ก่อนอื่นต้องบอกเลยฮะว่า ผมรัก The Devil Wears Prada มาก จำได้อ่านครั้งแรกตอน ม.4 โดยการยืมอาจารย์ หลังจากนั้นตกหลุมรักทันที และซื้อโดยไม่ต้องคิด โชคร้าย เล่มแรกของผมอายุสั้นหน่อย ตกน้ำป๋อมแป๋ม แต่ความรักของผมยังไม่จางหาย ยังไปซื้อมาใหม่อีกเล่ม บอกตรงๆที่ซื้อมานี่เพราะรักแอนเดรีย มิรันด้า เอมิลี่ มากฮะ จากวันนั้น(ตอน ม.4 )ถึงปัจจุบัน ผมไม่สามารถนับครั้งการอ่านของหนังสือเล่มนี้ได้ เพราะอ่านบ่อยมากกกกกกก จนเดี๋ยวนี้จะขึ้นปี 4 แล้ว ถ้าเบื่อๆยังหยิบมาอ่านได้เรื่อยๆ

จนล่าสุดเมื่อปีที่แล้ว ได้ข่าวว่าออกเล่มภาคต่อ ในชื่อว่า Revenge Wears Prada ผมก็รีบซื้อภาคภาษาอังกฤษมาอ่านโดยไม่ลังเล แต่ตอนอ่านภาษาอังกฤษนั้นยังเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร เลยคิดว่าเอาน่า ถ้าคุณจิตราพร แปลเสร็จคงสนุกเหมือนเล่มแรกแหละ (คิดเข้าข้างตัวเอง)

จวบจนเมื่อวานเข้าร้านหนังสือกะจะไปซื้อนิตยสารตามปกติ เดินเล่นไปชั้นนิยายแปล ปรากฏว่ามาแล้ว ไม่นึกว่าจะมาเร็วขนาดนี้(ได้ยินว่าเพิ่งเปิดตัวในงานหนังสือ) ผมก็ซื้อมาโดยไม่ต้องคิดเลยทีเดียว และวันนี้อ่านทั้งวันจนจบ จึงได้สรุปว่า

ผมกลับไม่ชอบหนังสือเล่มนี้เลย ประกอบด้วยหลายเหตุผลดังนี้

1 Timeline ของเรื่องโดดไปโดดมามากเกินไป อย่างแรกเลยคือ ความต่อเนื่องของแต่ละบทมันดูกว้างเกินไป เช่นจบบทนึง ผ่านไปอีกหกเดือนและ ไรประมาณนี้ หรือการกระโดดไประหว่างอดีตสลับปัจจุบัน (ในหนังสือบทแรกเรื่องงานแต่ง บทที่สองเรื่องแอนเดรีย พบสามียังไง จุดนี้บทที่สองผมว่าเยอะไปจนน่าเบื่อ ตัดมาสั้นๆก็ได้)

2 ความพยายามเล่าเรื่องที่มากจนเกินไป จำได้ตอนเล่มแรกกระชับ ฉับไว เพราะเนื้อเรื่องในเรื่องแรกมันแค่ปีกว่าๆ (แอนเดรียได้งานที่รันเวย์ จนถูกมิรันด้าไล่ออกไม่ถึงปี) แต่เรื่องนี้เดินไปแบบช้าๆ และมีหลายเรื่องที่พยายามจะเล่าซึ้งบางเรื่องมันไม่เกี่ยวกันเลย และบางเรื่องพยายามเล่ามากไปจนมันดูไม่สนุก และเห็นได้ชัดเจนเลยว่า บางเรื่องไม่จำเป็นต้องเล่านานขนาดนั้น(เรื่องเจอสามียังไง/ ไปสัมภาษณ์โอลีฟ) หรือเรื่องจดหมายจากแม่ของแม็กซ์  หรือ แคทเธอรีน สุดท้ายมันกลับไม่มีอะไรเลย ตัวละครที่เหมือนจะร้าย แต่ไม่ร้ายอย่างเด่นชัดอย่างแม่ของแม็กซ์

3 แอนเดรียโตขึ้นเยอะ(ในเรื่อง 33 เล่มที่แล้ว 23 ) ตัวเอมิลี่ก็เช่นกัน มันโตขึ้น และเปลี่ยนไป จนเรารู้สึกว่าเหมือนเราไม่รู้จักสองคนนี้มาก่อนเลย

4 พยายามยัดอะไรเข้ามาไม่รู้ตั้งแต่
-พ่อแม่แอนเดรียเลิกกัน
-ลิลลี่มีลูก
-เรื่องอเล็กซ์ย้ายไปแล้วไม่ติดต่อกลับมา
-จดหมายแม่แม็กซ์
-แคทเธอรีน
-น้องสาวแม็กซ์
หรือเรื่องอย่าง ในบทที่สองพยายามเสนอความเจ้าชู้ของเม็กซ์ต่างๆนานา แต่สุดท้าย......ไม่มีอะไร และพยายามยัดเยียดความเจ้าชู้ของไมล์ แต่สุดท้ายก็.....ไม่มีอะไร
รวมถึงตัวละครที่โผล่มาดื้อๆอย่าง คริสเตียน และกองทัพสาวจากรันเวย์

สรุป

ผมว่า เล่มที่แล้วมันสนุกเพราะมันมาจากชีวิตจริงของคนเขียนเอง เลยสนุก มัน ครบรส แต่เรื่องนี้ อื้มมมมม มันดู พยายาม มากไปหน่อยจนทำให้มันไม่สนุก ดำเนินเรื่องอย่างเชื่องช้า ปราศจากความตื่นเต้น และเต็มไปด้วยความรำคาญ