีขาวอมฟ้า คราวแรกเขาคิดว่าเป็นหิมะแรกฤดูแต่ไม่ใช่ จุดสีขาวนับพันกำลังเคลื่อนไหวไปมาเหมือนคลื่นในแอ่งน้ำ สิ่งที่อยู่ใต้หน้าผาคือสิ่งมีชีวิตจำนวนมาก แค่เห็นเขาก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
“อสูรน้ำแข็ง มีบางคนสร้างพวกมันขึ้นมาจากแหล่งธาตุน้ำแข็ง แต่แอสนาร์กับซีเนียไม่ได้บอกข้าเรื่องนี้เลย” ไบรอันกระซิบเบาๆ จับบ่าเพื่อนร่วมทางอีกสองคนไม่ให้เคลื่อนไหว เห็นแบบนี้แสดงว่าคนๆนั้นอยู่ที่นี่จริงๆ
“หากไม่ใช่ของทางฝ่ายเราก็ต้องเป็นฝ่ายตรงข้าม จัดการเลยไหม ข้ากับท่านทำได้แน่” ไซเรน่ากระซิบด้วยความตื่นเต้น ผู้กล้าแสงตะวันส่ายหน้า
“ไม่! ยังไม่ใช่ตอนนี้ เยอะเกินกำลังเราสองคน และยังมีระบบ...”
ทว่าสายไปเสียแล้ว นางอัศวินมังกรเรียกมังกรผ่านแหวนในพริบตาแล้วเหินลงไปเบื้องล่าง ระบบเตือนภัยเปล่งเสียงแหลมเหมือนอสูรจากนรกบอกว่ามีผู้บุกรุก หากนางก็ยังบินไม่ยอมหยุด เปลวไฟแลบเลียลอดไรฟันมังกร นางกำลังสั่งให้มันพ่นไฟ!
ในชั่วพริบตาดั่งแมลงกระพือปีก ก่อนไฟจะทะลักผ่านปากมังกร เงาดำจากเบื้องล่างไหววูบขึ้นฟากฟ้า หญิงสาวพร้อมมังกรประจำตัวถูกส่งกลับมาหาผู้กล้าแสงตะวันด้วยความเร็วสูงกระแทกต้นไม้ด้านหลังดังสนั่น ดีที่เจ้ามังกรเอาตัวบังเจ้านายเอาไว้นางจึงไม่เป็นอะไรมาก ส่วนเจ้ามังกรเจ็บหนัก จึงกลับมิติผ่านแหวนเพื่อพักรักษาตัว
“นี่ข้ามีแขกยามค่ำหรือ ผ่านเขตเตือนภัยของข้าอย่างกับไม่เห็นมันอย่างนั้น”
เงาสีดำร่อนลงเบื้องหน้าผู้กล้าแสงตะวันและผู้ติดตาม ไบรอันจำใบหน้าอาบแสงจันทร์ได้แม่นยำ เขาคือผู้ปราวณาตนเป็นบริวารเบื้องขวาของจอมอสูรในยุคนี้ เวเบอร์ เฟียร์เลส!
“ตั้งแต่วันนั้นก็แอบมาทำเรื่องชั่วช้าตรงนี้เองหรือ” ผู้กล้าแสงตะวันกล่าว ส่งสัญญาณให้ดาริอุสเตรียมดาบให้พร้อมแม้ไม่จำเป็น
“เจ้าคนที่ มาทำลายการประชุมวันนั้น” ไซเรน่าพยายามพูดทั้งที่ปวดระบมทั้งตัว “ข้าจำเจ้าได้”
“ใช่แล้ว ข้าคือคนที่ไปทำลายการประชุมจิ๊บจ้อยในตอนนั้น แม้ข้าจะจำเจ้าไม่ได้ก็ตาม” ชายผมสีทองดวงตาสีพระจันทร์แดงพูดนิ่มๆแล้วหันไปทางผู้กล้าแสงตะวันกับผู้ติดตาม “แต่ข้าจำเจ้าได้ เราเคยเจอกันมาก่อน...ใช่ไหม” บริวารของจอมอสูรเว้นระยะก่อนประโยคสุดท้ายเกินจำเป็น
“ใช่” ผู้กล้าแสงตะวันพยักหน้าอย่างมั่นใจทำให้อีกฝ่ายมองอย่างเคลือบแคลง “หลังจากตอนนั้นข้าก็ได้รับเกียรติเป็นผู้กล้าแสงตะวัน ต้องขอบคุณเจ้าเลยนะ”
“แล้วนี่เจ้ามาทำตามจารีตอันดีในฐานะผู้กล้าหรือ ทำลายกองทัพสัตว์ธาตุของข้า...ไหนๆข้าก็ได้พบผู้ถูกเลือกแล้วก็ขอแนะนำตัวอีกครั้ง นามของข้าคือเวเบอร์ เฟียร์เลสผู้ไร้ความกลัว อยากให้พรรคพวกของผู้กล้าจำชื่อของข้าไว้ แม้จะเป็นแค่ผู้ติดตามก็ตาม”
“ข้าไบรอัน แบล็คสโตน ข้างๆข้าชื่อดาริอุส ดรากานเป็นผู้ติดตาม แล้วยัยบ้าที่เจ้าเพิ่งเหวี่ยงกระเด็นคือไซเรน่า ฟราโกส์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ให้ข้าเดา พวกเจ้ามาเพื่อทำลายกองทัพน้ำแข็งของข้า”
“เปล่าสักหน่อย พวกเรามาตามหาเจ้าชายมาเวอร์ริค...” ไซเรน่าพยุงตัวขึ้นยืนแล้วต้องเงียบเพราะแววตาของผู้กล้าแสงตะวัน
(มีต่อ)
นักรบจันทรา ตอนที่ 4
“มีข่าวลับบอกมาว่าพบคนที่คล้ายเจ้าชายมาเวอร์ริคอยู่ที่ภูเขาน้ำแข็งทางเหนือ ไม่ต้องเสียเวลาเดินในเมืองหรอก สายของท่านก็น่าจะรู้นี่” ไซเรน่าพูดหน้าตาย
อย่างไรก็ไม่ใช่หรอก กลัวว่าจะเป็นคนอื่นที่ใช่น่ะสิจึงอยากถ่วงเวลาเอาไว้ ไบรอัน แบล็คสโตนหัวเราะกลบเกลื่อน
“เผื่อเอาไว้ก่อน อาจเจอโดยบังเอิญแบบในนิยายหรือละครเวทีก็ได้” อนิจจา ความสามารถในการแถของเขานั้นช่างน่าสมเพชเหลือเกิน “เจ้าก็คงอยากเดินเที่ยวเหมือนกันใช่ไหมดาริอุส”
องค์รักษ์ที่ขอกำลังสนับสนุนไปนั้นกลับนิ่งเหมือนเก้าอี้วางของ
“อย่างนั้นก็ได้ เราจะไปตรวจภูเขาพรมแดนทางเหนือก่อน โดยไม่ใช้มังกร” ผู้กล้าแสงตะวันเน้นคำสุดท้าย ไซเรน่าทำท่าห่อเหี่ยวชั่วอึดใจแล้วกลับห้องอย่างรวดเร็วผิดคาด
“เหตุใดไม่ช่วยข้าพูด ข้าเข้าใจว่าเจ้าอยากเดินดูเมืองก่อนเสียอีก” ไบรอันหันไปแยกเขี้ยวใส่ลูกจ้างที่ทำท่าลังเล
“งานต้องมาก่อนไม่ใช่หรือ ท่านมีงานในฐานะผู้กล้านี่นา ชมเมืองไว้ทีหลังก็ไม่มีปัญหา” ดาริอุสตอบอย่างซื่อๆ ไบรอันนับหนึ่งถึงสิบในใจ ยับยั้งตัวเองก่อนจะลงมือล้างสมองเจ้าบื้อนี่เสียใหม่ “อย่างนั้นต้องใช้แผนสอง เจ้าลงไปรอข้างล่าง...มีอะไรอีกหรือไซเรน่า”
“ข้าคิดจะลงไปรอท่านข้างล่าง พอลงไปหน้าประตูก็เจอรถม้าที่พระราชาส่งมาให้รับใช้ ท่านไม่อยากขี่มังกรใช่ไหม อย่างนั้นไปกับรถม้าที่ทรงประทานมาให้ก็ได้ ไปกันตอนนี้เลย”
“เหตุใดฝ่าบาทจึงส่งรถม้ามาให้ล่ะ ข้าไม่ได้ขอพระราชทานไปเสียหน่อย” ผู้กล้าแสงตะวันขมวดคิ้วได้ไม่นานก็ถูกลากลงไปชั้นล่างโดยเพื่อนสาว แทบไม่เหลือเวลาให้ปิดประตูห้องให้ดีด้วยซ้ำ “ลั่นดาลให้ดีแล้วรีบตามมานะดาริอุส อีกนิดเดียวข้าตกบันไดเลยนะไซเรน่า!”
“ข้าคิดว่าท่านคงยังไม่เชื่อข้าเต็มร้อย ฉะนั้นจะบอกข้อมูลที่ทางซีเนียใด้มาให้ท่านก่อน เป็นความลับเลยนะ” ไซเรน่าทำลายความเงียบในรถม้า พวกเขากำลังวิ่งขึ้นไปทางเหนือตามแหล่งข่าวที่ได้รับ
“ข้าเชื่อใจเจ้าอยู่แล้ว...แล้วข้าก็พอรู้ล่วงหน้าแล้วว่าเจ้าจะทำอะไร ก็แค่คร่าวๆล่ะนะ นางผู้นั้นไม่ยอมให้ข้าเห็นแบบเต็มตาสักครั้ง” ไบรอัน แบล็คสโตนเสมองนอกรถม้า เขาอยู่ห่างธรรมชาติมานานจนน่าใจหาย
“ใครหรือ! ท่านรู้ได้อย่างไร รู้หรือไม่ว่าตอนนี้ข้าคิดอะไรอยู่ เรื่องผู้หญิงคนนั้นล่ะ ปริศนาของท่านนี่เยอะดีจริงเลย!” นางอัศวินมังกรทำทีเหมือนแมวได้ของเล่นใหม่
“หรือจะเป็นคนที่ท่านซื้อดอกไม้ให้ เป็นคนในครอบครัว” แล้วดาริอุสกับไซเรน่าก็ตั้งสมมุติฐานนานัปการเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น สร้างรอยยิ้มให้ผู้กล้าแสงตะวันในเวลาที่เคร่งเครียดได้ดีนัก...
รถม้าแล่นไปตามทางทอดยาวสู่หุบเขาสูงชันอย่างไม่ย่อท้อ อากาศหนาวเย็นทวีความร้ายกาจขึ้นเมื่อเข้าเขตที่มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี เมื่อพระอาทิตย์ลับฟ้าผู้กล้าแสงตะวันก็สร้างเขตแดนสำหรับพักผ่อนยามราตรีสำหรับม้าและคนรถ ส่วนพวกเขาที่ยังไม่ง่วงจะทำการตรวจสอบใกล้ๆอีกสักพักหนึ่ง
“จะไม่ให้ข้ามีเวลาส่วนตัวบ้างหรือ” ไบรอันชำเลืองมองหญิงสาวอย่างกังขา นางเดินตามเขากับดาริอุสมาติดๆ ช่วงเวลาปลอดคนที่จะตรวจสอบจึงไม่มีเลย
“ข้าจะไปเป็นเพื่อนท่านอีกคนเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น” นางอัศวินมังกรพูดอย่างแน่วแน่ “ลองท่านกับองค์รักษ์ปลีกตัวมาแบบนี้ย่อมมีแผนใช่ไหม บอกข้าบ้างสิ”
หากเจ้าไปข้าก็ทำงานลำบากขึ้นหลายเท่าเลยละ ผู้กล้าแสงตะวันกลืนคำพูดนี้ลงคอแล้วรอมชอมให้นางไปด้วย หากมีอะไรจะได้เป็นข้ออ้างกลับไปตั้งหลัก ดาริอุสจะได้ไหวตัวไม่ทันด้วย
“สายของข้าบอกว่ามีผู้พบเห็นคนที่คล้ายเจ้าชายมาเวอร์ริคบริเวณใกล้ๆนี้” ไบรอันตอบอย่างเสียไม่ได้ “หุบเขานี้เป็นแถบที่ธาตุน้ำแข็งบริสุทธิ์ที่สุด ทำให้ข้าสังหรณ์ไม่ดี” เอาล่ะ คำตอบนี้คงทำให้นางอัศวินมังกรพอใจเดินตามมาเงียบๆแล้ว
ทั้งสามกลืนเข้ากับรัตติกาลในป่าน้ำแข็งเหมือนปลาในแนวปะการัง จุดหมายในการเดินทางแสนเยือกเย็นคือยอดผาที่สามารถมองเห็นได้ไกลทั่วทิวเขาน้ำแข็งซึ่งได้ฉายาว่าแดนเยือกแข็งแห่งเมืองอัญมณี ลมหนาวระลอกแล้วระลอกเล่าพัดผ่านไปอย่างไม่ปรานี ดีที่เขากับดาริอุสจัดหาเสื้อคลุมอย่างหนาเตรียมพร้อมไว้แล้ว
ด้านล่างที่ควรเป็นทุ่งหญ้าน้ำแข็งกลางขุนเขากลับเป็นทะเลน้ำแข็งสีขาวอมฟ้า คราวแรกเขาคิดว่าเป็นหิมะแรกฤดูแต่ไม่ใช่ จุดสีขาวนับพันกำลังเคลื่อนไหวไปมาเหมือนคลื่นในแอ่งน้ำ สิ่งที่อยู่ใต้หน้าผาคือสิ่งมีชีวิตจำนวนมาก แค่เห็นเขาก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
“อสูรน้ำแข็ง มีบางคนสร้างพวกมันขึ้นมาจากแหล่งธาตุน้ำแข็ง แต่แอสนาร์กับซีเนียไม่ได้บอกข้าเรื่องนี้เลย” ไบรอันกระซิบเบาๆ จับบ่าเพื่อนร่วมทางอีกสองคนไม่ให้เคลื่อนไหว เห็นแบบนี้แสดงว่าคนๆนั้นอยู่ที่นี่จริงๆ
“หากไม่ใช่ของทางฝ่ายเราก็ต้องเป็นฝ่ายตรงข้าม จัดการเลยไหม ข้ากับท่านทำได้แน่” ไซเรน่ากระซิบด้วยความตื่นเต้น ผู้กล้าแสงตะวันส่ายหน้า
“ไม่! ยังไม่ใช่ตอนนี้ เยอะเกินกำลังเราสองคน และยังมีระบบ...”
ทว่าสายไปเสียแล้ว นางอัศวินมังกรเรียกมังกรผ่านแหวนในพริบตาแล้วเหินลงไปเบื้องล่าง ระบบเตือนภัยเปล่งเสียงแหลมเหมือนอสูรจากนรกบอกว่ามีผู้บุกรุก หากนางก็ยังบินไม่ยอมหยุด เปลวไฟแลบเลียลอดไรฟันมังกร นางกำลังสั่งให้มันพ่นไฟ!
ในชั่วพริบตาดั่งแมลงกระพือปีก ก่อนไฟจะทะลักผ่านปากมังกร เงาดำจากเบื้องล่างไหววูบขึ้นฟากฟ้า หญิงสาวพร้อมมังกรประจำตัวถูกส่งกลับมาหาผู้กล้าแสงตะวันด้วยความเร็วสูงกระแทกต้นไม้ด้านหลังดังสนั่น ดีที่เจ้ามังกรเอาตัวบังเจ้านายเอาไว้นางจึงไม่เป็นอะไรมาก ส่วนเจ้ามังกรเจ็บหนัก จึงกลับมิติผ่านแหวนเพื่อพักรักษาตัว
“นี่ข้ามีแขกยามค่ำหรือ ผ่านเขตเตือนภัยของข้าอย่างกับไม่เห็นมันอย่างนั้น”
เงาสีดำร่อนลงเบื้องหน้าผู้กล้าแสงตะวันและผู้ติดตาม ไบรอันจำใบหน้าอาบแสงจันทร์ได้แม่นยำ เขาคือผู้ปราวณาตนเป็นบริวารเบื้องขวาของจอมอสูรในยุคนี้ เวเบอร์ เฟียร์เลส!
“ตั้งแต่วันนั้นก็แอบมาทำเรื่องชั่วช้าตรงนี้เองหรือ” ผู้กล้าแสงตะวันกล่าว ส่งสัญญาณให้ดาริอุสเตรียมดาบให้พร้อมแม้ไม่จำเป็น
“เจ้าคนที่ มาทำลายการประชุมวันนั้น” ไซเรน่าพยายามพูดทั้งที่ปวดระบมทั้งตัว “ข้าจำเจ้าได้”
“ใช่แล้ว ข้าคือคนที่ไปทำลายการประชุมจิ๊บจ้อยในตอนนั้น แม้ข้าจะจำเจ้าไม่ได้ก็ตาม” ชายผมสีทองดวงตาสีพระจันทร์แดงพูดนิ่มๆแล้วหันไปทางผู้กล้าแสงตะวันกับผู้ติดตาม “แต่ข้าจำเจ้าได้ เราเคยเจอกันมาก่อน...ใช่ไหม” บริวารของจอมอสูรเว้นระยะก่อนประโยคสุดท้ายเกินจำเป็น
“ใช่” ผู้กล้าแสงตะวันพยักหน้าอย่างมั่นใจทำให้อีกฝ่ายมองอย่างเคลือบแคลง “หลังจากตอนนั้นข้าก็ได้รับเกียรติเป็นผู้กล้าแสงตะวัน ต้องขอบคุณเจ้าเลยนะ”
“แล้วนี่เจ้ามาทำตามจารีตอันดีในฐานะผู้กล้าหรือ ทำลายกองทัพสัตว์ธาตุของข้า...ไหนๆข้าก็ได้พบผู้ถูกเลือกแล้วก็ขอแนะนำตัวอีกครั้ง นามของข้าคือเวเบอร์ เฟียร์เลสผู้ไร้ความกลัว อยากให้พรรคพวกของผู้กล้าจำชื่อของข้าไว้ แม้จะเป็นแค่ผู้ติดตามก็ตาม”
“ข้าไบรอัน แบล็คสโตน ข้างๆข้าชื่อดาริอุส ดรากานเป็นผู้ติดตาม แล้วยัยบ้าที่เจ้าเพิ่งเหวี่ยงกระเด็นคือไซเรน่า ฟราโกส์ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ให้ข้าเดา พวกเจ้ามาเพื่อทำลายกองทัพน้ำแข็งของข้า”
“เปล่าสักหน่อย พวกเรามาตามหาเจ้าชายมาเวอร์ริค...” ไซเรน่าพยุงตัวขึ้นยืนแล้วต้องเงียบเพราะแววตาของผู้กล้าแสงตะวัน
(มีต่อ)