ชีวิต คือการเดินทาง ศึกษาและเรียนรู้   มีพบเจอและจากลา  มีได้มาและเสียไป  มีสุขและมีทุกข์  มีดีใจมีเสียใจ  ไม่ว่าจะเป็นเอย่างไร  ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป  เหมือนกับกาลเวลาที่ไม่หยุดนิ่ง  และไม่ย้อนกลับหลัง  ชีวิตก็เช่นกัน  มีแต่เดินไปข้างหน้าเท่านั้น   ทุกครั้งที่เราอ่อนล้าและเหนื่อยล้า  กาลเวลาและโลกก็ยังคงหมุนรอบตัวเราไปเรื่อยๆ  ไม่เคยหยุด  ผ่านคืนผ่านวัน  เพราะฉะนั้น  ชีวิตก็เป็นเช่นนั้นเอง  ไม่ว่าจะมีเราอยู่หรือไม่มีเราอยู่  ชีวิตก็ดำเนินไปแบบนั้น   
สุดท้ายชีวิตจะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับตัวเราเอง    ว่าเราจะเลือกทางไหน   เพราะคนที่จำกำหนดชีวิตคือตัวเรา  ตั้งเป้าหมายในชีวิตซะ  แล้วก็ทำตามที่ตั้งไว้  สำเร็จหรือไม่ไม่สำคัญ  เพราะสิ่งที่สำคัญคือสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในระหว่างที่เดินไป  บางทีความสุขอาจไม่ใช่การสำเร็จตามเป้าหมาย  แต่ความสุขคือการที่เราได้ทำในสิ่งที่เรารัก  ในระหว่างทางก็ได้   ได้พบเจอคนที่เข้ามา  ได้พบคนที่ร่วมทาง  ได้แบ่งปันความสุขและความทุกข์กับคนทั้งหลาย   หาตัวเองให้เจอ  เข้าใจตนเอง  เข้าใจสังคม  เข้าใจคนรอบข้าง  และอยู่กับปัจจุบันอย่างเบิกบาน  อย่างมีสติ  อย่างมีปัญญา  
จำไว้ชีวิตก็เป้นเช่นนั้นเอง  เพราะมันก็เป็นของมันอย่างนั้น  เข้าใจโลก  เข้าใจธรรม  เข้าใจคน