สักวา มีเจ้านก ขนดกสวย บินได้ไกล ไวเสียด้วย สวยจริงหนา
ใครได้เห็น เป็นต้องใจ ในสกุณา ดักจับไป ไม่ได้มา เร็วกว่าคน
บินบนฟ้า เห็นอาบัง นั่งขายถั่ว อร่อยชัวร์ คั่วเอาไว้ ให้น่าสน
บินลงมา เจรจา ภาษาคน ขอกินถั่ว คั่วสักหน ตนอยากกิน
อาบังตอบ อีนี่จ๊อบ ก็เอาเรย อี่นี่จ๋าน ขอจมเจย เอ่ยรัวลิ้น
ขอขนปีก สักเส้นนึง ถึงได้กิน นกได้ยิน ก็ยินยอม พร้อมให้ไป
ขนปีกเรา ตั้งเยอะแยะ ตาแป๊ะก่าย ถอนสักเส้น ไม่เห็นตาย พร้อมขายให้
กินถั่วบัง ช่างอร่อย พลอยติดใจ บอกอาบัง หวังมาใหม่ ไปทุกวัน
ถอนขนกัน วันละเส้น แลกกับถั่ว บังคิดชั่ว จับตัวมัน เป็นแม่นมั่น
ขนปีกหาย มากมาย ในหลายวัน ที่เร็วดี เคยมีนั้น พลันหายไป
พอวันหนึ่ง นกมาถึง จึงเสียที ตะครุบหมับ จับเร็วรี่ หนีไม่ไหว
เสียขนปีก หลีกไม่ได้ ไม่ว่องไว ต้องเสียรู้ อาบังไป เจ็บใจจริง
ทรัพย์สินเรา เข้าหุ้นนี้ ทีละนิด ไม่เคยคิด ว่าสำคัญ มันน้อยยิ่ง
คิดว่าน้อย ทยอยจ่าย ไม่ประวิง ยามเภทภัย ไล่มาจริง รุ่งริ่งไป
ต้องกันเงิน เผื่อเผอิญ เผชิญเหตุ เกิดอาเพศ ไม่ถึงตาย ยังจ่ายไหว
กันไว้หน่อย อย่าสอยหุ้น มากเกินไป เงินสำรอง ต้องกันไว้ ปลอดภัยเอย
โทษทีครับ วันนี้มาช้าหน่อย ต้องเอาน้องด้าไปเช็คช่วงล่างครับ แถม ถ.แจ้งวัฒนะ รถติดมหาโหดเลย
ที่เขียนเปรียบเทียบสักวาในวันนี้ กับการกันเงินสำรองเอาไว้ เพราะผมมีประสบการณ์จริงเลยครับ
ผมกู้ซื้อบ้านไว้ ได้อัตราดอกเบี้ยพิเศษ 3 ปี ตามสัญญา ก็คือ...
ถ้าโปะบ้านก่อนสามปี จะเสียค่าปรับ (เยอะเลย) แต่เมื่อเลยสามปีแล้ว โปะได้ ไม่มีค่าปรับครับ
เมื่อปีที่แล้ว ผมมีเงินจำนวนหนึ่งพร้อมโปะได้ทั้งหมด แต่มันยังไม่ครบสามปี
แทนที่จะกันเงินเอาไว้โปะบ้านโดยเฉพาะ ดันทะลึ่งเอามาถัวหุ้น ทีละนิด ทีละหน่อย
เหมือนกับนกน้อยที่ถอนขนออกไปทีละเส้น ทีละเส้น
เดือนที่แล้ว ครบสามปีครับ แต่เงินโปะบ้านในมือมีไม่พอ !!!
ถ้าขายหุ้นส่วนหนึ่งเอามาโปะบ้าน ก็ขาดทุนยับสิครับ กำลังขาขึ้นซะด้วย กำลังจะพลิกมีกำไรแล้วด้วย
สุดท้าย เลยโปะบ้านไป แต่ไม่หมดครับ เหลืออีกห้าแสน
ต้องแบกภาระดอกเบี้ยมหาโหดต่อไปอีกสักสองสามเดือน ก็น่าจะหาเงินโปะห้าแสนที่เหลือให้หมดได้
ที่เล่าความงี่เง่าของตัวเองนี้ เพราะไม่อยากให้ใครต้องเป็นอย่างผมนะครับ
รักษาวินัยทางการเงินกันไว้ให้ดีๆ โชคดีทุกท่านนะครับ
<[^_^]> สักวา มีเจ้านก ขนดกสวย.....บินได้ไกล ไวเสียด้วย สวยจริงหนา
ใครได้เห็น เป็นต้องใจ ในสกุณา ดักจับไป ไม่ได้มา เร็วกว่าคน
บินบนฟ้า เห็นอาบัง นั่งขายถั่ว อร่อยชัวร์ คั่วเอาไว้ ให้น่าสน
บินลงมา เจรจา ภาษาคน ขอกินถั่ว คั่วสักหน ตนอยากกิน
อาบังตอบ อีนี่จ๊อบ ก็เอาเรย อี่นี่จ๋าน ขอจมเจย เอ่ยรัวลิ้น
ขอขนปีก สักเส้นนึง ถึงได้กิน นกได้ยิน ก็ยินยอม พร้อมให้ไป
ขนปีกเรา ตั้งเยอะแยะ ตาแป๊ะก่าย ถอนสักเส้น ไม่เห็นตาย พร้อมขายให้
กินถั่วบัง ช่างอร่อย พลอยติดใจ บอกอาบัง หวังมาใหม่ ไปทุกวัน
ถอนขนกัน วันละเส้น แลกกับถั่ว บังคิดชั่ว จับตัวมัน เป็นแม่นมั่น
ขนปีกหาย มากมาย ในหลายวัน ที่เร็วดี เคยมีนั้น พลันหายไป
พอวันหนึ่ง นกมาถึง จึงเสียที ตะครุบหมับ จับเร็วรี่ หนีไม่ไหว
เสียขนปีก หลีกไม่ได้ ไม่ว่องไว ต้องเสียรู้ อาบังไป เจ็บใจจริง
ทรัพย์สินเรา เข้าหุ้นนี้ ทีละนิด ไม่เคยคิด ว่าสำคัญ มันน้อยยิ่ง
คิดว่าน้อย ทยอยจ่าย ไม่ประวิง ยามเภทภัย ไล่มาจริง รุ่งริ่งไป
ต้องกันเงิน เผื่อเผอิญ เผชิญเหตุ เกิดอาเพศ ไม่ถึงตาย ยังจ่ายไหว
กันไว้หน่อย อย่าสอยหุ้น มากเกินไป เงินสำรอง ต้องกันไว้ ปลอดภัยเอย
โทษทีครับ วันนี้มาช้าหน่อย ต้องเอาน้องด้าไปเช็คช่วงล่างครับ แถม ถ.แจ้งวัฒนะ รถติดมหาโหดเลย
ที่เขียนเปรียบเทียบสักวาในวันนี้ กับการกันเงินสำรองเอาไว้ เพราะผมมีประสบการณ์จริงเลยครับ
ผมกู้ซื้อบ้านไว้ ได้อัตราดอกเบี้ยพิเศษ 3 ปี ตามสัญญา ก็คือ...
ถ้าโปะบ้านก่อนสามปี จะเสียค่าปรับ (เยอะเลย) แต่เมื่อเลยสามปีแล้ว โปะได้ ไม่มีค่าปรับครับ
เมื่อปีที่แล้ว ผมมีเงินจำนวนหนึ่งพร้อมโปะได้ทั้งหมด แต่มันยังไม่ครบสามปี
แทนที่จะกันเงินเอาไว้โปะบ้านโดยเฉพาะ ดันทะลึ่งเอามาถัวหุ้น ทีละนิด ทีละหน่อย
เหมือนกับนกน้อยที่ถอนขนออกไปทีละเส้น ทีละเส้น
เดือนที่แล้ว ครบสามปีครับ แต่เงินโปะบ้านในมือมีไม่พอ !!!
ถ้าขายหุ้นส่วนหนึ่งเอามาโปะบ้าน ก็ขาดทุนยับสิครับ กำลังขาขึ้นซะด้วย กำลังจะพลิกมีกำไรแล้วด้วย
สุดท้าย เลยโปะบ้านไป แต่ไม่หมดครับ เหลืออีกห้าแสน
ต้องแบกภาระดอกเบี้ยมหาโหดต่อไปอีกสักสองสามเดือน ก็น่าจะหาเงินโปะห้าแสนที่เหลือให้หมดได้
ที่เล่าความงี่เง่าของตัวเองนี้ เพราะไม่อยากให้ใครต้องเป็นอย่างผมนะครับ
รักษาวินัยทางการเงินกันไว้ให้ดีๆ โชคดีทุกท่านนะครับ