ตัวผมเองยังเป็นเเค่วัยรุ่นคนนึงอายุงเพิ่งเข้า20เองคับ เเต่ชีวิตตั้งเเต่เกิดมาไม่มีอะไรดีเลย เข้าใจคับว่าจะต้องเจออะไรอีกเยอะ ..เข้าเรื่อง
ผมมีครอบครัว(พ่อเเม่)ที่พร้อมจะซ้ำเติมตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรต้องเป็นให้ได้อย่างที่เค้าต้องการทุกกระเบียด เเต่ผมทำไม่ได้หรอกคับ เเละเค้าก็เปรียบเทียบคนที่ดีกว่าเสมอทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเหมือนคนอื่นๆเค้า เช่น ผลการเรียน เกียรตินิยม งานโหดๆเเต่เงินดี สาขาที่เรียน คนขยัน1000% รู้เเละเข้าใจทุกเรื่อง ฯลฯ ไม่ไหวคับผมทำไม่ได้ พวกเค้าผิดหวัง ไล่ผมออกจากบ้านนับครั้งไม่ท่วน "ดีกว่านี้*ึงไปหามา อยากอยู่สบายไสหัวไป" อะไรประมาณนี้

เร็วนี้เองผมไปสมัครงานคับ(พ่อเป็นคนหาให้)ในโรงงาน เป็นตำเเหน่งช่างคับ ผมเป็นเเค่ช่างคอมฯเเต่ว่างานก็ว่าเเค่ตำเเหน่งเดียว พ่อผมเป็นช่างไฟฟ้าประปา ยนต์ ต่อเติม. พ่อบอกว่า"ทำไปเลยง่ายๆเเหละ ลองทำดูไม่เป็นไรหรอก" เลยตัดสินใจทำ เพราะมหาลัยปิดช้ากว่า มัธยมงานในห้างเลยไม่มีเลย ผมทำงานได้สัก2อาทิตย์ ผมเรียนรู้งานเเต่ว่ายังอยู่ในช่วงฝึกครับ ช่างในกะมีน้อยมากกะละสองคน อีกคนเป็นช่างประจำเค้าเดินสำรวจงานLineผลิตต่างๆ ผมพอทำได้เเค่เบื้องต้นหล่ะคับ วันนั้นผมซ่อมไม่ได้ โดยหัวหน้าฝ่ายเเพ็คด่าทออย่างเเรงให้เร่งซ่อม เเต่ผมทำไม่ได้ต้องให้อีกคนมาช่วย งานในสายผลิตก็เดินไม่ได้ ผมทำอะไรไม่ถูก ในห้องช่างกว้างใหญ่ไพศาลเชื่อเถอะครับมีทุกอย่างยกเว้นอย่างเดียว "อย่างที่จะใช้"คับไม่เคยมี กล่องเครื่องมือช่างคนอื่นก็ยืมจะหายไปหมดไม่พอใช้คับจะเอามาจากบ้านเองคนอื่นก็ต้องยืม สรุปก็ไม่พ้นจะหายหรอกคับ ผ่านอาทิตย์นั้นมา ผมได้คุยกับเเฟนเเฟนบอกว่าที่นี่ทำก็สบายนะร้านอาหารในห้าง ยังพอว่างอยู่จะมาไหม ผมตัดสินใจทันทีคับเเต่อยากจะถามเเม่ก่อน เเม่เป็นคนใจร้อนไม่ยอมไม่ฟังเหตุผล ผมอธิบายเท่าไหร่ได้คืนมาเเค่คำด่าคำไล่ออกจากบ้านเหมือนเดิมเเล้วจะตัดเงินที่ให้เป็นรายวันค่ากินด้วย ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมไม่ใช่ช่างโดยสายตรง เป็นเเค่ช่างคอมธรรมดา(พอเรียนมาบ้าง) เเต่ว่าจะย้ายเเผนกก็จะดูหน้าเกลียดไป จะย้ายงานก็โดนด่าซ้ำเติมอีก ไม่รู้จะหันไปทางไหนเเล้วคับ เค้าบอกว่าผมทำไม่ได้ "ออกไปทำงาน*ุรับประกันเลย ให้สามวันถ้าเ*ิงทำได้*ุจะให้เหยียบหน้าเลย" คำพูดของคนเป็นเเม่ ผมเเค่อยากได้โอกาสได้ลองได้ทำหลายๆอย่าง เท่าที่ยังพอมีโอกาส เเต่ดูพวกเค้าไม่ต้องการเลย "กุผ่านมาหมดเเล้วทำไมกุทำได้หล่ะทำไมทำไม่ได้บ้าง คนอื่นทำได้ก็มีเยอะเเยะ" - เเม่

-ผมไม่เคยเเม้เเต่จะมีโอกาสจะได้จับเครื่องดนตรี พวกเค้าบอกว่ามีเเต่พวกขี้ยา พวกกุ้ยไร้อนาคต (มุมมองเค้า..)
-พวกเค้าเองก็เคยบอกอยากได้คนดี ไม่ใช่คนเก่ง เเต่ได้ทั้งสองอย่างก็ดี เเต่ในวันนี้ทำไมเค้าไม่มองว่าผมเป็นหรือทำอะไรได้เเค่ไหน
-ผมร่างการไม่เเข็งเเรงหรอกคับ เรื่องความสูงหนิกินขาด เเต่น้ำหนักน้อยเลยดูว่าผอมโย่งมาก
-พ่อหรือเเม่เอง ผมไม่เคยจะได้ปรึกษาใครหรอกคับ เวลามีปัญหาหนักใจมองหาใครไม่เจอ พวกเค้าบอกไม่มีเวลามาไร้สาระกับผม รังเเต่จะเสียเวลางาน เวลาหาเงินวันๆไม่ได้ทำอะไรกันพอดี เอาเวลามาช่วยกันหาเงินดีกว่าไหม
อิจฉาหลายๆคนนะคับ ถึงจะอยู่ห่างครอบครัวก็ยังมีคนให้มองให้เป็นห่วง ยังดีกว่ามีครอบครัวเเต่พวกเค้าไม่ใส่ใจ
-เพราะผมอยู่ในโลกที่เเตกต่างจากคนอื่น เพื่อนก็ไม่สนใจจะคบหาสมาคมผมหรอกคับ ก็รู้จักกันบ้างเเต่ก็นะ ไม่มีปัญหาไม่เคยถามหา หลายๆอย่างผมไม่มีประสบการณ์เลยคุยอะไรกับใครไม่ได้เลย ได้เเต่นั่งฟัง นั่งมอง ได้เเต่ล่องลอยอยู่ในกลุ่ม ก็ถูกเลี้ยงมาเเบบนี้หนิคับ
-พ่อเเม่เคยบอกว่าให้คับเเต่คนที่เรียนเก่งๆเค้าจะพาเราได้ดี คือทุกคนก็เพื่อนนะคับ ถ้าพ่อเเม่คิดเเบบนี้ทุกคนเเล้วคนที่เรียนไม่ได้เรื่องจะมีเพื่อนไหมคับถามหน่อย คำว่า"พากันโง่"ของพวกเค้าหนิ ไม่ใช่ว่าคนเรียนเก่งไม่เก่งทุกคนจะช่วยเหลือกันหรอคับ
-ผมมีเเฟนคอบปรึกษาปัญหา เค้าอยู่ข้างๆผมเสมอที่ผมทุกข์ใจ เเต่เค้าเองก็มีปัญหาเล็กๆน้อยๆบ้าง จะเกาะเค้าไปตลอดก็ดูไม่ต่างจากตัวถ่วงหรอกคับ เเฟนผมเรียนไม่เก่งเเต่เราก็ประคับประคองช่วยเหลือกันมาเสมอเท่าที่จะทำได้ มีเเนวข้อสอบมีหนังสือก็เเบ่งๆกัน โดนเเม่ด่าเรื่องนี้เหมือนกัน "ทำไมไม่คบคนเก่งๆ เรียนเก่งๆ หาเงินเก่งๆ พากันโง่ทั้งนั้น ชีวิตมันไม่ดีขึ้นมาหรอก ไร้สาระ ตามใจถ้าเมิงคิดว่าเเฟนเมิงจะช่วยได้ตลอดเก็บข้าวของไปอยู่กับมันเลย ไม่ต้องกลับมานะจะได้ไม่เป็นภาระกุ" นี่หรอคับ มุมมองของพวกเค้า

ปล.สุดท้ายขอขอบคุณใครก็ตามที่ได้อ่านเรื่องพวกนี้ของผมจนจบนะคับ ไม่มีที่จะระบาย อยากหาทางออกให้ชีวิตเหมือนกัน
ปล2.ขอบอกท่านทั้งหลายที่มองว่าโลกสวย "โอ้ยไม่มีหรอกเเบบนี้" "ไม่มีใครคิดเเบบนั้นหรอก" มันคือ20ปีตามอายุที่ผมเจอมาทั้งชีวิตนนะคับ
(ไม่ได้หยามใครหรอกคับ เเต่ลองเปิดใจอ่านเรื่องพวกนี้ดู) ขอบคุณจริงๆคับที่ทนอ่าน จนจบ