-เนื่องจากว่าสัญญาจ้างของดิฉันจะหมดลงในเดือนสิงหาคม 2557 นี้ แต่ว่าทางมหาวิทยาลัยให้ดิฉันอยู่ต่อสัญญาจ้าง โดยใช้หนังสือและงานวิจัย ก่อนที่จะไปศึกษาต่อป.เอก อย่างไรก็ตามกระบวนการต่อสัญญาจ้างของมหาวิทยาลัยใช้เวลาค่อนข้างนาน ต้องรอมติที่ประชุม กว่าจะให้ดิฉันนำหนังสือและงานวิจัยมาปรับแก้ และอนุมัติผลการต่อสัญญาจ้างก็คงเลยกำหนดในเดือนสิงหาคม 2557 แน่นอน รวมทั้งดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะต่อสัญญาจ้างครั้งนี้จะผ่านไหมเพราะมหาวืทยาลัยกำหนดแค่ว่าต้องมีหนังสือ และงานวิจัยที่มีมาตรฐาน คำว่า"มีมาตรฐาน"ดิฉันก็ไม่ทราบว่ามาตรฐานที่ใช้กำหนดคืออะไร คือว่ามหาวิทยาลัยขาดความชัดเจนที่จะกำหนดมาตรฐานของงานวิชาการ อาจารย์พนักงานมหาวิทยาลัยที่สัญญาจ้างหมดไปก่อนดิฉันหลายคนก็ต้องทำเรื่องขอผ่อนผันการต่อสัญญาจ้างออกไปและหมดสิทธิ์ที่จะไปศึกษาต่อป.เอก เพราะการต่อสัญญาจ้างยังไม่สมบูรณ์ อาจารย์เหล่านั้นก็ต้องเขียนหนังสือและงานวิจัยให้ได้มาตรฐานต่อไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่า "มาตรฐาน"อยู่ตรงไหน ใช้อะไรมากำหนดว่า อาจารย์คนนั้นคนนี้ผ่านหรือไม่ผ่านการต่อสัญญาจ้าง

-บังเอิญว่าดิฉันได้รับทุนศึกษาต่อป.เอกแบบเต็มจำนวน ไม่มีภาระผูกพันและไม่ต้องชดใช้ทุน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างทางรัฐบาลออสเตรเลียเป็นผู้รับผิดชอบ และมีค่าใช้จ่ายรายเดือนสมทบด้วย ตอนนี้ดิฉันจึงอยู่ในช่วงตัดสินใจว่า จะลาออกจากมหาวิทยาลัยนี้ดีไหม เพราะว่าถ้าจะเลือกต่อสัญญาจ้างก็ต้องพลาดโอกาสการเรียนป.เอกที่ออสเตรเลีย หากดิฉันปฏิเสธทุนป.เอก ก็เท่ากับว่าดิฉันทำลายภาพพจน์และเครดิตของประเทศไทยด้วยว่า ได้ทุนแล้วปฏิเสธทุน ทำให้ต่อไปในอนาคตประเทศไทยอาจถูกลดจำนวนโควต้าของคนไทยที่จะขอทุนจากออสเตรเลียอีกด้วย

-อย่างไรก็ตามถ้าดิฉันได้รับการต่อสัญญาจ้าง ดิฉันก็จะทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ได้ 3-4 ปี ถ้าไม่มีตำแหน่งทางวิชาการ ผศ. รศ. มหาวิทยาลัยก็สามารถบอกเลิกสัญญาจ้างได้อีกเหมือนกัน เพราะเป็นข้อบังคับของทางมหาวิทยาลัยที่กำหนดให้อาจารย์ต้องมีตำแหน่งทางวิชาการผศ. รศ. จึงจะได้รับการต่อสัญญาจ้างจนถึงอายุ 60 ปี

-ตอนนี้ความคิดของดิฉันโน้มเอียงไปในทางการเรียนต่อป.เอกมากกว่า เพราะว่ารู้สึกว่าอยากจะไปแสวงหาความรู้และประสบการณ์ภาษาอังกฤษจากโลกภายนอก เพื่อจะนำมาถ่ายทอดและพัฒนาระบบการศึกษาภาษาอังกฤษของประเทศ  รวมทั้งมีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจกับการเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยที่จะทำอะไรก็ติดขัดที่สัญญาจ้าง เพราะถ้าเป็นข้าราชการดิฉันก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความมั่นคงในอาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัยมากนัก เท่าที่ทราบการเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยต้องมีตำแหน่งทางวิชาการผศ. และ รศ. จึงจะได้รับการต่อสัญญาจ้างถึงอายุ 60 ปี แต่ว่ากระบวนการขอผศ .รศ. ยังมีความเหลื่อมล้ำกันอยู่ และก็ต้องอาศัยความชัดเจนของมหาวิทยาลัยด้วย มหาวิทยาลัยชั้นนำ มหาวิทยาลัยราชมงคล มหาวิทยาลัยราชภัฏ คงใช้เกณฑ์เดียวกันไม่ได้ เพราะสภาพภายในของมหาวิทยาลัยต่างกันโดยสิ้นเชิง ผู้ทรงคุณวุฒิที่อ่านผลงานวิชาการก็ควรเลือกผู้ทรงคุรวุฒิที่เข้าใจสภาพภายในของมหาวิทยาลัยแต่ละประเภทของไทยว่าแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

-ตอนนี้ดิฉันอายุ 36 ปี เป็นโสด ไม่มีภาระทางบ้าน ทำงานอาจารย์มาได้ประมาณ 8-9 ปีมีเงินเก็บจากอาชีพนี้ประมาณ 1.4 ล้าน จึงวางอนาคตไว้ว่า จะตัดสินใจไปเรียนป.เอกที่ออสเตรเลีย เมื่อดิฉันจบมาก็อายุ 39 ปี แล้วก็จะกลับไปบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดเพื่อหางานใหม่ค่ะ หรือไม่ก็ทำงานเป็นติวเตอร์ภาษาอังกฤษที่บ้านต่างจังหวัดค่ะ

-ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆความคิดเห็นและคำแนะนำค่ะ