ตอนที่แล้วซัดไป 70 กว่าหน้า
ตอนนี้เป็นตอนสั้นๆเพื่อปรับอารมณ์ค่ะ (เผลอๆเศร้ากว่าเดิมอีกตู)

ต่อจากตอนที่แล้ว
เมื่อเห็นว่าร่างที่ตนประคองเอาไว้แน่นิ่งไม่ไหวติง ชารอนก็ได้แต่กรีดร้องออกมาอย่างสุดกลั้น
ส่วนเรมที่คงสติเอาไว้ได้ ก็เอามือวางแตะบนหลังชารอนเบาๆ พยายามพูดถ้อยคำต่างๆเพื่อปลอบโยน
แต่ร่างน้อยๆก็ส่ายหัวกลับมาเป็นคำตอบ พร้อมกับกอดร่างไร้ลมหายใจของเบรคเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

พวกล็อตตี้ ลิลลี่ และดั๊ก ที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าห้องโถง ได้แต่มองภาพนั้นอย่างเงียบงัน
ก่อนที่ลิลลี่ตัวน้อยจะโพล่งถามทำลายความเงียบขึ้นมาว่า  
"ล็อตตี้..แมดแฮตเตอร์ตายแล้ว จริงๆเหรอ"

ล็อตตี้มองภาพตรงหน้า ก่อนจะตอบกลับมาเรียบๆว่า "..ใช่แล้ว"
ช่างทำหมวกคู่ปรับตัวฉกาจของพวกเขาได้เดินทางล่วงหน้าไปเสียแล้ว
ลิลลี่ทีทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ ก็ได้แต่อุทานว่า "เรี่องแบบนี้..จะเป็นไปได้ยังไง"

ฉากย้อนกลับไป ตอนที่เรมเข้าเจรจากับพวกล็อตตี้
โดยเรมให้เหตุผลชักจูงเข้ามาร่วมมือกัน 4 ข้อ
หนึ่ง แม้ว่าบาสเคอร์วิลกับแพนโดร่าจะเป็นศัตรูกัน แต่พวกเขากับล็อตตี้ไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น
สอง แม้ว่าการกระทำจะแตกต่าง แต่ทั้งเกลนและออซ ต่างก็พยายามช่วยโลกนี้อยู่ ถ้าทางที่ออซเลือกเป็นทางที่ดีกว่า
มันก็คงจะดีกว่ามาก หากบาสเคอร์วิลกับแพนโดร่าร่วมมือกันสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ได้
สาม ลึกๆแล้วพวกล็อตตี้ก็รู้สึกคล้อยตาม เพราะไม่ได้ฆ่าตนในทันที ทั้งๆที่ถ้าจะทำ ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย
สุดท้าย เป็นเหตุผลลึกๆที่เรมกำลังพยายามพูดชักจูงอยู่ตอนนี้ คือ
"ตนไม่ปรารถนาที่จะสู้กับพวกล็อตตี้"

ดังนี้แล้ว..พวกล็อตตี้จึงตกลงตามเรมกับชารอนมาที่ห้องโถง


ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน
ลิลลี่สั่งให้เรมส่งร่างของเบรคมาให้ตน เพราะว่าเบรคคือคนที่ฆ่าแฟงตาย

เรมออกมายืนขวางชารอนกับเบรคเอาไว้ พร้อมกับบอกปฏิเสธ
ว่าตนคงจะยอมให้ลิลลี่ทำแบบนั้นไม่ได้
ลิลลี่ที่ยังเป็นเด็ก ก็ร้องไห้โวยวายว่า เรมทำแบบนี้ไม่ยุติธรรม
พอหันไปหาล็อตตี้เพื่อขอให้ช่วยแก้แค้นให้กับแฟง ล็อตตี้ก็มีท่าทีอึกอัก
สุดท้ายลิลลี่เลยจะใช้แบนเดอร์แสนชแย่งเอาร่างของเบรคมา

แต่ตอนนั้นเอง เรมได้ยื่นข้อเสนอที่ไม่มีใครคาดคิดให้กับลิลลี่

เรมบอกให้ลิลลี่ยิงตนซะ
เพราะต้นเหตุที่ทำให้เบรคเข้าสู้กับแฟง ก็เพราะเบรคคิดว่าเรมถูกฆ่าตาย

เรมกดปากกระบอกปืนเข้าที่หน้าอกของตน
พร้อมกับบอกว่านี่คือปืนกระบอกเดียวกับที่ตนใช้ยิงที่หัวของลิลลี่เมื่อตอนนั้น

เด็กน้อยที่น้ำตาไหลอาบแก้ม เงยหน้าขึ้นถามว่า ถ้ายิงแล้วพวกเขาจะกลับมาคืนดีกันใช่ไหม?
ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับตอบว่า "ใช่.."

เสียงปืนดังก้อง เมื่อลิลลี่เหนี่ยวไกปืน
แต่กระสุนนั้นเพียงแต่ถากแขนของเรมเท่านั้น เพราะล็อตตี้เข้ามาดึงมือของลิลลี่ออก
ล็อตตี้พูดเสียงเรียบกับลิลลี่ว่า "พอได้แล้ว"
"ลิลลี่เองก็เห็นใช่ไหม ว่าในวาระสุดท้ายแฟงยิ้มราวกับว่าดีใจที่ได้ปลดเปลี้องจากภาระที่ไม่จบสิ้น"
แน่นอนว่า ตนก็เสียใจและคิดถึงแฟงเหมือนกัน แต่พร้อมกันนั้นก็รู้สึก "โล่งใจ"
..ลิลลี่ที่คิดตามก็รู้สึกเช่นเดียวกัน จึงทรุดตัวลงร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ล็อตตี้รำพึงขึ้นมาว่า ..มัวแต่มากังวลแบบนี้ ไม่สมกับเป็นตนเลย
ก่อนจะหันกลับมาพูดกับลิลลี่และดั๊ก ด้วยสีหน้าที่สดใสและแน่วแน่
ว่าเธอจะเป็นคนหยุดเกลนเอง


ดั๊กถามว่า "เธอจะทรยศท่านเกลนเหรอ"
ล็อตตี้ก็ตอบกลับทันทีโดยไม่ลังเลว่า เธอไม่ได้ทรยศท่านเกลน
นี่เป็นหน้าที่ของเหล่าผู้ติดตามอยู่แล้ว ที่จะคอยดูแลให้มาสเตอร์ทำ "สิ่งที่ถูกต้อง"
ได้ยินดังนั้น
ดั๊กจึงเห็นด้วยว่าสิ่งที่ล็อตตี้พูดเป็นความจริง

ลิลลี่ถามเรมว่า แขนที่โดนตนยิงนั้นเจ็บมากไหม
เรมก็ตอบกลับว่า เขาไม่เป็นไร แค่โดนกระสุนถากไปเท่านั้น
พร้อมกับบอกว่า ยังเหลือกระสุนอยู่อีกนัดหนึ่ง ลิลลี่จะยิงตนก็ได้
ลิลลี่ที่ยังร้องไห้ไม่หยุดก็ส่ายหัวปฏิเสธเป็นพลวัน

ล็อตตี้เข้ามากระซิบที่ข้างหูเรมว่า
"เธอเป็นผู้ชายที่น่ากลัวจริงๆ" เพราะการที่พูดแบบนั้นก็เหมือนดักทางเอาไว้ไม่ให้ลิลลี่ทำร้ายตนอีก ก่อนจะผละออกไป
เรมที่โดนล็อตตี้จับทางได้ ก็ได้แต่เกาหัวแกรกๆ

ล็อตตี้เดินมาหยุดที่ชารอนกับเบรค ก่อนจะทรุดตัวลงข้างๆแล้วพูดว่า
น่าเสียดาย ที่สุดท้ายแล้ว เธอกับเบรคก็ไม่มีโอกาสที่จะได้ร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน
แต่เธอจะคอยเฝ้าดูเด็กหนุ่มคนนั้นแทนเขาให้ตราบจนถึงที่สุด
เพื่อให้เบรคได้พักผ่อนอย่างสงบสุข
และเมื่อผ่านการวนครบรอบร้อยปีแล้ว
ขอให้ดวงวิญญาณของเขากลับคืนสู่โลกนี้อีกครั้งอย่างปลอดภัย


ลิลลี่สะอึกสะอื้นถามเรมว่า งั้นคราวนี้เราเป็นเพื่อนกันได้แล้วใช่ไหม?
เมื่อได้ยินคำถามนั้น เรมก็เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย
พร้อมกับภาพความทรงจำหนึ่ง ที่ผุดวาบขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม

เขาจึงส่งยิ้มบางให้กับเด็กน้อยเบื้องหน้า ก่อนจะยื่นมือไปหา
พร้อมกับตอบรับว่า..
"ผมคงจะดีใจถ้าได้เป็นเพื่อนกับเธอ"



"จบตอน"

อ่านจบแล้วก็ได้แต่คิดว่า "ล็อตตี้กับเรมนี่สุดยอดเลย!"
จำได้ว่าอ.กะให้จบที่เล่ม 20 นี่ดึงมาจบที่เล่ม 23 ..คงได้เวลาอันสมควรแล้วจริงๆ
..โค้งสุดท้ายแล้ว ทุกท่านพร้อมแหกโค้งไปด้วยกันรึยังคะ XD