คือเมื่อก่อนตอนเด็กๆ พ่อติดเหล้ามาก แล้วทะเลาะกับแม่ทุกวัน
เราก็ยังเด็กอยู่เราเองก็ด่าพ่อบ้าง แต่ตอนพ่อเมาเคยทำกับเราและแม่เยอะ เคยไล่ยิงด้วยนะ
จนเมื่อม.2 พ่อติดผู้หญิงแล้วติดเหล้าหนักมาก ทะเลาะกับแม่หนักมาก
เราก็เกลียดพ่อนะ(รู้ว่าบาป)วันนึงพ่อตีแม่เราไม่รู้จะทำยังไงเราห้ามพ่อไม่ได้ เลยเอาเท้าผลัก
คืออย่าใช่คำว่าถีบเลยเรารู้สึกมันบาปมาก แต่พ่อตีแม่แรงมาก เราก็ร้องไห้ แล้วตอนนั้นด้วยอาราณ์ที่เค้าทำแม่เรา
แต่ด้วยตอนนั้นพ่อก็ด่าเราแรงมาก เป็นคำที่ฝังใจมาตลอด จนเมื่อพ่อป่วยหนัก
แม่ต้องดูแลพ่อ ทั้งที่พ่อไม่ได้คิดอะไรเลย จนกระทั่งพ่อก็คิดได้แล้วเลิกกินเหล้า แบบลาขาดเลย
ชีวิตเรามีความสุขมาก พ่อหยุดกินได้เกือบ5ปีเลย จนกระทั่งต้อนนี้พ่อกลับมากินอีก
เราจะไม่ผิดพลาดเหมือนเดิม เราจะไม่ทำร้ายพ่อ เราพูดด้วยเหตุผล บอกให้พ่อเลิกไม่อยากจะกลับไปอยู่จุดเดิมอีก
จนเมื่อวานเราทะเลาะกับพ่อ แล้วเราด่าพ่อด้วยคำที่มันแย่มาก
เราว่าพ่อชั่ว และเลว ทั้งตะคอกใส่ คือพ่อเราเป็นคนที่ติดนิสัยเด็กและขี้น้อยใจ
การทำแบบนี้คงทำให้พ่อเสียใจไม่น้อยเลย แต่เราพูดแล้วพ่อมาชวนแม่ทะเลาะ
ตอนนี้เราไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แม่เล่าให้ฟังว่าทะเลาะกันบ่อยอยู่ เพียงแต่เราไม่อยู่
พ่อชอบด่าครอบครับของแม่ ทั้งๆที่เขามีบุญคุณกับครอบครัวของเรามาก
เราแค่อยากให้พ่อคิดได้ แล้วเลิกมองแต่ตัวเอง ดูแต่เหตุผลของตัวเอง และเลิกโยนความผิดให้คนโน้นนี้สักที
ตอนนี้เราเรียนในคณะที่ดี เป็นคณะที่มีจรรยาบรรณ เราไม่อยากให้พ่อเป็นเหมือนเดิม
เราไม่อยากอยู่จุดๆเดิม ตอนนี้เราก้าวผ่านอดีตมาไกลแล้ว เราหวังว่าพ่อจะคิดได้สักวัน
แล้วเอาตำพูดเราไปใส่ใจบ้าง วันนี้พ่อไม่ค่อยสบายเพราะเมื่อวานทะเลาะกับเราแล้วกินเหล้าหนัก
หวังว่าวันพรุ่งนี้ทุกอย่างจะดี เราได้แค่หวังน่ะ
แต่ที่เราคาใจแล้วก็มันอยู่กับใจเรา เรารู้สึกผิดกับพ่อมาก ที่เราพูดแรงๆไป
ตอนนี้ความรู้สึกตอนอยู่บ้านมันต่างไปจ่กทุกวัน เราไม่สบายใจเลย
เราอยากจะขอโทษนะรวมถึงที่ผ่านมาด้วยที่เคยทำไม่ดี
แต่อยากให้พ่อสำนึกผิดมากกว่า ตอนนี้รู้สึกทุกข์ใจอย่างบอกไม่ถูก
กลัวเวรกรรมด้วย จะว่าเราเป็นคนไม่ดีก็ว่าได้นะ แต่เราไมรู้จะดียังไงอ่ะ
เราทำดีสุดแล้วตอนนี้ เราได้บทเรียนจากพ่อมาก เราไม่กินเหล้า บุหรี่ไม่สูบ
ตั้งใจเรียน อาจจะเล่นๆบ้างก็เถอะ แต่เราก็ทำดีที่สุดแล้วตอนนี้
หลังจากนี้เราจะพยายามไม่ทำแบบนั้นอีก
ถ้าพ่อกินอีกคงต้องปล่อยเลยตามเลย เราจะไม่ว่าพ่อแรงๆอีกแล้ว
ส่วนเรื่องแม่เราคงเตือนแม่เอาเพระาแม่คุยง่ายกว่าพ่อเยอะ
พูดแล้วก็เหนื่อยใจนะ ทั้งรู้สึกผิด ทั้งรู้สึกค้างคา แล้วก็อยากแก้ไขให้มันเร็วๆ