สวัสดีครับ คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง (คนที่ผมคิดว่าผมสนิทด้วย)  ผมให้ความสำคัญกับมันมากเลยครับ ไม่ว่าจะทะเลาะกันรึเวลาที่นอยด์กัน ผมก็จะเป็นคนที่จะเข้าหามันเสมอครับ ไม่ว่าจะเข้าไปขอโทดมัน ไม่ว่าใครจะถูกใครจะผิดอะครับ แล้วมีครั้งหนึ่งครับที่ผมคิดว่า"ทำไมกูต้องเข้าหามันตลอดว่ะ  เหนื่อยนะเว้ย" ไม่นานมันก็นอยด์ผม ผมเลยลองปล่อยมัน ผมอยากให้มันเข้าหามั่ง แล้วเราก็ไม่คุยกันไม่ยุ่งกันตามประสาคนทะเลาะกันอะครับ เวลาก็ล่วงมาเดือนแรก ผมบอกเลยว่า "ผมเหงามาก อยากคุยกับมันแต่ก็ทำไม่ได้ " ผมก็ปล่อยเรื่องยาวมาเกือบ 4 เดือน ผมทนไม่ไหวจริงๆ จนผมต้องไปหามันเพื่อเคลียเรื่องราวทั้งหมด ผมถามมันว่า"เรื่องจะเอายังไง" มันตอบมาว่า"เหมือนเดิมก็ได้" ตอนนั้นผมรู้สึกดีใจมากเลยครับ เหมือนเราได้เพื่อนคืน หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ละผมก็บอกมันว่า"อะ คือเพื่อนสนิทกูนะ ถ้าวันนั้น กูไม่ไปเคลียเรื่องกับ จะมาหาปะ?" มันก็ตอบมาว่า "คงไม่อะ กูคงปล่อยไปงี้เรื่อยๆ" ผมก็แอบน้อยใจหน่อยๆ เลยถามมันต่อว่า "อะคือเพื่อนสนิทกู แล้วกูอะเป็นเพื่อนแบบไหนสำหรับ" มันตอบมาว่า"กูว่าจริงๆกูกับไม่ได้สนิทกันหรอก เพื่อนสนิทจริง มันต้องแค่มองหน้าก็รู้ใจแล่ว" ตอนนั้นผมรู้สึกหมดแรงแบบบอกไม่ถูก และมันกระอักกระอ่วนพูดไม่ออกเลย ผมได้แต่คิดในใจว่า "หลายปีที่ผ่านมา ทำไมกูถึงทนกับว่ะ นี่ที่ผ่านมา กูให้ความสำคัญกับเพื่อนฝ่ายเดียวมาตลอดเลยหรอ"  ผมอยากทราบครับ ถ้าเป็นคนอื่นที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำอย่างไรต่อไปครับ