ผมก็รู้สึก ตั้งแต่มัธยมมาจนถึงมหา'ลัย ผมรู้สึกว่าผมเป็นคนที่คนไม่ค่อยให้ความสำคัญเท่าไร อย่างเวลาจะชวนกันไปเที่ยว ก็ไม่ค่อยชวนผม คือตอนมัธยมอาจจะผิดที่ผมเองที่ไม่ค่อยเข้าสังคม บางครั้งเวลาเขาชวนผมก็ไม่ไป ทำให้หลาย ๆ ครั้งเข้าเขาก็ไม่อยากชวน

แต่พอขึ้นมหา'ลัยผมเปลี่ยนไปนะ ถ้าใครชวนไปในที่ที่อยากไปผมก็ไปไม่เกี่ยง แต่บางครั้งเขาก็ไม่ชวนผมอยู่ดี หรือในเฟซบุ๊ค ผมก็จะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีความนิยมเท่าไร คนไม่ค่อยไลค์ ไม่ค่อยสน หรือเคยมีครั้งนึงครับที่เขาจะมีให้แชร์เกมที่จะให้เพื่อนเข้ามาเล่นว่ารู้ใจเราแค่ไหน เราก็สามารถเข้าไปดูได้ว่ามีใครเข้ามาเล่นของเราบ้าง พอผมคลิกของผมเข้าไป ปรากฏว่ามีคนเล่นแค่ 2-3 คน ในขณะที่เพื่อนคนอื่นมีคนเข้ามาเล่นมากกว่านี้ เหมือนผมไม่มีตัวตน เขาไม่สนใจที่จะเข้ามาเล่นของผม ไม่สนใจในสิ่งที่ผมทำ ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม

ที่ผมคิดว่ามันน่าโมโหมากกว่าคือ ตอนเรียนเนี่ย เวลามีการบ้านยาก ๆ หรือเวลาสอบ เพื่อนบางคนบางกลุ่มก็จะมาขอให้ผมติวให้ ช่วงนั้นนี่เฟซผมแทบไม่ว่างเลย เดี๋ยวคนนั้นถาม เดี๋ยวคนนี้ถาม พองานเสร็จ สอบเสร็จ ทุกอย่างก็เงียบ โดยเฉพาะตอนนี้ที่เรียนจบแล้ว เหมือนพอผมเรียนจบแล้วผมก็หมดประโยชน์ หมดค่าสำหรับบางคนแล้ว เขาก็ไม่สนใจผมอีกต่อไป เขายืนได้ด้วยตัวเองไม่ต้องพึ่งผมอีกแล้ว