1 วิกฤติการณ์ครั้งนี้แต่แรกมันไม่ควรจะเป็นเรื่องใหญ่เลย    แต่คนที่ทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่นั้นคือปาวี        ทางสถานทูตสยามที่ฝรั่งเศสได้ประท้วงไปยังรัฐบาลฝรั่งเศสขณะนั้นแล้ว    และสภาฝรั่งเศสได้รับทราบและส่งโทรเลขมายังสถานทูคฝรั่งเศสในสยามให้ประกาศให้เรือรบฝรั่งเศสยุติการเดินเรือต่อ       แต่เมื่อโทรเลขมาถึงปาวีกลับไม่ยอมแจ้งไปยังผู้บังคับการเรือรบ    และยังส่งโทรเลขให้เสนาบดีต่างประเทศสยามแบบจงใจปิดบังไม่ให้ทางสยามทราบเรื่องได้ทันการณ์    ผลจึงกลายเป็นการปะทะกันและลามไปเป็นเรื่องใหญ่อย่างที่ทราบ      พผลออกมาเป็นเช่นนี้รัฐบาลฝรั่งเศสก็เลยตามน้ำไปด้วย

2 เมื่อทางฝรั่งเศสเรียกร้องดินแดนจากสยามครั้งนี้    อังกฤษก็ตกใจกับการกระทำของฝรั่งเศสมาก   ถึงกับประท้วงกันเลย    เพราะอังกฤษกับฝรั่งเศสเคยตกลงกันแล้วว่าจะไม่แย่งดินแดนของสยาม     เกรงว่าจะทำลายความเป็นกันชน   แต่สุดท้ายฝรั่งเศสอ้างว่าเรื่องนี้รู้กันทั่วโลก  ประชาชนฝรั่งเศสก็รู้แล้ว    จึงยกเลิกไม่ได้   อังกฤษจึงยอมปล่อยเลยตามเลย

3 การปรับเงินของฝรั่งเศสในครั้งนี้ส่วนใหญ่คนจะทราบกันไม่ตรง    ที่ถูกต้องคือ   ค่าเสียหายจากการรบ 2 ล้านฟรังซ์ และค่าทำขวัญครอบครัวทหารผู้เสียชีวิต 1 ล้านฟรังซ์ (ไม่ใช่เงินมัดจำ)

4 รัฐบาลสยามจ่ายเงินจำนวน 2,500,000 ฟรังซ์ให้สถานทูตฝรั่งเศสที่กรุงเทพ โดยจ่ายเป็นเงินเหรียญ Silver Dollar (เงินถุงแดง - เหรียญนกเม็กซิโก 801,282 เหรียญ   เท่ากับ 2,568,102 ฟรังซ์)  และอีก 500,000 ฟรังซ์ จ่ายเป็นเช็คส่งไปไซ่ง่อน

5 อัตราแลกเปลี่ยนสมัยนั้น    1 บาท = 1.93 ฟรังซ์  / 1ฟรังซ์ = 0.51บาท      รวม 3 ล้านฟรังซ์เท่ากับ 1,605,235 บาท กับอีก 2 อัฐ

6 สมัยนั้นสยามยังปฏิรูประบบราชการต่างๆไม่แล้วเสร็จ   ส่งผลให้การเงินของประเทศยังไม่มีประสิทธิภาพนัก    เงินในพระคลังยังมีน้อยกว่าที่ควรจะเป็น   แต่เมื่อการปฏิรูประบบราชการของรัชกาลที่ 5 ลุล่วงไปมากแล้ว    ผลตอบแทนก็ผลิดอกออกผลอย่างมาก   จากเมื่อปี 2436 สยามมีเงินในพระคลังไม่ถึง 1.5 ล้าน    ในปี 2453 ปีสุดท้ายของรัชกาลที่ 5     งบประมาณแผ่นดินพุ่งไปเกือบ 60 ล้านบาท   หย่อนไปแสนเดียว