สายลมพัดทำให้กระดิ่งใบน้อยบนระเบียง เสียงดังกังวาลทั่วบริเวณบ้าน ที่ปกคลุมไปด้วยพันธุ์ไม้นานาชนิด บ้านหลังน้อยแต่ถูกเจ้าของบ้านจัดข้าวของอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หญิงสาววัย 30 มองออกไปนอกหน้าต่าง น้ำใสๆ เอ่อขึ้นในลูกตา "ถ้าย้อนเวลาได้ ทุกอย่างคงดีกว่านี้" เธอคิดในใจ ...

รุ่งทิวา บุตรสาวคนเดียวของตระกูล พ่อแม่จากเธอไปตั้งแต่เยาว์วัย เธออยู่กับพี่ชาย 2 คน พี่ชายคือทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ  รุ่งทิวาพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เธอไม่เคยทำให้พี่ชายคนเดียวที่เหลืออยู่เสียใจแม้แต่น้อย  เธอไม่อาจรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอคิดทำ จะกลายเป็นเงามืดตามเธอไปทุกที่แม้เวลาหลับตา

          " คุณรุ่งคะ คุณรุ่ง จะให้ป้าจัดโต๊ะอาหารเช้าเลยไหมคะ " ป้าแหวว เสียงแม่บ้านที่อยู่เคียงข้างอย่างซื่อสัตย์มาตลอด 10 ปี
ปลุกให้รุ่งทิวาตื่นจากภวังค์ "ยังจ่ะ ชั้นยังไม่หิว ป้าแหววไปทำอย่างอื่นเถอะจ่ะ ถ้าหิวไว้ชั้นจะจัดการเอง "

บ้านหลังน้อย ในอดีตเคยอบอุ่นไปด้วยสมาชิกในครอบครัวพร้อมหน้า พ่อ แม่ พี่ชาลี พี่ชายที่แสนดีต้องจากไปด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ก่อนวัยอันควร ทิ้งให้รุ่งทิวาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในโลกใบนี้ ทุกครั้งที่รุ่งทิวาคิดถึงพี่ชายเธอจะรู้สึกสะเทือนใจ แม้เวลาจะผ่านล่วงเลยมาหลายปีแล้วก็ตาม   พี่ชาลี พี่ชายคนเดียวที่เหลืออยู่ของรุ่งทิวา ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เสียชีวิตทั้งๆ ที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับยี่หวาสาวสังคมจ๋าในอาทิตย์หน้า มีบางอย่างเกิดขึ้น ยี่หวามีคนอื่น พี่ชาลีเสียใจมากตลอดเวลาพี่ชาลีต่างทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างและวาดฝันถึงอนาคตร่วมกับเธอ

พี่ชาลีดื่มเหล้าทุกวัน ดื่มให้กับความโง่เขลา ความไว้ใจ ที่คิดว่าเธอจะซื่อสัตย์และอยากใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ...

ในวันที่พี่ชาลีจากไป "รุ่ง พี่ขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง พี่เป็นพี่ที่ไม่ดี พี่ขอโทษ" พี่ชาลีพูดประโยคนี้ทุกครั้งที่ดื่มเหล้า ไม่มีคำพูดใดออกจากปากน้องคนนี้ มีแต่มือที่คอยโอบให้กำลังใจ เสียใจไม่ต่างกัน ฉันได้ยินพี่ชาลีพูดขอโทษเป็นครั้งสุดท้าย แล้วพี่ก็จากฉันไปตลอดกาล ...

งานศพพี่ชาลีไม่มีแม้เงาผู้หญิงที่พี่รักนักหนา รักถึงขนาดยอมตายแทนได้ ทำไมเธอถึงใจดำทำกับคนที่คบหากันมาเกือบ 10 ปีได้ลงคอ ...

       "ยี่หวา ...รัตนาบดี หัฤยาเจริญ" ชื่อนี้ก้องในหัวรุ่งทิวามาตลอดที่พี่ชาลีจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ ...

.... จบบทนำ ...