เราเป็นคนที่ sensitive กับกระเทียมมากทั้งรสและกลิ่น กินกระเทียมไม่ได้มาตั้งแต่เด็ก
ไม่ได้แพ้แแบบเป็นภูมิแพ้ แต่ถ้ากินเข้าไปจะขย้อนออกมาทันที แล้วก็จะเมากระเทียม เวียนหัวผะอืดผะอมอยู่หลายชั่วโมง
ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากในการใช้ชีวิตอยู่ในเมืองที่อาหารแทบทุกชนิดมีกระเทียมเป็นส่วนประกอบเช่นเมืองไทย
แต่ถ้าเป็นพวกเครื่องแกงที่มีกลิ่นเครื่องเทศอย่างอื่นกลบเราก็พอกินได้นะคะ
เรื่องที่เราจะมาปรับทุกข์วันนี้ คือ เรื่องความไม่ใส่ใจของพ่อค้าแม่ค้า
ปกติเราจะพยายามเลี่ยงอาหารที่มีกระเทียม ไม่กินข้าวแกงที่เขาปรุงสำเร็จเพราะไม่แน่ใจว่ามีกระเทียมไหม ถ้าต้องกินข้าวนอกบ้านเราก็จะเลือกกินอาหารตามสั่งหรือก๋วยเตี๋ยว ที่สามารถสั่งได้ว่า "ไม่ใส่กระเทียม" ....ซึ่งส่วนมากเราก็ฝากท้องไว้ที่ก๋วยเตี๋ยวเพราะกินง่ายและสะดวก
แต่บ่อยครั้งที่ พ่อครัวแม่ครัวทั้งหลายเผลอใส่กระเทียมมาให้เราทั้งๆที่ตอนสั่งย้ำแล้วว่า "ไม่ใส่กระเทียม" ซึ่งเราก็จะดูสถานการณ์ในร้าน ณ ขณะนั้น...ถ้าเป็นช่วงที่ลูกค้าเยอะค่อนข้างวุ่นวาย และเป็นร้านที่ราคาไม่แพงนัก เราก็จะจ่ายตังค์เดินออกจากร้านไปโดยไม่กินแล้วไปหาอย่างอื่นกินแทน
แต่ถ้าคนไม่เยอะนัก เราก็จะบอกพนักงานของร้านว่า เราสั่งไม่ใส่กระเทียม แต่เขาใส่มาให้ ขอให้เปลี่ยนใหม่ให้ ซึ่งมีเพียง 10% เท่านั้น ที่ทำให้เราใหม่ ส่วนมากก็จะแค่ตักกระเทียมออกไป ซึ่งตักยังไงก้ไม่มีทางหมด บางเจ้าแย่กว่านั้น คือ ตักลูกชิ้นออก แล้วเอาเส้นกับผักในถ้วยเดิมไปลวกใหม่แล้วเอาลูกชิ้นเซ็ตเดิมโปะลงมาใหม่ ซึ่งวิธีนี้ยิ่งทำให้กระเทียมคลุกปนอยู่กับเส้นไม่สามารถเขี่ยได้เลยทีเดียว
วันนี้ก็เช่นกัน...เราไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแห่งหนึ่งในห้าง ราคาถ้วยนึงหย่อน 100 ไปแค่บาทเดียว (รวม VAT รวม Service charge ก็เกินร้อยล่ะนะ) ...และก๋วยเตี๋ยวที่ยกมาเสิร์ฟก็ใส่กระเทียมมาเต็มที่ ทั้งๆที่ตอนสั่ง ทั้งย้ำและทวนว่า "ไม่ใส่กระเทียม" เมื่อสะกิดบอก ก็ยกหายไปที่เคาท์เตอร์หน้าครัวแป๊บนึงเพื่อตักกระเทียมออกแบบลวกๆ แล้วก็ยกถ้วยที่เต็มไปด้วยกระเทียมกลับมาให้เราอีก ...ณ ตอนนั้น เราใกล้อาเจียนเพราะกลิ่นกระเทียมแล้ว เราก็ถามย้ำว่า นี่ไม่ใส่กระเทียมนะคะ? เด็กเสิร์ฟก็ยืนยันว่าไม่ใส่กระเทียม ทั้งๆที่กระเทียมลอยเต็มอยู่ตรงนั้น เราก็ไม่พูดอะไร แค่กลั้นใจ ถ่ายรูปเก็บไว้ 2-3 รูป แล้วเลื่อนถ้วยออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้
พอผู้จัดการร้านเห็นเราถ่ายรูป ค่อยเดินเข้ามาเสนอจะเปลี่ยนถ้วยให้ใหม่...แต่เราไม่ต้องการแล้วอ่ะค่ะ เพราะถ้าเราไม่ถ่ายรูป ไม่ทำท่าว่าจะเอาเรื่อง เขาก็คงชุ่ยกันแบบนี้ต่อไป
เราไม่ได้ต้องการจะประจานร้าน หรือเอาเรื่องใคร แต่แค่อยากฝากเผื่อใครที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร หรือพ่อครัวแม่ครัวผ่านมาเห็น แล้วเก็บไปคิดบ้าง
บางครั้ง การที่ลูกค้าสั่งไม่เอาอะไรบางอย่าง ก็เพราะเขามีความจำเป็นที่กินไม่ได้ ...บางเรื่องอาจเป็นเรื่องเล็กสำหรับบางคน ใส่ลงไปนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก...แต่สำหรับคนที่แพ้ มันเป็นเรื่องใหญ่นะคะ เราแค่ sensitive แต่นึกถึงว่า ถ้าคนที่แพ้หนักๆ กินเข้าไปเล็กน้อยก็อันตราย อย่าเอาชีวิตคนอื่นมาเสี่ยงด้วยความมักง่ายของคุณเลย
ปรับทุกข์....ความลำบากของแวมไพร์ - คนไม่กินกระเทียม
ไม่ได้แพ้แแบบเป็นภูมิแพ้ แต่ถ้ากินเข้าไปจะขย้อนออกมาทันที แล้วก็จะเมากระเทียม เวียนหัวผะอืดผะอมอยู่หลายชั่วโมง
ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากในการใช้ชีวิตอยู่ในเมืองที่อาหารแทบทุกชนิดมีกระเทียมเป็นส่วนประกอบเช่นเมืองไทย
แต่ถ้าเป็นพวกเครื่องแกงที่มีกลิ่นเครื่องเทศอย่างอื่นกลบเราก็พอกินได้นะคะ
เรื่องที่เราจะมาปรับทุกข์วันนี้ คือ เรื่องความไม่ใส่ใจของพ่อค้าแม่ค้า
ปกติเราจะพยายามเลี่ยงอาหารที่มีกระเทียม ไม่กินข้าวแกงที่เขาปรุงสำเร็จเพราะไม่แน่ใจว่ามีกระเทียมไหม ถ้าต้องกินข้าวนอกบ้านเราก็จะเลือกกินอาหารตามสั่งหรือก๋วยเตี๋ยว ที่สามารถสั่งได้ว่า "ไม่ใส่กระเทียม" ....ซึ่งส่วนมากเราก็ฝากท้องไว้ที่ก๋วยเตี๋ยวเพราะกินง่ายและสะดวก
แต่บ่อยครั้งที่ พ่อครัวแม่ครัวทั้งหลายเผลอใส่กระเทียมมาให้เราทั้งๆที่ตอนสั่งย้ำแล้วว่า "ไม่ใส่กระเทียม" ซึ่งเราก็จะดูสถานการณ์ในร้าน ณ ขณะนั้น...ถ้าเป็นช่วงที่ลูกค้าเยอะค่อนข้างวุ่นวาย และเป็นร้านที่ราคาไม่แพงนัก เราก็จะจ่ายตังค์เดินออกจากร้านไปโดยไม่กินแล้วไปหาอย่างอื่นกินแทน
แต่ถ้าคนไม่เยอะนัก เราก็จะบอกพนักงานของร้านว่า เราสั่งไม่ใส่กระเทียม แต่เขาใส่มาให้ ขอให้เปลี่ยนใหม่ให้ ซึ่งมีเพียง 10% เท่านั้น ที่ทำให้เราใหม่ ส่วนมากก็จะแค่ตักกระเทียมออกไป ซึ่งตักยังไงก้ไม่มีทางหมด บางเจ้าแย่กว่านั้น คือ ตักลูกชิ้นออก แล้วเอาเส้นกับผักในถ้วยเดิมไปลวกใหม่แล้วเอาลูกชิ้นเซ็ตเดิมโปะลงมาใหม่ ซึ่งวิธีนี้ยิ่งทำให้กระเทียมคลุกปนอยู่กับเส้นไม่สามารถเขี่ยได้เลยทีเดียว
วันนี้ก็เช่นกัน...เราไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแห่งหนึ่งในห้าง ราคาถ้วยนึงหย่อน 100 ไปแค่บาทเดียว (รวม VAT รวม Service charge ก็เกินร้อยล่ะนะ) ...และก๋วยเตี๋ยวที่ยกมาเสิร์ฟก็ใส่กระเทียมมาเต็มที่ ทั้งๆที่ตอนสั่ง ทั้งย้ำและทวนว่า "ไม่ใส่กระเทียม" เมื่อสะกิดบอก ก็ยกหายไปที่เคาท์เตอร์หน้าครัวแป๊บนึงเพื่อตักกระเทียมออกแบบลวกๆ แล้วก็ยกถ้วยที่เต็มไปด้วยกระเทียมกลับมาให้เราอีก ...ณ ตอนนั้น เราใกล้อาเจียนเพราะกลิ่นกระเทียมแล้ว เราก็ถามย้ำว่า นี่ไม่ใส่กระเทียมนะคะ? เด็กเสิร์ฟก็ยืนยันว่าไม่ใส่กระเทียม ทั้งๆที่กระเทียมลอยเต็มอยู่ตรงนั้น เราก็ไม่พูดอะไร แค่กลั้นใจ ถ่ายรูปเก็บไว้ 2-3 รูป แล้วเลื่อนถ้วยออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้
พอผู้จัดการร้านเห็นเราถ่ายรูป ค่อยเดินเข้ามาเสนอจะเปลี่ยนถ้วยให้ใหม่...แต่เราไม่ต้องการแล้วอ่ะค่ะ เพราะถ้าเราไม่ถ่ายรูป ไม่ทำท่าว่าจะเอาเรื่อง เขาก็คงชุ่ยกันแบบนี้ต่อไป
เราไม่ได้ต้องการจะประจานร้าน หรือเอาเรื่องใคร แต่แค่อยากฝากเผื่อใครที่เป็นเจ้าของร้านอาหาร หรือพ่อครัวแม่ครัวผ่านมาเห็น แล้วเก็บไปคิดบ้าง
บางครั้ง การที่ลูกค้าสั่งไม่เอาอะไรบางอย่าง ก็เพราะเขามีความจำเป็นที่กินไม่ได้ ...บางเรื่องอาจเป็นเรื่องเล็กสำหรับบางคน ใส่ลงไปนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก...แต่สำหรับคนที่แพ้ มันเป็นเรื่องใหญ่นะคะ เราแค่ sensitive แต่นึกถึงว่า ถ้าคนที่แพ้หนักๆ กินเข้าไปเล็กน้อยก็อันตราย อย่าเอาชีวิตคนอื่นมาเสี่ยงด้วยความมักง่ายของคุณเลย