เรื่องก็มีอยู่ว่า  ท่านพุทธทาสท่านสอนลูกศิษย์ของท่านว่า...."มหาสติปัฏฐาน  เฟ้อ  พ้นทุกข์ไม่ได้"
เรื่องก็มีแค่นี้  ซึ่งดูดีๆมันก็เป็นเพียงสำนวนการใช้ภาษา  
ซึ่งผู้มีภูมิเขาจะไม่เอาสำนวนการใช้ภาษาไปคิดเล็กคิดน้อย   ให้เปลืองเนื้อที่สมอง
เพราะรู้ดีว่ามันเป็นเพียงบัญญัติ  ที่จะต้องหาความหมายด้วยการเทียบกับพุทธพจน์อีกทีหนึ่ง

คนบางคนไม่อย่างนั้นครับ  พอได้ยินศัพท์แสงอะไรหน่อย  จะต้องเข้าไปยึดแล้วก็ปรุงแต่ง
แค่คำว่า"เฟ้อ"    พี่แกเอาไปปูยี่ปูยำซะหาชิ้นดีไม่ได้   คนพูดซึ่งเป็นพระสงฆ์แทบจะกลายเป็นหมูเป็นหมาไปเลย

แต่กับตัวเองพูด  มหาสติปัฏฐาน "ไม่ต้องcoverหมด"   ปรุงแต่งซะดูดีเป็นศรีแก่วงศ์ตระกูลขึ้นมาที่เดียว  
นี่แหล่ะน้า  คนอย่างนี้ศึกษาธรรมไปก็เปล่าประโยชน์  เห็นคำศัพท์ใดไม่เคยหาความหมาย  
คิดแค่ว่า  พยัญชนะต่างกันมันย่อมแตกต่างกัน  

สงสัยที่มันบอกว่า......."ไม่ต้องcoverหมด"    แล้วไอ้ส่วนที่ไม่ได้"cover"  มันต่างกับ  "เฟ้อ"  ตรงไหน
และการที่บอกว่าไอ้ตรงส่วนที่"เฟ้อ"  ไม่ทำให้พ้นทุกข์  มันผิดจากหลักความจริงตรงไหน

หรือคันโทน่าคิดว่า......ไอ้ตรงที่ไม่ต้องcover  มันทำให้พ้นทุกข์ได้
ก็แค่คำพูดสั้นๆ   ดันเอามาปรุงแต่งให้มันเกิดปัญหา  
ขอแค่ได้ด่าเพื่ออวดว่า  ตัวเองเจ๋งหาเรื่องด่าครูบาอาจารย์ของชาวบ้านได้