เคยได้ยินกันมั้ยคะ





วันก่อน เด็กนักเรียนชาย ป.5  สามคนมานั่งกินข้าวที่ร้าน

ฉันถามเค้าว่า  กีฬาสีเลิกเเล้วหรอ
เด็กตอบ  ฮึ ยังบ่เลิก แต่ขึ้คร้านอยู่ บ่มีสาว(ยังไม่เลิก แต่ขี้เกียจอยู่ ไม่มีสาวๆ)

เด็กอีกคนบอก มี(เสียงสูง) แต่มันบ่งาม  (แต่มันไม่สวย)

ฉันคิดในใจ เห้อออ เด็ก ป.5 นะนั่นน่ะ
แก่แดดซะ



เมื่อเช้าไปนั่งคุยกับเพื่อนรุ่นน้อง นี่ก็ลูกชายอยู่ ป.5
เธอบ่นลูกชายว่าแต่งตัวชอบใส่น้ำหอมกลิ่นแรง

ชอบคล้องสร้อย(แสตนเลส)แขวนพระพวงใหญ่มีพระหลายๆองค์
เธอบอกให้คล้องพระองค์เดยวก็ไม่ฟัง

ฉันบอก ก็ปล่อยเค้าซิถ้าเค้าชอบ

เธอบอก ใครเห็นแล้วมันไม่ดี มันแก่แดด








น้องโฟล์ค อายุสองขวบกว่า (ลูกของเพื่อนลูกชาย)
พ่อเค้าจะพามากินข้าวที่ร้านทุกวัน

น้องโฟล์คเป็นขวัญใจของแม่ค้าแถวนั้น(น้องน่ารักมาก)

เวลามาที่ร้านน้องก็จะเล่นตามวัยปกติทั่วๆไป

แต่จะมีอยู่ร้านหนึ่ง ร้านนั้นมีหลานสาวมาช่วยเสริฟอาหาร
เค้าจะเรียกน้องไปแล้วบอกว่า สาวอยู่นี่ มาหาสาวมา

แล้วจะให้ขนม ก่อนให้ก็จะให้น้องหอมแก้ม

น้องมาทุกครั้ง
จะทำแบบนี้ทุกครั้ง

วันไหนที่หลานสาวป้าไม่อยู่ น้องเดินไปหา เค้าจะบอกน้องว่า วันนี้สาวไม่อยู่ ...


การกระทำแบบนี้ โตขึ้น น้องจะแก่แดด มั้ย


แล้วอะไร คือแก่แดด
ในสังคมเราทุกวันนี้ ตามความเห็นของฉัน ฉันว่าเด็กแก่แดดเยอะขึ้นทุกวัน