จริงๆผมยัง 13 อยู่เเต่อีก ไม่กี่วันนี้ผมก็จะครบ 14  เเล้ว คือผมกำลังสงสัยว่าผคิดไปไกลหรือปาวสำหรับชีวิตผมผมคิดตั้งเเต่อายุขึ้น 13 เเล้ว(ตอนนั้นหนังของพี่ต๊อบเถ้าเเก่น้อยออกมาเลยเป็นเเรงบันดาลใจ) ผมคิดว่าผมจะเรียนสายอะไรเเล้วจบเป็นอะไร ผมคิดว่าผมจะจบเเล้วทำงานเป็นลูกจ้างเขาสัก 5 ปี เพื่อเก็บเงินมาเปิดธุรกิจของตัวเอง ถ้าเกิดผมเปิดธุรกิจได้เเล้วอยู่ได้ผมจะเก็บเงินกับตรงนี้ 2-3 ปีจากนั้นก็จะค่อยๆขยายสาขา เเล้ว ถ้าผมมีเงินเก็บซึ่งเป็นเงินเย็นผมจะเอาไปซื้อบ้าน(ผมคิดจะซื้อเงินสด)ให้พ่อเเม่ก่อนเเล้วก็จะเอาครอบครัวผมมาอยูด้วย (คิดว่าคงเเต่งงานตอน 30) หลังจากนั้นก็คือช่วงเวลาของกำไรชีวิตผมผมกะจะพาพ่อเเม่กับครอบครัวผมไปเที่ยวต่างประเทศไปวัดไปธรรมชาติผมรู้สึกว่าเห็นพ่อเเม่ทำงานหนักเลยสงสารอยากจะช่วยเเต่ผมก็ยังหาเงินใช้เองยังไม่ได้เลย                                

ปล.ถึงมีใครมาบอกว่าความคิดผมมันงี้เง่าเป็นไปไม่ได้ผมก็ไม่เสียใจครับเพราะผมยึดหลัก คนที่กล้าเสียงคือคนที่จะก้าวไปข้งหน้าได้ ผมเบื่อกับสภาพเเวดร้อมที่หลายๆคนต้องเป็นลูกจ้างยึดติดกับความมั่นคง

ปล 2 หนังสือพวกผมอ่านเกี่ยวกับธุรกิจหมดเลย 555 ไม่รู้เพราะหนังสือหรือป่าวเลยทำให้ผมคิดไปไกล
ปล 3 ผมรู้ว่าหลายคนคงคิดว่า 555 เเกคิดว่าจะไม่มีบางช่วงที่เเกล้มหรอ ผมคิดว่าต้องมีครับ ถ้าเกิดผมไม่ล้มก่อนผมจะไม่มีประสบการในการทำธุรกิจ เเต่ถึงผมล้มผมก็จะไม่ท้อเพราะผมยังมี พ่อ เเม่ ต้องคอยดูเเล

ถ้าเทียบเป็นช่วงอายุก็ประมาณนี้

เรียนจบทำงานตอน 21

เก็บเงินเเล้วเปิดกิจการเล็กของตัวเอง 26-31

เเต่งงาน 30

31-ตลอดขีวิต คือกำไรชีวิตของผม

เป็นไงบ้างอะครับคิดไปไกลเกินมะ 5555