รู้สึกเศรษฐกิจช่วงนี้แย่มาก คนทำมาค้าขายก็แย่ทั้งหาลูกน้องก็ยากรายได้ก็ลดเครียด เป็นลูกจ้างก็เครียดเพราะบริษัทต้องการประหยัดใครอยู่ไม่ได้ก็ออกไป คนอยู่ก็ทำต่อไปไม่หาคนเพิ่ม ไหนจะเจ้านายไหนจะน้องๆในแผนก ทุกคนก็มีความเครียดเป็นของตัวเองเครียดกันคนล่ะแบบ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะพูดหรือไม่พูด หรือพยายามมองโลกแง่บวก...เดี๋ยวมันก็ผ่านไป บางคนก็หาทางระบายโดยโทรไปคุยกับคนนั้นคนนี้ บ่นความทุกข์ให้เพื่อนให้คนในครอบครัวฟัง

ปัญหาคือพอเราฟังเค้าบ่นมากๆ เราจะรู้สึกจะมาบ่นทำไมบ่นเหมือนเป็นคนเดียวที่มีความทุกข์ เราก็มีเหมือนกันน่ะ ... หงุดหงิด! แต่ไม่แสดงออก กลัวเค้าเสียใจเดี๋ยวเค้าจะกลุ้มใจมากกว่านี้ แต่ในใจเรา...เฮ้ย! เลิกบ่นสักทีสิฟ่ะ ทั้งปลอบและให้คำแนะนำแต่เดี๋ยวก็โทรมาอีกล่ะ ... ช่วงนี้ไม่อยากฟังความทุกข์ของใคร แค่ของตัวเองก็เต็มกลืน จิตใจหม่นหมอง ก็เลยมาบ่นให้เพื่อนในนี้ฟัง ฮิๆๆ บ่นกันเป็นทอดๆ อยากฟังความเห็นข้อแนะนำจากเพื่อนๆพี่ๆในห้องนี้ค่ะ ...