ส่ง...รู้สึก จากจิต ที่คิดฝัน ความ...ผูกพัน นานเนา พราวไสว คิด...คำนึง เราสอง คล้องสายใย ถึง...ห่างไกล มั่นนัก ด้วยรักจริง ส่ง...สำนวน ชวนซึ้ง ฝากถึงที่ ความ...ภักดี นี้ให้ จากใจหญิง คิด...ลำนำ ค

รินร่ายพจน์บทกลอนอักษรรักร้อยสลักปักลงส่งคำขานว่าใครหนึ่งคิดถึงรำพึงกานท์จากวันวานผ่านเผยเอื้อนเอ่ยมา ลืมหรือยังอักษรกลอนคนเศร้าที่เคยเคล้าครวญคำเพรียกพร่ำหาว่ารักเอยเฉลยพร่ำรำพันพาคำนึงอยู่ทุกครามิลา

ชุ่มฉ่ำใจ ราวกับนั่งจิบเบียร์เย็นเย็น ขณะความคิดถึง เดินทางไปหาใครบางคน ณ ห้วงฝันอันไกลโพ้น ภาพอดีตบิดม้วนในมโนนึก เราพบกันในคืนค่ำหนาวเหน็บ ฟังหมอลำเรื่องต่อกลอน งานบุญผ้าป่า กระซิบกระซาบคำรักข้

คงได้แต่ฝากคำนำสื่อสารผ่านวานวัน นานเนิ่น เกินหน่ายหนีด้วยฤทัย หมายมั่น กานท์กวีวาดวลี มีพ้รอม  ที่น้อมนำ ตั้งแต่เริ่ม เติมฝัน หมายฟันฝ่าหญิงคนหนึ่ง ด้นดั้น จนถลำมนต์กวี ชี้ช่อง เหมือนจองจำให้กรอ

สะท้อนจิตชีวิตเราเศร้าไฉนสุดทำใจเลี่ยงหลบลบรอยแผลเพียงเขียนคำย้ำไว้ไม่เปลี่ยนแปลช่วยดูแลใจตนด้วยผลงาน ร้อยกรองรับสลับเคล้าหวานเศร้าโศกอยู่บนโลกกานท์กวีวจีขานจินตนาภาษาถ้อยเรียงร้อยนานสื่อสร้อยสาส

ส่งคำถ้อยร้อยความนำมาฝาก เป็นสาส์นจากดวงใจส่งไปถึง เป็นอักษรกลอนขานกานท์รำพึง ด้วยคำนึงถึงอยู่ไม่รู้คลาย คิดถึงถ้อยวาจาภาษาสวย อิ่มเอมด้วยไมตรีมิรู้หาย หลายคืนวันห่างห้องหมองเดียวดาย มิได้หมายแปรผันม

เนา นิรันดร์รอ คลื่นกล่อมโลมโพยมยาม  ครามฟ้าแสงแจรงสะท้อนหยาดฝนย้อนก่อนคืนลับ ขานขับรับคืนความหมายระยิบวับ รับสะท้อน ร้าวรอนเปล่า เดียวดายเพียงเห็นหนึ่งภาพ ทราบล้านความหมาย ไม

ไม่ได้เขียนกลอนกานท์ก็นานนัก ไร้ถ้อยรักถักทอจะต่อขาน ทุกทุกวันคล้ายสิ้นจินตนาการ ไม่เหมือนดั่งวันวานที่ผ่านมา ครั้นจะเขียนการเมืองกลัวเคืองขุ่น คนเคยคุ้นเปลี่ยนข้างย้ายฝั่งฝา เดี๋ยวผิดใจเพราะคำจำนรรจ

กลั่นอักษร กลอนหวาน ขานคิดถึง อ้อนรำพึง ถึงรัก จักก่อสาน วางใจมั่น ปั่นเขียน เรียงบทกานท์ ให้นงคราญ ผ่านกลอน ก่อนนิทรา ส่งอักษร อ้อนขาน มาหวานรัก เอาใจภักดิ์ แทนกระดาษ พาด..องศา ความคิดถึง แทนหมึก บั