ดิฉัน เป็น ผญ คนหนึ่งค่ะ  ที่ก็มี ความโลภ โกรธ หลง มีเลือดเนื้อมีหัวใจ เหมือนคนทั่วไปนะค่ะ  555555  แต่เรื่องของฉันที่อยากจะมาระบายขอ ยำ้ว่า ระบาย นะค่ะ  คือ ตอนสมัยที่ดิฉัน เรียน ม.ต้น อะค่ะ ดิฉันแอบรัก เพื่อนชายร่วมชั้นคนหนึ่ง แต่ไม่เคยเปิดเผยกับใคร และความลับที่ว่านี้ก็อยู่ในใจฉันมาตลอด ดิฉัน ก็เจ็บปวด มากนะค่ะ เวลาที่เห็นเค้านั่งคุยกับ ผญ คนอื่น และเวลาเจอหน้ากัน ดิฉันก้มักจะหาเรื่องเค้า แก้ลงเค้าเล่นๆ  เพราะดิฉันคิดว่า หากเจอหน้าเค้าแล้วนั่งอยู่เฉย ฉันคงหัวใจวายตายคาที่แน่นอน ดังนั้นจึงพยายามหาเรื่องเค้าแกล้งเล่นๆ อยู่บ่อย ๆ   ตั้งแต่ ม.ต้นจนถึง ม.ปลาย วันที่จบ และจนถึงวันนี้ดิฉันก็ยังรักเค้าอยู่   คือตอนนี้ดิฉัน เรียน อยู่ มหาลัยราชภัฎเชียงใหม่ ปี2 จะขึ้นปี 3แล้ว   มันเป็นเวลา 9 ปีเล้ว ที่ดิฉันก็ยังแอบรักเค้า อยู่ไม่เคยที่จะลืม เค้าเลย แล้วตอนนี้เค้า เรียนอยู่ โรงเรียน นายร้อยพระจุลจอมเกล้า  คือในตอนนี้ ดิฉันก็ยังเจ็บทุกครั้งที่เห็นรูปเค้า เค้าทักแชท ดิฉันมาในเฟชบุ๊ค ดิฉันก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรกับเค้าสักเท่าไร ความจริงดิฉันมีเรื่องที่จะคุยกับเค้ามากมาย แต่ ก็กลัวว่าเค้าจะรำคาญ กลัวใจตัวเองด้วยค่ะ  ถ้าดิฉันบอกเค้าว่า แกเราชอบแกนะ แล้วแกอะคิดยังไง ( คือดิฉันก็ถามได้แค่ในใจตัวเอง) เท่านั้นแหละ แล้วเค้าคงจะไม่คุยกับดิฉันแน่เลย .............. และนี่คือสาเหตุ ที่ดิฉันไม่เคยมองใคร ไม่เคยเปิดใจให้ใคร เลย จนเพื่อนหาว่าดิฉันเป็นคน ใจแข็ง ใจเด็ด กันบ้างละ ทำไมพวกเค้าไม่คิดว่า ที่เราสร้างกำแพงขึ้นมากั้นหัวใจเราขึ้นมา เพราะอะไร ยังไง ทำไม่ต้องว่าเราเป้นพวก ใจแข็ง เหมือนนำ้แข้ง  กัน  ทำไม ทำไม !!!!!!  บ่อยครั้งที่ดิฉันก็กลับมาบ้านแล้วแอบร้องไห้คนเดียว  มันเจ็บ เจ็บจนชา  จนไม่รู้จะทำยังไง ต่อไปแล้ว    
         สุดท้าย ดิฉันอยากบอกเค้า คนนั้นว่า
        ฉันไม่ได้หายไปไหนหรอก  ฉันอยู่ข้างเทอ ตลอด  เพียงแต่ เทอแค่มองข้ามฉันไปเท่านั้นเอง!


อยากรู้ว่าเราควรทำยังไง ต่อไปดี จะรัก เค้าต่อ หรือ จะลืมเค้าดี???????