เชื่อว่าคงมีคนหลายๆคนที่มีมุมเพ้อเจ้อหรือมโนอยู่บ้างสินะครับ เวลาดูหนังหรือการ์ตูนจบ จะชอบเอามาจินตนาการต่อว่าเราเป็นแบบนู้นแบบนี้ ผมมีอาการแบบนี้ตั้งแต่ป.4 ซึ่งผมไม่ได้เอะใจอะไรเลย(งงตัวเองเหมือนกันว่าทำไมยังไม่รู้ตัวสักทีว่ามันผิดปกติแล้ว) ตอนนี้ผมอยู่ม.6แล้วครับ อาการเพ้อเจ้อผมเริ่มเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มคุมความคิดตัวเองไม่ได้ เวลาหันไปมองวิว อยู่ดีๆผมก็จะจินตนาการขึ้นมาอีก มันทำให้ผมเริ่มสับสนมากขึ้น ผมเริ่มแยกตัวเองไม่ออกแล้วว่าอันไหนคือความจริงหรือความคิด(ไม่ได้เสพยานะครับ555)
ขอยกตัวอย่างเหตุการณ์นะครับจะได้ไม่งงกัน : อย่างเช่นเวลาผมมองไปที่ตึกต่างๆผมจะจินตนาการไปในรูปแบบต่างๆ ตึกพังบ้าง เครื่องบินตก เอเลี่ยนบุก สารพัดจะนึกเลยครับ ผมเห็นภาพเป็นสิบๆฉากในวิวเดียว
แล้วก็เริ่มเป็นหนักมากขึ้น ผมเริ่มคิดอะไรแปลกๆมากขึ้น เริ่มจินตนาการว่าถ้าเกิดครอบครัวตายหมด แฟนตาย เพื่อนตาย เราจะรู้สึกยังไง คือมันเริ่มผิดเพี้ยนไปหมด บางครั้งเรียนๆอยู่ เอ้าจินตนาการมาอีกและ หลับตาก็แล้ว ตบหน้าก็แล้ว ยังเห็นเป็นภาพซ้อนอยู่เลย(ขอย้ำอีกครั้งนะครับว่าไม่ได้เสพยา555) แน่นอนว่าสติยังครบอยู่ครับยังคุยรู้เรื่อง เป็นเฉพาะตอนอยู่คนเดียว อาจจะมีเหม่อลอยบ้าง ซึ่งม.6แล้วใกล้จะเตรียมสอบเข้ามหาลัยคงจะเหม่อแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้ผมควรทำยังไงดีครับ ควรปรึกษาใครดี หมอจิตวิทยาเลยมั้ยครับ หรือใครมีวิธียังไงก็ช่วยบอกหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ