งวดเข้ามาทุกทีก็คงพอจะมองเห็นแนวทางเป้าหมายชัยชนะของแต่ละฝ่ายกันได้ชัดขึ้นแล้วนะครับ
ฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตยน่ะ เป้าหมายที่มีและรู้กันอยู่ก็คือ
-ขับไล่นายกฯยิ่งลักษณ์ออกจากรักษาการณ์เพื่อให้เกิดสูญญากาศทางการเมือง แล้วยึดอำนาจการปกครองมาอยู่ในมือพวกตน
อันนี้ก็ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่า มุ่งจะใช้กระบวนการยุติธรรมมาจัดการให้หลุดจากตำแหน่ง
ซึ่งก็ดูเหมือนจะง่าย ที่จะใช้ดาบอาญาสิทธิในมือฟาดฟันตามใจปรารถนา
แต่ในความเป็นจริงมันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะกระบวนการยุติธรรมที่ยังเปี่ยมไปด้วยคำถามเรื่องสองมาตรฐาณ
ฟาดฟันไปได้ก็มีแต่ผลเสียที่ย้อนมา เพราะความชอบธรรมมันก็คงไม่เหลือ
ด้วยคำสั่งศาลประหลาดๆ กระบวนการจับแล้วต้องปล่อย กฏหมายแตะต้องพวกฉันไม่ได้ และพฤติกรรมพิลึกๆทางกฏหมาย
ซึ่งดูเผินๆมันเหมือนกับเป็นคุณอย่างมากกับฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตย
แต่ในความเป็นจริง มันกลับไปบ่อนทำลายตอกย้ำให้ข้ออ้างเรื่องความยุติธรรมสองมาตรฐาณชัดเจนขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
จนนานาชาติก็เห็นเช่นเดียวกันไปแล้วว่า ระบบยุติธรรมของไทยนั้นมันมีปัญหาจริงๆ
ทีนี้จะใช้ไปตัดสินอะไรมันก็ไม่ได้มีความชอบธรรมร้อยเปอร์เซนต์ แต่กลับดูเหมือนว่ายิ่งทำไปก็ยิ่งกลายเป็นตัวตลกไปซะมากกว่า
ตัดสินนั้นอาจจะง่ายแต่คำถามที่ตามมาว่า"แล้วยังไงต่อ?"นี่มันยากที่จะหาทางลงสวยๆกันได้ สุดท้ายกระบวนการยุติธรรมก็จะมีสภาพไม่ต่างไปจากกำนันนั่นแหละคือ หาทางลงไม่เจอ
หันไปทางม๊อบกปปส.เองชุนุมมายาวนานประกาศชัยชนะไปหลายรอบ ก็มีสภาพที่ไม่สามารถปกปิดใครได้เลยว่า หาทางลงไม่เจอเช่นกัน
ก็ข้อเรียกร้องที่มีมันเพ้อเจ้อไร้ความชอบธรรม
ที่ดูดีหน่อยก็เรื่องปฏิรูปการเมืองแต่ก็ได้พิสูจน์ตัวเองกันไปแล้วว่าไม่ได้มีความจริงใจสนใจจะปฏิรูปอะไรกันจริงจัง
เพราะไม่ได้มีรูปแบบแผนงานอะไรนึกจะพูดจะอ้างก็ทำกันเรื่อยเปื่อยเหมือนเด็กเล่นขายของ
เห็นได้ชัดว่าเอามาอ้างเพื่อจะไล่คนที่ตนเกลียดเท่านั้นเองไม่ได้คิดจะปฏิรูปอะไรกันจริงจังหรอก
มุกอื่นๆก็แป็กหมด เพราะมันมั่ว ดูยังไงก็ไม่มีทางจะหยิบจับอะไรมาตั้งเป็นหลักไปสู่ชัยชนะได้เลย
เดินไปเดินมาสร้างความเดือดร้อนกันไปวันๆ มันก็เป็นการ ตอกย้ำว่าหาทางลงกันไม่เจอเท่านั้นแหละ
ยิ่งอยู่ยาวก็ยิ่งเจ็บตัว
ยิ่งอยู่ยาวผลกระทบต่อประชาชนก็จะไปตัดรอนแนวร่วมให้หรอมแหรมอย่างที่เห็น
ยิ่งอยู่ยาวคนที่สนับสนุนอยู่ข้างหลังก็ยิ่งเปลืองตัว
เป็นความสิ้นเปลืองที่ไร้ประโยชน์เสียด้วยสิ เพราะไม่ได้เหลือความชอบธรรมอะไรมาชี้นำสังคมได้อีกต่อไป
มีสภาพเป็นได้แค่"ม๊อบกินไก่"ที่สร้างความเดือดร้อนกันไปวันๆเท่านั้นเองจริงๆ
ทางฝั่งกองทัพที่ดูเหมือนว่ามีแต่คนคาดหวัง ยุให้ปฏิวัติรัฐประหารกันซะที ไม่ว่าจากฝ่ายไหน
ก็คงได้แต่เงื้อง่าเอาใจนาย แต่ไม่กล้าทำกันจริงๆหรอก
เพราะการยึดอำนาจครั้งนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนครั้งก่อนๆ คนที่มีศักยภาพนำทัพทำรัฐประหารก็คงรู้อยู่แก่ใจว่าทำไปก็คงได้รับรู้รสชาติว่านรกมีจริงกันแน่ๆ
ยึดได้ก็ไม่ได้ใช้อำนาจเองต้องไปประเคนให้คนอื่นเค้า ก็มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะทำจริงมั๊ย?
ที่สำคัญที่สุดก็คือ"บารมีไม่พอ" ด้วยว่างานนี้แค่ลูกจ๊อก เด็กๆมาทำก็มีสิทธิได้เป็นกบฏสูงมาก
อยากได้จริงๆต้องใช้บารมีระดับป๋านั่นแหละมาชนซะเองเลย
ผมว่ามันก็ถึงเวลาที่คู่กรณีที่อยู่ข้างหลังกันมานาน จะต้องออกมาชนกันด้วยตัวเองแล้วนะ
ไม่ใช้เวลาของม้าใช้ หุ่นกระบอกอีกต่อไปแล้ว
มองมาทางมุมเสื้อแดง เป้าหมายชัยชนะที่ตั้งกันไว้นั้นก็เรียบๆง่ายๆมุ่งไปที่ความเป็นประชาธิปไตยอย่างเดียว
ซึ่งมันก็เหมือนการันตีไว้แล้วว่า มันต้องชนะแน่ๆอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว
ไม่ว่าใครจะต้มยำทำแกง ฝืนกระแสกันไปแค่ไหนสุดท้ายก็หนีประชาธิปไตยไปไม่พ้นหรอก
ยิ่งถูกกระทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นการสะสมพลังต่อต้านให้เสื้อแดงเติบโตไปมากเพิ่มขึ้นเท่านั้น
วิธีการข่มขู่ด้วยการไล่กำจัดคนเสื้อแดงนั้นถึงวันนี้น่าจะเรียนรู้กันได้แล้วนะว่า
ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งไปเพิ่มแนวร่วมให้เสื้อแดง ตายหนึ่งก็เกิดแสน ไม่มีทางกำจัดได้เลยแม้แต่น้อย
ไปเอาอะไรมาโหนมาผูกโยงเพื่อเป็นข้ออ้างกำจัดคนเสื้อแดง
มันก็จะยิ่งจะพากันสูญเสียความชอบธรรมไปด้วยกันด้วยซ้ำ เปลืองตัวโดยใช่เหตุ
สรุปตามมุมมองของผมนะ
ฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตยนั้น ถึงจะยึดอำนาจมาอยู่กับมือได้ก็คงมีสภาพแบบปล้นเอามา
ชัยชนะก็จึงยังเป็นแค่ความเพ้อเจ้อ
เพราะยังหาคำตอบให้ตัวเองกันไม่ได้ว่า"แล้วจะยังไงกันต่อ?"
ด้วยว่าสงครามการเมืองนั้น ชัยชนะเค้าวัดกันที่ความชอบธรรมของอำนาจที่ได้มา
ความชอบธรรมที่จะมีได้ก็จากฉันทามติของประชาชนเท่านั้นไม่มีทางอื่น
ซึ่งผมว่าฝ่ายทักษิณนั้นฉลาดกว่า ที่พยายามยึดโยงอยู่กับประชาชน จะโดนกระทำไปยังไงสุดท้ายเมื่อมีการเลือกตั้ง
พวกเค้าก็จะกลับมาอย่างเติบใหญ่กว่าเดิมทุกที โค่นคุณยิ่งลักษณ์ไป เธอก็จะกลับมาใหญ่กว่าเดิมแน่ๆ
ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่ผมว่าทั้งสองฝ่ายรู้อยู่แก่ใจดีนะ
แต่เมื่อมาถึงตรงนี้กันแล้ว การเจรจามันไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไป เพราะไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก
และคงไม่มีใครยอมอะไรกันได้อีกแล้ว
เผชิญหน้ากันไปอย่างนี้ ใครได้ใครเสียก็ดูที่ว่า ผลกระทบต่อประชาชนและประเทศที่ตกอยู่ในสภาพขยับไปไหนไม่ได้
สภาพเศรษฐกิจมีสภาพพุ่งหัวลงเหวกันในไม่ช้านี้
พอประชาชนส่วนใหญ่ตั้งสติกันได้จะโทษใครนั่นแหละ???
ชัยชนะที่แตกต่าง
ฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตยน่ะ เป้าหมายที่มีและรู้กันอยู่ก็คือ
-ขับไล่นายกฯยิ่งลักษณ์ออกจากรักษาการณ์เพื่อให้เกิดสูญญากาศทางการเมือง แล้วยึดอำนาจการปกครองมาอยู่ในมือพวกตน
อันนี้ก็ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่า มุ่งจะใช้กระบวนการยุติธรรมมาจัดการให้หลุดจากตำแหน่ง
ซึ่งก็ดูเหมือนจะง่าย ที่จะใช้ดาบอาญาสิทธิในมือฟาดฟันตามใจปรารถนา
แต่ในความเป็นจริงมันกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะกระบวนการยุติธรรมที่ยังเปี่ยมไปด้วยคำถามเรื่องสองมาตรฐาณ
ฟาดฟันไปได้ก็มีแต่ผลเสียที่ย้อนมา เพราะความชอบธรรมมันก็คงไม่เหลือ
ด้วยคำสั่งศาลประหลาดๆ กระบวนการจับแล้วต้องปล่อย กฏหมายแตะต้องพวกฉันไม่ได้ และพฤติกรรมพิลึกๆทางกฏหมาย
ซึ่งดูเผินๆมันเหมือนกับเป็นคุณอย่างมากกับฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตย
แต่ในความเป็นจริง มันกลับไปบ่อนทำลายตอกย้ำให้ข้ออ้างเรื่องความยุติธรรมสองมาตรฐาณชัดเจนขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
จนนานาชาติก็เห็นเช่นเดียวกันไปแล้วว่า ระบบยุติธรรมของไทยนั้นมันมีปัญหาจริงๆ
ทีนี้จะใช้ไปตัดสินอะไรมันก็ไม่ได้มีความชอบธรรมร้อยเปอร์เซนต์ แต่กลับดูเหมือนว่ายิ่งทำไปก็ยิ่งกลายเป็นตัวตลกไปซะมากกว่า
ตัดสินนั้นอาจจะง่ายแต่คำถามที่ตามมาว่า"แล้วยังไงต่อ?"นี่มันยากที่จะหาทางลงสวยๆกันได้ สุดท้ายกระบวนการยุติธรรมก็จะมีสภาพไม่ต่างไปจากกำนันนั่นแหละคือ หาทางลงไม่เจอ
หันไปทางม๊อบกปปส.เองชุนุมมายาวนานประกาศชัยชนะไปหลายรอบ ก็มีสภาพที่ไม่สามารถปกปิดใครได้เลยว่า หาทางลงไม่เจอเช่นกัน
ก็ข้อเรียกร้องที่มีมันเพ้อเจ้อไร้ความชอบธรรม
ที่ดูดีหน่อยก็เรื่องปฏิรูปการเมืองแต่ก็ได้พิสูจน์ตัวเองกันไปแล้วว่าไม่ได้มีความจริงใจสนใจจะปฏิรูปอะไรกันจริงจัง
เพราะไม่ได้มีรูปแบบแผนงานอะไรนึกจะพูดจะอ้างก็ทำกันเรื่อยเปื่อยเหมือนเด็กเล่นขายของ
เห็นได้ชัดว่าเอามาอ้างเพื่อจะไล่คนที่ตนเกลียดเท่านั้นเองไม่ได้คิดจะปฏิรูปอะไรกันจริงจังหรอก
มุกอื่นๆก็แป็กหมด เพราะมันมั่ว ดูยังไงก็ไม่มีทางจะหยิบจับอะไรมาตั้งเป็นหลักไปสู่ชัยชนะได้เลย
เดินไปเดินมาสร้างความเดือดร้อนกันไปวันๆ มันก็เป็นการ ตอกย้ำว่าหาทางลงกันไม่เจอเท่านั้นแหละ
ยิ่งอยู่ยาวก็ยิ่งเจ็บตัว
ยิ่งอยู่ยาวผลกระทบต่อประชาชนก็จะไปตัดรอนแนวร่วมให้หรอมแหรมอย่างที่เห็น
ยิ่งอยู่ยาวคนที่สนับสนุนอยู่ข้างหลังก็ยิ่งเปลืองตัว
เป็นความสิ้นเปลืองที่ไร้ประโยชน์เสียด้วยสิ เพราะไม่ได้เหลือความชอบธรรมอะไรมาชี้นำสังคมได้อีกต่อไป
มีสภาพเป็นได้แค่"ม๊อบกินไก่"ที่สร้างความเดือดร้อนกันไปวันๆเท่านั้นเองจริงๆ
ทางฝั่งกองทัพที่ดูเหมือนว่ามีแต่คนคาดหวัง ยุให้ปฏิวัติรัฐประหารกันซะที ไม่ว่าจากฝ่ายไหน
ก็คงได้แต่เงื้อง่าเอาใจนาย แต่ไม่กล้าทำกันจริงๆหรอก
เพราะการยึดอำนาจครั้งนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนครั้งก่อนๆ คนที่มีศักยภาพนำทัพทำรัฐประหารก็คงรู้อยู่แก่ใจว่าทำไปก็คงได้รับรู้รสชาติว่านรกมีจริงกันแน่ๆ
ยึดได้ก็ไม่ได้ใช้อำนาจเองต้องไปประเคนให้คนอื่นเค้า ก็มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะทำจริงมั๊ย?
ที่สำคัญที่สุดก็คือ"บารมีไม่พอ" ด้วยว่างานนี้แค่ลูกจ๊อก เด็กๆมาทำก็มีสิทธิได้เป็นกบฏสูงมาก
อยากได้จริงๆต้องใช้บารมีระดับป๋านั่นแหละมาชนซะเองเลย
ผมว่ามันก็ถึงเวลาที่คู่กรณีที่อยู่ข้างหลังกันมานาน จะต้องออกมาชนกันด้วยตัวเองแล้วนะ
ไม่ใช้เวลาของม้าใช้ หุ่นกระบอกอีกต่อไปแล้ว
มองมาทางมุมเสื้อแดง เป้าหมายชัยชนะที่ตั้งกันไว้นั้นก็เรียบๆง่ายๆมุ่งไปที่ความเป็นประชาธิปไตยอย่างเดียว
ซึ่งมันก็เหมือนการันตีไว้แล้วว่า มันต้องชนะแน่ๆอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว
ไม่ว่าใครจะต้มยำทำแกง ฝืนกระแสกันไปแค่ไหนสุดท้ายก็หนีประชาธิปไตยไปไม่พ้นหรอก
ยิ่งถูกกระทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นการสะสมพลังต่อต้านให้เสื้อแดงเติบโตไปมากเพิ่มขึ้นเท่านั้น
วิธีการข่มขู่ด้วยการไล่กำจัดคนเสื้อแดงนั้นถึงวันนี้น่าจะเรียนรู้กันได้แล้วนะว่า
ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งไปเพิ่มแนวร่วมให้เสื้อแดง ตายหนึ่งก็เกิดแสน ไม่มีทางกำจัดได้เลยแม้แต่น้อย
ไปเอาอะไรมาโหนมาผูกโยงเพื่อเป็นข้ออ้างกำจัดคนเสื้อแดง
มันก็จะยิ่งจะพากันสูญเสียความชอบธรรมไปด้วยกันด้วยซ้ำ เปลืองตัวโดยใช่เหตุ
สรุปตามมุมมองของผมนะ
ฝ่ายต่อต้านประชาธิปไตยนั้น ถึงจะยึดอำนาจมาอยู่กับมือได้ก็คงมีสภาพแบบปล้นเอามา
ชัยชนะก็จึงยังเป็นแค่ความเพ้อเจ้อ
เพราะยังหาคำตอบให้ตัวเองกันไม่ได้ว่า"แล้วจะยังไงกันต่อ?"
ด้วยว่าสงครามการเมืองนั้น ชัยชนะเค้าวัดกันที่ความชอบธรรมของอำนาจที่ได้มา
ความชอบธรรมที่จะมีได้ก็จากฉันทามติของประชาชนเท่านั้นไม่มีทางอื่น
ซึ่งผมว่าฝ่ายทักษิณนั้นฉลาดกว่า ที่พยายามยึดโยงอยู่กับประชาชน จะโดนกระทำไปยังไงสุดท้ายเมื่อมีการเลือกตั้ง
พวกเค้าก็จะกลับมาอย่างเติบใหญ่กว่าเดิมทุกที โค่นคุณยิ่งลักษณ์ไป เธอก็จะกลับมาใหญ่กว่าเดิมแน่ๆ
ซึ่งมันก็เป็นความจริงที่ผมว่าทั้งสองฝ่ายรู้อยู่แก่ใจดีนะ
แต่เมื่อมาถึงตรงนี้กันแล้ว การเจรจามันไม่มีประโยชน์อะไรอีกต่อไป เพราะไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก
และคงไม่มีใครยอมอะไรกันได้อีกแล้ว
เผชิญหน้ากันไปอย่างนี้ ใครได้ใครเสียก็ดูที่ว่า ผลกระทบต่อประชาชนและประเทศที่ตกอยู่ในสภาพขยับไปไหนไม่ได้
สภาพเศรษฐกิจมีสภาพพุ่งหัวลงเหวกันในไม่ช้านี้
พอประชาชนส่วนใหญ่ตั้งสติกันได้จะโทษใครนั่นแหละ???