เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้พักเที่ยงเราไปหาซื้อเค้กที่แกรนด์รามอินทรา 5 เรากะเพื่อนไปที่ร้านกาแฟจะซื้อเค้กให้พี่ที่ออฟฟิตด้วย เลยรอเพื่อนคุยไลน์ เราก็นั่งรอจนเหลือบไปเห็นเด็กน่าจะมัธยมนั่งอยู่นอกร้าน ในส่วนโอเพ่นแอร์ แต่บนโต๊ะไม่มีสินค้าทางร้านเลย

พนง.1 : ดูดิๆ
พนง.2 : เอาไงดีวะ
พนง.1 : แกไปบอกดิ
พนง.2 : แกดูดินั่งฟรีแล้วยังซื้อกาแฟกระป๋องมากินอีก

เกี่ยงกันซักพัก พนง.1ก็ออกไปบอกเด็กสามคนนั้นประมาณว่าที่นั่งของร้านสงวนสำหรับลูกค้าร้านกาแฟ เราคิดว่าเด็กสามคนนั้นจะรู้สึกอะไรบ้างแล้วเก็บของออกไป แต่ไม่ค่ะ ทั้งสามเก็บของบนโต๊ะแล้วเดินเข้าร้านในส่วนติดแอร์

เด็ก1 : อ้าวนั่งไม่ได้หรอวะ
เด็ก2 : เพราะเมิงเลย
เด็ก3 : ร้านกาแฟแล้วเมิงไปซื้อกาแฟมาทำไมวะ
เด็ก1 : เชี่ยเอาไรก็ได้ที่แพงที่สุดในร้าน
เด็ก2 : เออ สั่งแก้วเดียวพอ
เด็ก3 : เอาช็อคโกแลตร้อน กะชา.....

แล้วเราก็สั่งเค้กแล้วเดินออกมาไม่รู้มีอะไรเกิดขึ้นอีกรึป่าว

อีกเหตุการณ์ เพื่อนเราอยากกินชานมไข่มุก เดินเข้าไปเด็กมัธยมเต็มร้าน พูดกันเสียงดัง ประมาณสิบกว่าคนได้ แต่ในสิบกว่าคนนั้นมีคนถือแก้วชานมจริงๆ ไม่เกินสาม นอกร้านมีเก้าอี้อีก น้องก็นั่งกันจ้า แต่ไม่ได้ซื้อของของร้านเลย อนึ่งเป็นสวนสาธารณะ พี่เจ้าของร้านก็ไม่รู้จะทำยังไง จะไล่ก็ใช่เรื่อง

ขอฝากนะคะว่า ทำอะไรพูดจาอะไรก็นึกถึงชื่อโรงเรียนที่ติดบนหน้าอกน้องๆบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ

ปล.บทสนทนาอาจจะไม่เป๊ะนะคะ