ชอบมาตั้งนาน แอบให้ความหวังตัวเองบ้างเวลาเขาพูดดีด้วย

รู้ว่าเขาก็เจ็บมา อยากเป็นที่ปรึกษาเวลาเขาทุกข์ใจ 
แต่สิ่งที่ถูกหยิบยื่นให้ ถึงจะไม่บอกเราตรงๆ ยังไงเราก็รู้สึกได้ว่ามันคือความรำคาญ

แต่ก็ยังทำดีด้วยต่อไป เว้นชอง จัดวรรคตอนใหม่ ให้ห่างออกมา จนหวังว่าวันนึงตัวเองจะเว้นไกลพอที่จะทำให้มองไม่เห็นและพอลืมๆไปได้

แต่สุดท้าย เวลาหันกลับไปชะโงกมองทีไร ใจมันก็สั่น วูบบบ... จนเผลอกลับไปทุกที

ก็เพราะว่าเธอเป็นคนดี เราเลยตัดใจไม่ได้
ทั้งที่จริงๆก็เกรงใจ รู้ว่าเข้าไปทำให้อารมณ์ขุ่นมัว
แต่มันก็ห้ามใจไม่ได้นาน

อยากบอกว่า ทุกๆคนคะ เวลาคุณไม่ชอบให้มีคนมาตามตื้อ หรือรำคาญ บอกเค้าตรงๆนะคะ เค้าจะได้รีบตัดใจ และทำใจเปิดรับคนใหม่ๆได้เร็วๆ

จะได้ไม่หมกมุ่น วุ่นวาย แบกก้อนความหวังหนักๆ และแบกความมโนไว้นาน แบบเรา

ขอบคุณค่ะ