สวีสดีครับ คือผมไม่รู้จะเริ่มเล่าจากตรงไหนดี คือผมอายุ17ครับเพิ่งขึ้นม.หก คือตอนนี้ผมเครียดมากจนคิดจะหนีออกจากบ้านทุกครัเงที่ทะเลาะกับแม่เลยครับ คือที่บ้านขายของครับ ทุกครั้งที่ทะเลาะกับแม่ก็มาจากเรื่องในร้านนี่แหละครับ ตัวอย่างเวลาขายของของห้าบาทลูกค้าโยนเงินให้อย่างนี้ไม่มีใครพอใจหรอกครับ จะออกสีหน้าเวลาไม่พอใจก็คงเรื่องธรรมดาใช่ไหมครับ แต่เป็นว่าผมผิดตบผมอีก หลายๆเรื่องครับผมเครียดมาก ผมเรียนงานก็เยอะใช่ไม้ครับผมเลยต้องทำที่โรงเรียนส่วนนึงที่ต้องใช้คอมฯ เพราะคอมที่บ้านแม่เอาไปขายลงของแล้ว แม่เคยเอาโน๊ตบุคโทรศัพคอมฯผมไปขายไปจำนำเ(พื่อมาลงของที่ร้านด้วยครับ-*-) เลิกเรียนก้อสี่โมงครึ่งแล้วใช่ไม้ครับทำงานคุยกัลเพื่อนบลาบลาบลาจามประสาวับรุ่น ถึงบ้านก้อห้าโมงครึ่งหกโมงก้อด่าผมทุกวัน ก้อเข้าใจครับว่าแม่เขาเหนื่อยแต่ด่าสะผมไม่ใช่คนเลย มีครั้งนึงแม่เขวี้ยงท่อเหล็กมาใส่ขาผมเย็บไปสี่เข็ม ตอนนี้ผมอยู่กับแม่สองคนพ่อผมเสียไปตอนผมหกขวบ แต่ก่อนแม่ผมไม่ใช่คนแบบปัจจุบันนะครับไม่เคยด่าผมไอเหึ้ยไอสัส อยากได้!อะไรแม่ก้อซื้อให้ และแต่ก่อนมีเงินครับเงินเดือนแม่สามแสยครับ ที่มาขายของเพราะบอกว่าอยากและเขาอายุมากแล้ว ผมก้อไม่ได้ห้ามนะครับ เลยขายบ้านหลังเก่าไปสามล้านห้าและมาซื้อห้องที่เปนแฟลชไว้เจ๋ดห้องไว้ให้คนเช่า แรกๆก้อสนุกดีหรอกครับไปๆมาๆมีขโมย มีเงินกู้ แม่ผมเปนคนใจใหญ่ใจกว้างใครมาขอความช่วยเหลือก้อเต็มที่เสมอครับ เหมือนเอาหน้าแต่ก้อใช่ครับทุกงานที่ได้หน้าทีแม่ผมเสมอ นอกจากนั้นมีพวกคุณนายแท็กซี่อ่ะครับ ตกเย็นมานั่งจับกลุ่มนินทากันที่ร้านคนนั้นได้คนนี้คยนี้เป็ยชู้คนนั้นบลาบลาบลา สุขภาพจิตเสียมากอ่ะครับ ผมขายของถึงตอนนี้รวมๆแล้วหกปี ตั้งแต่ท.หนึ่งเลย จนตอนนี้ขึ้นม.หกสองปีแรกก้อสนุกกับอาชีพนี้ครับมาม สามถึงตอนนี้แหละที่เป็นปัญหา .แม่ด่าผมทุกวันเครียดมากๆ วันไหนผมตื่นสายลงมาจัดร้านไม่ทันกัอให้ผมจัดจนกว่าร้านจะเสดก้อได้ไปเนียนเก้าโมงอ่ะครับ มีวันนึงแม่ผมเกบร้านห้าทุ่มผมกีอต้องเกบให้เสดกีอเกือบๆเที่ยงคืนและต้องตื่ยตีสี่มาจัดร้านแทบไม่ได้เต็มตื่นเลยครับเลยเพลียและหละลยาว เป็นว่าแม่ผมเอาดรัมเบลสองโลเขวี้ยงใส่ผมและตะโกนด่า อายมากครับได้ยินทั้งตึก และโดนขังไว้ครับเลยไม่ได้ไปเรียน เออผมไม่ได้บอกผมมีพ่อเลี้ยงคนนึง76และครับ ผมสงสารเขานะครับเขาเป็นตำรวจเกษียณมาเจอแม่ผมและเขาชอบกัน ทุกวันนี้คนอายุ76ต้องขับแท็กซี่หาเลี้ยงพวกผมนะครับ บางทีแม่กับพ่อเลี้ยงทะเลาะกันพ่อเขาสู้ไม่ได้หรอกผมห้ามผมก้อโดนอีก เขาแค่จะยืก้อยืนไม่ไหวแล้ว ผมคุยเรื่องผม ให่เพื่อนฟังบ่อยๆผมร้องไห้บ่อยมากถ้าพูดถึงคนอบครัว ผมอยากจะขอคำแนะนำหน่อบครับ คือทุกคนอ่านอาจจะไม่รู้สึกอัไรแต่จิงๆผมอึดอัดมาก ผมควรทำยังไงดีควรคิดยังไงให้ผมไม่น้อยใจไม่คิดหยีออกจากบ้าน เพราะผมทิ้งแม่อยุ่คนเดียวไม่ได้หรอก. ผมขอบคุณล่วงหน้าครับ ผมอาจจะเป็นเด็กที่แย่ที่สุดก้อได้ แต่คนแย่ๆก้อต้องการกำลังใจต้องการคำแนะนำด้งยเหมือนกัน ผมไม่รุ้จะทำยังไงแล้ว