การเมืองเป็นเรื่องของผลประโยชน์

เราทุกคนที่ลุกขึ้นมาสู้ นอกจากเพื่อความถูกต้อง ก็ยังเพื่อประโยชน์สุขของเราและผู้คนรอบข้างในชีวิต
ความถูกต้องก็เป็นประโยชน์สุขอย่างนึง
และไม่ว่าการต่อสู้ทางการเมืองจะจบลงแบบใด ไม่มีทางที่จะไล่ให้ฝ่ายแพ้ตกทะเลหรือสูญไปจากสังคมไทยได้เลย
เรายังต้องอยู่ด้วยกันต่อไป ไม่ว่าจะแบบชัง เกลียด รำคาญ อยากฆ่ามันทิ้งให้พ้นๆ
พื้นที่ของกลุ่มขั้วอำนาจ ผมขอแบ่งเป็นสองฝ่าย
คือฝ่ายที่อำมาตย์จารีตสนับสนุน กับฝ่ายที่ประชาชนส่วนใหญ่สนับสนุน
ผมเห็นว่า เราไม่มีทางจบข้อขัดแย้งทางการเมืองได้ หากเราไม่พูดถึงการแบ่ง"พื้นที่"ให้ฝ่ายพ่ายแพ้ได้ยืนบ้าง
อำนาจรัฐะที่พวกเขาซ่อนเร้นควบคุมมานานนั้น เมื่อมันจะตกมาอยู่ในมือของประชาชน
มันจะควบคุมไม่ได้ และมีสิทธิที่วันนึง พวกเขาจะถูกประชาชนบุกกลับยึดพื้นที่
ในระดับที่ทั้งสภา อำมาตย์อาจเหลือตัวแทนของกลุ่มตัวเองเพียงแค่ 5% หรือไม่เหลือเลย
อย่างที่ปชป.หลุดจากวงจรเลือกตั้งไปทั้งพรรคในตอนนี้
นั่นจึงเป็นจุดที่อำมาตย์กลัวที่สุด ว่าตัวเองไม่เหลือที่ยืนในอนาคตแน่นอน
กระทู้นี้หากพิจารณาในเชิงนิติ แน่อนว่าถูกผิดขาวดำแบ่งเส้นชัดเจน
แต่ในเชิงรัฐะ ที่ผู้คนต้องอยู่ร่วมกัน
เราเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเริ่มคิดว่าอนาคต เราจะมีที่ยืนเหลือให้พวกอำมาตย์หรือกลุ่มจารีตแบบไหนได้บ้าง
เพราะเรายังต้องอยู่ด้วยกัน
ตรงกลางที่เจอกันคือข้อแลกเปลี่ยน ข้อแลกเปลี่ยนจะนำไปสู่สันติ มันคือสัจจะในการเจรจาเสมอ
ไม่ว่าจะมีการรบหรือไม่ก็ตาม
ผมฝากไว้ในใจผู้อ่านทุกท่านนะครับ หากมองในมุมของนักสู้เพื่อประชาธิปไตย กระทู้นี้ผมเหมือนคนทรยศต่อการต่อสู้
แต่หากมองในมุมของความเป็นรัฐะ
ผมกำลังพูดถึงการหาทางออกให้ทุกฝ่ายอย่างเป็นรูปธรรม เพื่อยุติปัญหา เพื่อให้เราทุกคนอยู่ด้วยกันได้
ไม่ว่าฝ่ายประชาชนขั้วอำนาจใหม่ หรือฝ่ายจารีตขั้วอำนาจเก่า ก็ล้วนแล้วแต่ต้องการส่วนแบ่งในอำนาจ

ต้องหาโซลูชั่นที่ลงตัวในส่วนนี้ให้เจอ





ภูขิม