บทนำ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความมืดมิดและความวังเวงก่อร่างขึ้นและถาโถมเข้ามา ทำให้ร่างของชายหนุ่มสั่นสะท้าน ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นระทึก รัว เร็วแบบไม่เป็นจังหวะ .. ภาพเลือนรางและเสียงอันแผ่วเบาของเด็กผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม .. เด็กสาวนอนอยู่ที่พื้นร้องครางด้วยความเจ็บปวดทรมาน ..
กองเลือดที่เจิ่งนอง กระเซ็นตามยอดหญ้าย้อมเป็นสีแดงสด เด็กสาวเอ่ยเสียงร้องแต่ไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาจะลำคอ ความเจ็บปวดที่เกินรับไหว ทำให้ร่างกายสั่งการไม่ได้อย่างที่หวัง  

"ยัยบ๊องส์ อดทนอีกหน่อยนะ .. ใครก็ได้ช่วยที" เสียงนั้นคือเสียงของเด็กชาย .. เขายืนแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก .. ความสับสนประสมประสานกับความตกใจ เขาได้แต่ตะโกนร้องให้คนอื่นมาช่วย เขาต้องการออกจากที่ตรงนั้นเร็ว  ๆ..  "ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที"

"กริ๊ง กริ๊ง .. "
ชายหนุ่มตกใจตื่นด้วยอาการเหงื่อแตกไปทั้งตัว หัวใจของเขายังคงเต้นแรง เขานึกถึงเด็กผู้หญิงในฝัน ความเจ็บปวดก็ก่อตัวขึ้นอย่างทวีคูณ และแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขานั่งเหม่ออยู่ท่านั้นเป็นเวลานาน และพึมพำออกมาจับใจความได้ว่า

"ฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย .. "

เขาหันไปหยิบสร้อยที่วางไปบนตู้หัวเตียง เขาสัมผัสมันอย่างเบามือที่สุด คล้ายว่ากลัวมันจะสลายไปต่อหน้าต่อตาเขา .. ดวงตาสั่นระริกของเขาจับจ้องไปที่จี้รูปหัวใจที่คล้องอยู่กับสร้อยเงิน

บทที่ 1
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่ะ"
"สองที่ ..เชิญทางนี้ค่ะ"

เวลาตีหนึ่งควรจะเป็นเวลาแห่งการหลับไหลของชาวเมือง แต่สำหรับย่านบันเทิงชื่อดังแห่งนี้ ร้านข้าวต้มกุ๊ย "นายหุย" ยังคงวุ่นวายชุลมุนอยู่กับแขกมากหน้าหลายตา แขกส่วนใหญ่ชอบที่ได้ซดอะไรร้อน ๆ เพื่อลดอาการมึนเมาให้ตาสว่างขึ้นบ้าง ..

เสียงพนักงานเสริฟ์สาวดังขึ้นไม่ขาดสาย
"เฮีย .. โต๊ะหนึ่ง .. ข้าวต้มสอง .. กุ้ยช่ายขาวหมูสับ .. บุ้งไฟแดง .. จับฉ่ายหนึ่งถ้วย"
"ค่า มาแล้ว ค่า"
"ขอเช็ดโต๊ะหน่อยนะคะ"

หญิงสาวมีโครงใบหน้ารูปไข่ ความสวยที่ไม่ฉูดฉาด ทำให้แลดูไม่น่าเบื่อและอ่อนหวานแบบเป็นธรรมชาติ .. เหงื่อที่ไหลซึมออกมาแสดงให้เห็นถึงอากาศอันร้อนอ้าว และการทำงานที่วุ่นวายตั้งแต่หกโมงเย็นจนถึงเวลานี้ที่เธอต้องอดทนเพื่อให้ได้รายได้สองร้อยบาทต่อคืน

"ฮือ ฮือ ทำไมแกมันใจร้ายอย่างนี้ .. ทำกับฉันมากมายขนาดนี้ได้ยังไง"

เจ้าของเสียงเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาของเธอแลดูเจ็บปวดและไร้ความหวังที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ทุกคนในร้านเริ่มหันไปมองและซุบซิบกันเสมือนเสียงบินของผึ้ง

ท่าทางผู้หญิงคนนี้จะไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากคู่สนทนาที่นั่งอยู่ตรงข้ามตนเอง
"แกเอาเงินของชั้นไปเท่าไหร่แล้ว แล้วแกยังจะบอกเลิกชั้นอีกเหรอ"

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ นังบ้า ก่อนที่ฉันจะทนแกไม่ไหว .. ฮึ ก็แค่คบเล่น ๆ ..เห็นเป็นหญิงแก่ขี้เหงา .. แกมันโง่เองนี่ .. แต่อย่างว่า .. การที่คนอย่างฉันยอมมาคบแกเนี่ย มันก็ต้องมีอะไรตอบแทนกันบ้าง ..แกคิดว่า หน้าอย่างแกจะหาใครเหรอ ..
ฮ่าฮ่าฮ่า .. แล้วตอนนี้แกก็ไม่มีอะไรจะให้ฉันแล้ว เงินก็หมด ทองก็ไม่มีแล้ว ฉันจะทนคบกับแกอีกทำไมกันฮะ! ยัยแก่หนังเหี่ยว"


หญิงสาวโกรธและอับอายจนอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้น .. ดวงตาของเธอบวมแดงร้อนผ่าว ... เธอไม่รอช้าหลังจากที่ตัดสินใจได้ .. เธอคว้าแก้วน้ำที่เพิ่งได้มาจากเด็กเสริฟ์ราดลงบนหัวของผู้ชายคนที่สารเลวด้านหน้าเธอ

"เฮ้ย .. แกทำอะไรเนี่ย .. อยากตายใช่ไหม ฮ้า ..."

ชายหนุ่มเงื้อมมือหมายจะทำร้ายผู้หญิงคนที่เขาได้ทำลายไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่ แต่วินาทีนั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงความร้อนชาบนศีรษะของเขา .. เหมือนมีอะไรเหลว ๆ ไหลย้อยลงตามหน้าผากเขา

"อ๊ากก .. ร้อน ร้อน.. อ๊าก... "

เขาสะบัดของร้อน ๆ นั้นด้วยความทุรนทุราย .. "อีบ้า .. ยัยเด็กเสริฟ์ แกกล้าดียังไงทำลูกค้า อย่างนี้ได้ยังไง แกอะไร ฮ้า .."

"ร้านของเราไม่ต้อนรับผู้ชายเลวทรามอย่างคุณค่ะ  กรุณาออกไปจากร้านเราด้วย"
ชายหนุ่มจ้องตาสาวเสริฟ์ด้วยความเคียดแค้น มันเป็นแววตาที่สามารถจะเอาชีวิตของเด็กเสริฟ์ได้
"แก... แกตาย!"