สวัสดีเพื่อนๆพันทิปทุกคน    วันนี้เราอยากเล่าปัญหาให้เพื่อนทุกๆคนฟังและแนะนำวิธีการรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นด้วย
     พี่ของเราเป็นคนที่เวลาไม่พอใจอะไรชอบมาลงที่เรา ไม่ว่าจะหงุดหงิดจากที่ทำงาน จากเพื่อน หรือจากพ่อแม่ก็ชอบมาลงอารมณ์ที่เราตลอด แต่พอหายอารมณ์เสียก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกครั้งที่ทะเลาะกันพี่ชอบพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเรา เนื่องจากเราเป็นเด็กซิ่ว ที่ซิ่วด้วยปัญหาสุขภาพและระบบของคณะที่เรียน แต่พอมีเรื่องกันพี่ชอบบอกเราว่าเราเป็นตัวปัญหา เป็นคนแบบนี้เพื่อนเลยไม่อยากเรียนด้วย พูดแต่ว่าไม่น่ามีเราเป็นน้อง ซึ่งไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมต้องพูดแบบนี้ ทุกครั้งที่ถูกพูดใส่เราก็ได้แต่เงียบและร้องไห้คนเดียว พอบอกคนในครอบครัวว่าทะเลาะกันทุกคนก็ชอบทำเหมือนว่ามันเป็นแค่ปัญหาของเด็ก เดี๋ยวก็ลืมไปเอง แม่เราชอบทำหน้ารำคาญใส่เวลาบอกว่าทะเลาะกัน ไม่อยากอยู่กับพี่ ไม่อยากคุย ไม่อยากเห็นหน้า มันทำให้เรารู้สึกเสียใจมากๆ ทำไมไม่มีคนเข้าใจเรา ทุกคนทำเหมือนว่าคนที่เด็กกว่าจะเป็นคนผิดตลอด ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากๆ บางครั้งที่ไปซื้อของด้วยกันพ่อแม่ลูก แม่ก็ชอบตามใจพี่ตลอด อะไรๆก็พี่ก่อน ถึงจะบอกว่าซื้อให้สองคนก็เถอะก็เอาแต่ซื้อให้พี่ พอเราอยากได้กางเกงหรือเสื้อแม่ก็จะบอกว่าให้รอก่อนดูเสื้อให้พี่อยู่ สุดท้ายพี่ซื้อให้พี่เสร็จก็ลืมของเรา พอทวงก็บอกว่าจะกลับมาซื้อแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ซื้อ จนกระทั่งเราทำหน้าเบื่อแบบสุดๆใส่ค่อยมาสนใจเรา แต่ตอนนั้นมันไม่มีอารมณ์มาซื้อของหรอก จากเรื่องที่เกิดขึ้นเลยทำให้เราไม่อยากไปซื้อของกับพ่อแม่พี่อีกเลย พอไม่ไปพี่ก็บอกว่าไปสามคนก็ครอบครัว ไม่มีอีกคนไม่เห็นเป็นไร แม่เราก็ไม่สนใจเราโกรธเรา ทั้งๆที่ทุกคนก็รู้ว่าเราอึดอัดที่ไป ทำไมชอบบังคับเรา   เป็นแบบนี้มากๆเลยทำให้เราไม่อยากพูดอะไรออกไป มันเหมือนกับว่าพูดไปก็ไม่มีคนฟัง ลอยไปตามลม เลยเริ่มเหนื่อยที่จะพูด พอไม่พูดก็ว่า
        จากปัญหาที่เกิดขึ้นทำให้เราเป็นคนก็บตัวนิดๆ ไม่ค่อยพูดกับคนที่บ้าน เก็บอารมณ์เวลาเสียใจ ตอนเครียดหรือเสียความรู้สึกก็ระบายลงสมุดแทน เขียนลงสมุดทุกอย่าง อยู่แต่กับตัวเองอ่านหนังสือคนเดียวไปไหนคนเดียว ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้

   ปล.ครอบครัวเราถ้ามองจากคนภายนอกถือว่าอบอุ่นเลยที่เดียว ไม่เหมือนว่าลูกกำลังมีปัญหา            
ื             ใครพอมีเรื่องรับมือกับเรื่องแบบนี้หรือมีปัญหา วิธีแก้ช่วยแชร์ด้วยนะ