ขอเกริ่นก่อนว่า ตอนนี้ ผมอายุ 20แล้ว อาการและนิสัยที่ผมเป็นต่อไปนี้ เป็นตั้งแต่อายุประมาณ10-11ขวบได้
1ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บกด ไม่ค่อยเข้าสังคม อันนี้เป็นตั้งแต่เริ่มจำความได้ คือจะเป็นคนข่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยเข้าสังคม เพื่อนที่เล่นด้วย ก็จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และจะเล่นแค่หลังเลิกเรียน นอกนั้นจะอยู่เงียบๆคนเดียวในห้องเรียน
2สภาพทางครอบครัว ผมไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่กับแม่ เพราะเค้าทำงาน ส่วนผมจะไปพักตามบ้านยายบ้าง บ้านป้าบ้าง จะเจอแม่แค่วันละไม่กี่ชั่วโมง เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมเจอมาตลอดวัน ผมจะเก็บมานั่งคิดคนเดียว
3พอเริ่มอายุเข้า10-11ขวบ ตอนนี้ได้อยู่กับพ่อแม่เต็มที่แล้ว แต่นิสัยที่เป็นตามข้อ1 ยังเป็นอยู่ แต่ที่เพิ่มเข้ามาคือ การมโนครับ การจินตนาการ เพ้อฝันไปเรื่อยๆ มันผุดขึ้นมาเองได้ตลอดเวลา ผมจะติดอยู่กับภาวะนี้ตลอดเวลา  จนเสียการเรียน เพราะเรียนไม่รู้เรื่อง มัวแต่ มโน จินตนาการไปเรื่อยเปื่อย แต่ช่วงตอนนั้นจนถึงอายุประมาณ15 ผมยังไม่เคยเจอปัญหาอะไร ที่ทำให้เครียดหรือคิดมาก   อาการทุกสิ่งทุกอย่าง ยังดำเนินมาเรื่อยๆครบทุกอาการ จนถึงทุกวันนี้ และ ..และ ที่เพิ่มเข้ามาอีกที คือ นอกจากมโน ติดจินตนาการแล้ว ผมมักจะเก็บปัญหาต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มาคิด มาเครียดตลอดเวลา สลับกับ การจินตาการ,การมโนเลยครับ คือสมองไม่ค่อยว่างเลยในวันๆนึง มันเลยทำให้ผมเป็นคนที่ค่อนข้างเหม่อลอย จิตใจไม่ค่อยอยู่กับสิ่งที่ทำอยู่นะปัจจุบัน จนตอนนี้เริ่มเพลีย และมีอาการปวดหัวบ่อยๆ

นอกจากนี้ ผมก้ยังเป็นคนที่ขาดความมั่นใจอย่างรุนแรงเลยครับ   ผมควรแก้ปัญหาของตัวเองนี้อย่างไรดีครับ ใครมีประสบการณ์คล้ายผม และอาจจะเคยผ่านมันมาได้แล้ว ช่วยแนะนำผมหน่อยนะครับ