ขออนุญาตท้าวความถึงตัวเองก่อนนะครับ
เป็นลูกชายคนเดียวของที่บ้าน เป็นแก้วตาดวงใจเลยก็ว่าได้
เป็นคนเจ้าอารมณ์นะครับ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมาเยอะมากแล้ว ไม่โมโห เหมือนโตแล้วรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
แต่ยังติดนิสัยเถียงแม่อยู่บ้างเป็นครั้งคราว แต่ก็พยายามปรับตัวให้ดีขึ้นครับ
ที่สำคัญแม่ผมเลี้ยงผมมาคนเดียวครับ จำได้ว่าพ่อเลิกกับแม่ตอนผมอยู่ประถม
แต่ด้วยสาเหตุอะไรผมไม่เคยถามนะครับ จนตอนนี้ผมก็ไม่ถามถือว่าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่

เอาละเข้าเรื่องดีกว่า

จนนี้ผมอายุ 27 ย่าง 28 แม่ผม 56 ทำงานตลอด ไม่มีสามีใหม่ครับ
เมื่อปลายๆปีที่แล้ว แม่ผมบินกลับมาจากต่างประเทศ ก็มาอยู่ที่คอนโดผมเป็นระยะเวลา 1 เดือนครับ
ตามประสาแม่ลูกครับคิดถึงกันมาก เพราะแม่จะกลับมาเมืองไทยแค่ปีละครั้งและช่วงปลายปีเท่านั้น
ก่อนหน้านั้นผมไม่ได้เจอหน้าแม่เกือบ 3 ปี เพราะผมไปเรียนต่อที่อังกฤษ และผมอยู่ต่ออีก 1.5 ปี แต่มีคุย Skype กันทุกอาทิตย์

ระหว่างที่แม่มาพักกับผม ผมก็ทำงานตามปกตินะครับ แต่แจ้งทางเจ้านายและบริษัทไว้ล่วงหน้าว่าแม่จะมา ซึ่งเขาเข้าใจดี
ก็แบ่งเวลางานส่วนนึงมาเอาอกเอาใจแม่ เช่น พาแม่ไปตรวจสุขภาพ พาแม่ไปเที่ยว พาไปทานอาหารไทยอร่อยๆ ซึ่งแน่นอนครับ
ลูกชายคนเดียวทำงานแล้ว ถึงเวลาตอบแทนแม่ครับ ผมก็จัดการค่าใช้จ่ายเดือนนั้นให้แม่หมดเลยครับ

สังเกตุว่าแม่จะมีสมุดเล่มเล็กๆ เล่มนึงที่แม่จดอะไรต่างๆ เล็กน้อยๆไว้ครับ
ก็ไม่ได้ใส่ใจนะครับ แต่เหมือนแม่พยายามไม่ให้เห็นด้วยจะจดแอบๆ พอผมเห็นแม่ก็จะปิดสมุดเล่มนั้น
มีอยู่นึงแม่ไปทำธุระบ้านเพื่อน ซึ่งแม่โทรมาแจ้งว่าจะไม่กลับบ้านเป็นเวลา 2 วัน ผมก็รับทราบและบอกแม่ว่าจะกลับเมื่อไหร่จะไปรับ
พอตกเย็นเลิกงานมา ไม่เจอแม่ในห้องก็รู้สึกเหว่งๆนะครับ เลยหาทำอะไรแก้เบื่อเพราะแม่ไม่อยู่บ้าน
จัดการเก็บบ้าน เข้าไปเก็บของให้ห้องนอนเล็กเพื่อจะเอาปลอกหมอนมาซัก ก็เห็นกระเป๋า LV ของแม่ตั้งไว้
ทุกทีจะเห็นว่าแม่ Lock กุญแจที่ซิปครับ จริงๆวันนี้ก็ Lock ตามปกติ แต่ด้วยความที่แม่สายตาไม่ดีหรือยังไม่ทราบ
แม่ผม Lock ซิปแต่ตัวเดียว กลายเป็นกระเป๋าไม่ได้ Lock ผมก็ถือวิสาสะเปิดดู เพราะเห็นแม่ชอบมีความลับในกระเป๋านี้

ล้วงไปในกระเป๋าเจอสมุดธนาคาร 4 เล่ม และที่สำคัญเจอสมุดเล่มเล็กๆที่แม่ชอบจดครับ
ผมเลยเปิดอ่านที่ละหน้า รายละเอียดเหมือนไม่มีอะไรครับ มีเบอร์โทรศัพท์คนรู้จัก เบอร์ผม เลขบัญชี
เปิดมาเรื่อยๆ ก็เริ่มรายละเอียดเยอะขึ้นครับ จนเปิดมาถึงหน้ากลางครับ ผมถึงเห็นแม่เขียนไว้ว่า
แม่จดตั้งแต่ผมเข้าเรียน ป. ตรีแรก จนผมจบ ป.โท เหมือนเป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวครับ ผมขอหยิบมาส่วนหนึ่งครับ


31 / 12 / 53   

กลับมาเมืองไทย ฝากเงินให้ลูกเป็นค่าขนมรายปี 4 แสน
และรายละเอียดปลีกย่อย

20 / 12 / 54

กลับมาเมืองไทย ไม่เจอลูก ลูกไปเรียนต่อที่อังกฤษ
คิดถึงลูกมากๆ กลับมาแล้วเหงามากเลย

ปีนี้ใช้เงินไป ฝากเข้าบัญชีลูกเป็นค่าเทอมที่ อังกฤษ 7 แสน
และที่เหลือก็เป็นรายละเอียดปลีกย่อยครับ

28 / 12 / 55

ลูกยังอยู่ที่อังกฤษ กลับมาไม่ตรงกันคิดถึงลูกมากๆ
ฝากเงินไว้ให้ลูกเป็นค้าขนม 6 แสน ไว้ใช้ที่นู้น
และรายละเอียดปลีกย่อย

29 / 12 / 56

กลับมาคราวนี้ใช้เงินแค่ 2 แสน
ลูกพาไปกินข้าว พาไปตรวจสุขภาพ
มีความสุขมากๆ อยากกลับมาอยู่เมืองไทยกับลูก

จริงๆมันมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะมากครับ
ผมอ่านแค่เชื่อมั้ยน้ำตาผมไหลอาบแก้มทั้ง 2 ข้างเลย
มี ผญ คนนึงที่รักผมมากๆ รักแบบไม่มีเงื่อนไขเลยครับ
เงินทุกอย่างที่ได้มาจากความเหนื่อยความลำบากของ ผญ คนนี้
มอบให้แก่ลูกคนเดียวของเธอครับ

ตั้งสติได้ หยุดร้องไห้ก็เลยโทรไปหาแม่ ถามแม่อยู่ไหน
แม่บอกอยู่บ้านเพื่อน เลยถามแม่ แม่กลับบ้านได้มั้ยเหงา คิดถึงแม่
แม่ถามเป็นอะไรหรือป่าว บอกป่าว แม่บอกจะมารับก็มาสิ
ผมก็ขับจากคอนโดผมแถวสาทร ไปรับแม่ที่ดอนเมืองตอนประมาณ 3 ทุ่ม
กลับถึงบ้าน กอดแม่ทั้งคืนเลยครับ เชื่อมั้ยว่าต่อให้อายุ 27 พออยู่ในอ้อมอกแม่ก็เหมือนเด็ก 2-3 ขวบเลย

ตอนผมเรียนเข้าปี 1 ผมบอกแม่ว่าผมอยากได้รถ แม่ก็ซื้อ Accord ให้
พอผมเรียนจบผมบอกแม่ว่า ไม่อยากอยู่บ้านอยากเป็นอิสระ  แม่ก็ซื้อคอนโดให้
พอผมจบ ป.โท ไม่มีรถใช้ แม่เป็นห่วงแม่ก็ออก Prius ให้
ผมตั้งคำถามกับตัวเองเลยครับ อะไรที่ทำให้ ผญ คนนี้เก่ง แกร่ง ได้ขนาดนี้
ทั้งๆที่เธอไม่ได้จบ ปรญ แต่ผมมีทั้ง ปรญ ตรี และ โท ยังไม่รู้เลยว่าในอนาคตผมจะหาเก่งได้เท่าแม่ผมมั้ย

อยากมาเตือนสติน้องๆ หรือใครก็แล้วแต่นะครับที่ยังเถียง ไม่ว่าจะเป็นพ่อหรือแม่ อย่าเถียงท่านไรครับ
ท่านบ่นจากสิ่งที่ท่านประสบมา และทุกอย่างที่ท่านบอกท่านเตือนมันเป็นจริงทั้งหมด
อย่าบอกว่าท่านแก่แล้ว ไม่รู้เรื่องคนละรุ่นกัน ดูแลตัวเองได้ อย่าเลยครับ อนาคตไม่แน่นอนระวังตัวไว้
เชื่อคำพูดของพ่อกับแม่ ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดแล้วครับ
ส่วนความลับที่ผมได้เปิดอ่าน ของแม่ผมไม่ได้บอกแม่นะครับ
ผมขอเก็บไว้ และนึกถึงตอนที่ผมท้อแท้ครับ