ตามหัวข้อ...
เรารู้ว่าเรื่องพวกนี้มันอยู่ที่ศาสตร์และศิลป์ของการปฏิบัติตัว เราไม่ได้พูดเรื่องว่าทำอย่างไรให้คนของเราสนใจเราตลอดเวลา แต่เราเป็นคนที่เชื่อในเรื่องของเซนส์ของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง โดยนิสัยส่วนตัวและจากการปฏิบัติตัวของคนในครอบครัวที่มีต่อเราบอกเลยว่า เราไม่ชินกับความรู้สึกที่ถูกละเลย เมื่อไรที่รู้สึกว่าเราเริ่มจะถูกละเลย เราจะแสดงออกบางอย่างให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่า สนใจฉันหน่อยนะ งอแงแล้วนะเว้ย!~ หรือไม่ก็จะเป็นฝ่ายชิงละเลยเสียก่อน...
ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่สนิทกันหรือไม่ได้มีความผูกพันอะไรมากมาย บอกได้เลยว่ามันก็ไม่เท่าไร ไม่ได้ยากอะไรที่จะไม่สนใจใครสักคนที่ไม่ได้มีความหมายอะไรต่อชีวิตเรามากมายขนาดนั้น แต่ถ้าเมื่อไรที่คนๆนั้นกลายเป็นคนสนิท เป็นครอบครัว หรือเป็นคนพิเศษ มันยากที่จะละเลยก่อนทั้งๆที่ลึกๆ...ก็อยากจะบอกนะว่า เฮ้ย...เริ่มน้อยใจและนะ สนใจตรูหน่อยสิ...
ณ ตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนี้นิดๆต่อคนๆหนึ่งอยู่ ยอมรับว่าเขาเป็นคนสำคัญสำหรับชีวิตเราคนหนึ่ง ซึ่งเราไม่อยากปล่อยให้ความสัมพันธ์มันเจือจาง ว่าง่ายๆเลยคือเราอยากสนิทกับเขาเหมือนที่ผ่านมา ส่วนตัวเราเองก็เป็นคนตรง เราเคยพูดคุยกับเขาบ้างตรงๆเหมือนกันว่า...เรารู้สึกน้อยใจเหมือนกันนะ แบบนี้ที่เป็นอยู่มันไม่เหมือนก่อนหน้านี้ แต่ลึกๆเราเองก็ยอมรับว่า โลกนี้มันไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม ทุกอย่างมันผันแปรไปตามเวลาและสถานการณ์...เพราะงั้นแล้ว ด้วยภาระที่มากขึ้นของเขา ด้วยชีวิตที่เปลี่ยนไปของเรา เราก็ยอมรับว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้การปฏิบัติตัวของเราและเขาเปลี่ยนไป...
จากนิสัยของเรา ถามว่าเราเป็นคนเรียกร้องไหม? ยอมรับว่าใช่ ยิ่งกับคนที่เราไว้ใจเราจะกล้าเรียกร้องมากกว่าปกติ (ไม่ใช่นิสัยที่ดี) แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าจะโดนรำคาญ ซึ่งถ้าโดนนี่คงเสียจริต ช็อค และเลิกสนใจอีกฝ่ายไปเลยเหมือนกัน เพราะงั้นก่อนที่จะถึงวันนั้น...เลยอยากถามว่า เวลาที่คุณกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นคนไม่สำคัญ (คือมันไม่ได้ชัดเจน แต่ไม่เป็นที่ใส่ใจเหมือนเคย ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม งานยุ่ง เหนื่อย เรื่องเยอะ ปัญหานู่นนี่นั่นโน่นซึ่งรับฟังมาและก็รู้สึกเห็นใจและเข้าใจ) เพียงแต่สุดท้ายคือ...คุณรู้สึกได้ว่าเรื่องที่เกี่ยวกับคุณในความรู้สึกของอีกฝ่ายกำลังกลายเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ (เมื่อเทียบกับสิ่งอื่น) คุณมีวิธีการปฏิบัติตัวอย่างไรคะ?
ปล. อยากถามคำถามนี้มานานแล้ว...มีคนบอกว่าให้ทำตัวเองเป็นผู้ให้ แล้วจะไม่รู้สึกแบบที่เป็นอยู่~ ก็อาจจะจริงนะ เราไม่คุ้นจริงๆกับการที่รู้สึกว่าสนใจสิ่งอื่นมากกว่าเรา ประมาณนี้ 555+
คุณเคยรู้สึกเหมือนว่า...ตัวเองกำลังเริ่มจะกลายเป็นคนที่ไม่สำคัญไหมคะ?
เรารู้ว่าเรื่องพวกนี้มันอยู่ที่ศาสตร์และศิลป์ของการปฏิบัติตัว เราไม่ได้พูดเรื่องว่าทำอย่างไรให้คนของเราสนใจเราตลอดเวลา แต่เราเป็นคนที่เชื่อในเรื่องของเซนส์ของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง โดยนิสัยส่วนตัวและจากการปฏิบัติตัวของคนในครอบครัวที่มีต่อเราบอกเลยว่า เราไม่ชินกับความรู้สึกที่ถูกละเลย เมื่อไรที่รู้สึกว่าเราเริ่มจะถูกละเลย เราจะแสดงออกบางอย่างให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ว่า สนใจฉันหน่อยนะ งอแงแล้วนะเว้ย!~ หรือไม่ก็จะเป็นฝ่ายชิงละเลยเสียก่อน...
ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่สนิทกันหรือไม่ได้มีความผูกพันอะไรมากมาย บอกได้เลยว่ามันก็ไม่เท่าไร ไม่ได้ยากอะไรที่จะไม่สนใจใครสักคนที่ไม่ได้มีความหมายอะไรต่อชีวิตเรามากมายขนาดนั้น แต่ถ้าเมื่อไรที่คนๆนั้นกลายเป็นคนสนิท เป็นครอบครัว หรือเป็นคนพิเศษ มันยากที่จะละเลยก่อนทั้งๆที่ลึกๆ...ก็อยากจะบอกนะว่า เฮ้ย...เริ่มน้อยใจและนะ สนใจตรูหน่อยสิ...
ณ ตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนี้นิดๆต่อคนๆหนึ่งอยู่ ยอมรับว่าเขาเป็นคนสำคัญสำหรับชีวิตเราคนหนึ่ง ซึ่งเราไม่อยากปล่อยให้ความสัมพันธ์มันเจือจาง ว่าง่ายๆเลยคือเราอยากสนิทกับเขาเหมือนที่ผ่านมา ส่วนตัวเราเองก็เป็นคนตรง เราเคยพูดคุยกับเขาบ้างตรงๆเหมือนกันว่า...เรารู้สึกน้อยใจเหมือนกันนะ แบบนี้ที่เป็นอยู่มันไม่เหมือนก่อนหน้านี้ แต่ลึกๆเราเองก็ยอมรับว่า โลกนี้มันไม่มีอะไรที่เหมือนเดิม ทุกอย่างมันผันแปรไปตามเวลาและสถานการณ์...เพราะงั้นแล้ว ด้วยภาระที่มากขึ้นของเขา ด้วยชีวิตที่เปลี่ยนไปของเรา เราก็ยอมรับว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้การปฏิบัติตัวของเราและเขาเปลี่ยนไป...
จากนิสัยของเรา ถามว่าเราเป็นคนเรียกร้องไหม? ยอมรับว่าใช่ ยิ่งกับคนที่เราไว้ใจเราจะกล้าเรียกร้องมากกว่าปกติ (ไม่ใช่นิสัยที่ดี) แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าจะโดนรำคาญ ซึ่งถ้าโดนนี่คงเสียจริต ช็อค และเลิกสนใจอีกฝ่ายไปเลยเหมือนกัน เพราะงั้นก่อนที่จะถึงวันนั้น...เลยอยากถามว่า เวลาที่คุณกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นคนไม่สำคัญ (คือมันไม่ได้ชัดเจน แต่ไม่เป็นที่ใส่ใจเหมือนเคย ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม งานยุ่ง เหนื่อย เรื่องเยอะ ปัญหานู่นนี่นั่นโน่นซึ่งรับฟังมาและก็รู้สึกเห็นใจและเข้าใจ) เพียงแต่สุดท้ายคือ...คุณรู้สึกได้ว่าเรื่องที่เกี่ยวกับคุณในความรู้สึกของอีกฝ่ายกำลังกลายเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ (เมื่อเทียบกับสิ่งอื่น) คุณมีวิธีการปฏิบัติตัวอย่างไรคะ?
ปล. อยากถามคำถามนี้มานานแล้ว...มีคนบอกว่าให้ทำตัวเองเป็นผู้ให้ แล้วจะไม่รู้สึกแบบที่เป็นอยู่~ ก็อาจจะจริงนะ เราไม่คุ้นจริงๆกับการที่รู้สึกว่าสนใจสิ่งอื่นมากกว่าเรา ประมาณนี้ 555+