คือเราแค่อยากนำเรื่องราวในการบอกชอบคนๆนึงมาแชร์ค่ะ   เราชอบเพื่อนคนนี้มาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ แต่พอขึ้นปี 2  เป็นอะไรที่ชัดเจนมาก เราเป็นคนที่ชอบใครก็ได้แค่แอบชอบค่ะ ไม่กล้าจีบได้แต่แอบมอง แต่คนนี้เราขอเสี่ยงดูค่ะ เราไม่ได้แสดงตัวว่าชอบจนชัดเจน  แต่เพื่อนๆของเค้าและกลุ่มเรารู้  ก็ได้แต่แซวจนเขาก็รู้ และเพื่อนทั้งภาคก็รู้นะคะ เพื่อนเราแนะนำว่า 'ถ้ารู้ขนาดนี้ ก็เดินหน้าจีบเถอะ  ไม่เสียหายหรอก'
            เราเลยเริ่มจากให้ขนม  และพูดคุยกับเขามากขึ้น  แต่ในใจเราไม่เคยมีหวังว่าเขาจะมาชอบเลยนะคะ  เพราะเรารู้ว่ามันยากเขาก็ดี  รู้ว่าเราชอบก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย  รับขนมเรา  พูดคุยกับเรา จนเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา  เราตัดสินใจที่จะบอกชอบ เพราะว่ามหาลัยจะปิดเทอมตั้ง 6  เดือน  เราไม่อยากให้มันค้างคาค่ะ  เรารู้ว่าเขาก็รู้อยู่แล้ว  แต่เก็บต่อไปก็ไม่มีประโยชน์  อึดอัดใจเปล่าๆ  พอสอบเสรจเพื่อนเราก็บอกให่เขารออยู่ก่อน  เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าวันนี้เราจะบอกชอบ  พอสอบเสรจและถ่ายรูปรวมจบปี 2  เราเลยเดินเข้าไปหาเขาว่ามีเร่ืองจะบอก  เขาก็ยิ้มแบบเขินมาก จนเราที่จะบอกชอบเองยังไม่กล้า  ในที่สุดเราก็เริ่มพูดว่า 'แกรู้ใช่มั้ย? ว่าเราคิดยังไงกับแก' เขาก็พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้  'ก็แบบที่คิดละ....ชอบ'   เราบอกไปแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะชอบตอบ แต่เราก็เตรียมใจกับคำตอบอยู่แล้ว เขาก็ตอบเรามาว่า 'เรารู้ตั้งนานแล้วละ  เรารู้สึกดีนะที่แกชอบเรา  รู้สึกดีมากจริงๆที่แกทำอะไรดีๆให้  เราดีใจมากนะที่แกชอบ  แต่จะให้เราบอกชอบแกเลย  มันก็ดูเป็นการโกหกใจตัวเอง  เราว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนนะ" ตอนนั้นเราก็รู้ว่าเขาต้องตอบแบบนี้  แต่เราก็รู้สึกดีนะ  ที่เขาไม่รังเกียจเรา แล้วเขาก็พูดเหตุผลที่ชอบเราไม่ได้ .เรายังคุยกับเพื่อนที่โรงเรียนเก่าอยู่ (คนเก่า) เราก็ทรมานใจมากๆ (เราพอรู้มาว่าคนนี่เป็นแฟนเก่าที่เขายังไม่ลืม) แต่เรารู้สึกดีจริงๆนะที่แกชอบเรา (เขาพูดประโยคนี้วนไปวนมา จนเราจำได้อยู่แค่นี่ 555555 )
         สุดท้ายเขาก็พูดว่า "ไม่เป็นไรใช่ไหม" เราก็ตอบว่าไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าแอบเสียใจ  แต่เราเตรียมใจกับคำตอบที่ได้มาตั้งนานแล้วค่ะ แต่ก็ดีที่ได้บอก ดีกว่าปิดเงียบ
    ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ