สังคมไทยเดินทางมาถึงจุดตามหัวข้อกระทู้แล้วหรือยัง ผมไม่อยากจะเป็นผู้ตอบคำถามนั้น ขอให้ท่านเป็นผู้ที่ไตร่ตรองและหาคำตอบของตัวเอง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้น และปรากฎให้เห็นในสังคมเราขณะนี้ ทำให้ผมเกิดความคิดตามหัวข้อกระทู้นี้ขึ้นมา ซึ่งเป็นเรื่องราว เป็นภาพใหญ่ของสังคมที่คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า มีคำถาม ความคับข้องใจ ต่อกระบวนการ ต่อระบบความยุติธรรมที่ใช้แก้ไขปัญหาความขัดแย้งของคนและเหตุการณ์ต่างๆ
1. พื้นฐานในการอยู่ร่วมกัน ประกอบด้วยอะไรบ้าง
2. ความขัดแย้งจากการอยู่ร่วมกัน ใช้อะไรมาเป็นตัวกลางในการแก้ไขปัญหา และให้เกิดความสงบและสันติสุข
ท่านเชื่อหรือไม่ว่า ประเทศไทยกำลังเกิดสภาวะการละเลยหลักการพื้นฐานที่เข้าใจง่าย แต่เป็นหัวใจสำคัญดังกล่าว ทั้ง 2 ข้อ
ท่านอาจไม่เห็นด้วย แต่หากรู้สึกได้ หรือเกิดคำถามในใจว่า คำตัดสิน ข้อวินิจฉัย ประเด็นคำตอบ ที่เกิดขึ้นจากองค์กรทั้งหลายที่มีอำนาจ และหน้าที่ต่อกระบวนการสร้างความยุติธรรม ระงับความขัดแย้ง หรือ เป็นส่วนหนึ่งที่จะส่งเสริมความสงบและสันติสุขให้เกิดขึ้นในสังคม กลับไม่ได้สร้างความเชื่อมั่นต่อประชาชน ตามอำนาจหน้าที่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับการกระทำได้สร้างความเคลือบแคลง เห็นต่าง จนถึงระดับมีความเห็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง และผลที่เกิดชึ้นดังกล่าว ไม่ใช่ความผิดพลาดชั่วครั้งคราว แต่ปรากฎแสดงให้เห็นในลักษณะ "ซ้ำซาก" ส่อเจตนาในทางใดทางหนึ่งได้อย่างชัดเจน อย่างนี้ก็น่าจะเป็นคำตอบได้ว่า ความยุติธรรมในสังคมไทยมีปัญหา และละเลยต่อหลักพื้นฐานดังกล่าว
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นตามมา คนในสังคมจะอยู่กันอย่างไร เมื่อหวังพึ่งกระบวนการยุติธรรมในการแก้ไขปัญหาไม่ได้ เมื่อความขัดแย้งในสังคมเกิดขึ้นเขาเหล่านั้นจะเลือกใช้วิธีการใดในการแก้ไขปัญหา ความคับข้องใจในความอยุติธรรมจะมีอะไรมาทดแทน หรือ ชดเชยได้ ถึงจุดดังกล่าวนี้ ระบบ "ฟันต่อฟัน" การเลือกวิธีการแบบนอกระบบก็อาจจะเป็นสิ่งตามมา แล้วสังคมไทยจะเหลืออะไรอยู่บ้างเมื่อถึงเวลานั้น
นำเสนอกระทู้ไปพร้อมกับความรู้สึกหดหู่ใจ
"ไม่นึกว่าประเทศไทยเรา ระบบความยุติธรรมจะตกต่ำได้ถึงขนาดนี้"
. (แก้ไขคำผิด)
เมื่อถึงจุดที่รู้ว่า "ไม่มีระบบความยุติธรรมไว้แก้ปัญหา แล้วอะไรจะใช้ทดแทนความอยุติธรรมที่รับรู้ได้"
1. พื้นฐานในการอยู่ร่วมกัน ประกอบด้วยอะไรบ้าง
2. ความขัดแย้งจากการอยู่ร่วมกัน ใช้อะไรมาเป็นตัวกลางในการแก้ไขปัญหา และให้เกิดความสงบและสันติสุข
ท่านเชื่อหรือไม่ว่า ประเทศไทยกำลังเกิดสภาวะการละเลยหลักการพื้นฐานที่เข้าใจง่าย แต่เป็นหัวใจสำคัญดังกล่าว ทั้ง 2 ข้อ
ท่านอาจไม่เห็นด้วย แต่หากรู้สึกได้ หรือเกิดคำถามในใจว่า คำตัดสิน ข้อวินิจฉัย ประเด็นคำตอบ ที่เกิดขึ้นจากองค์กรทั้งหลายที่มีอำนาจ และหน้าที่ต่อกระบวนการสร้างความยุติธรรม ระงับความขัดแย้ง หรือ เป็นส่วนหนึ่งที่จะส่งเสริมความสงบและสันติสุขให้เกิดขึ้นในสังคม กลับไม่ได้สร้างความเชื่อมั่นต่อประชาชน ตามอำนาจหน้าที่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับการกระทำได้สร้างความเคลือบแคลง เห็นต่าง จนถึงระดับมีความเห็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง และผลที่เกิดชึ้นดังกล่าว ไม่ใช่ความผิดพลาดชั่วครั้งคราว แต่ปรากฎแสดงให้เห็นในลักษณะ "ซ้ำซาก" ส่อเจตนาในทางใดทางหนึ่งได้อย่างชัดเจน อย่างนี้ก็น่าจะเป็นคำตอบได้ว่า ความยุติธรรมในสังคมไทยมีปัญหา และละเลยต่อหลักพื้นฐานดังกล่าว
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นตามมา คนในสังคมจะอยู่กันอย่างไร เมื่อหวังพึ่งกระบวนการยุติธรรมในการแก้ไขปัญหาไม่ได้ เมื่อความขัดแย้งในสังคมเกิดขึ้นเขาเหล่านั้นจะเลือกใช้วิธีการใดในการแก้ไขปัญหา ความคับข้องใจในความอยุติธรรมจะมีอะไรมาทดแทน หรือ ชดเชยได้ ถึงจุดดังกล่าวนี้ ระบบ "ฟันต่อฟัน" การเลือกวิธีการแบบนอกระบบก็อาจจะเป็นสิ่งตามมา แล้วสังคมไทยจะเหลืออะไรอยู่บ้างเมื่อถึงเวลานั้น
นำเสนอกระทู้ไปพร้อมกับความรู้สึกหดหู่ใจ
"ไม่นึกว่าประเทศไทยเรา ระบบความยุติธรรมจะตกต่ำได้ถึงขนาดนี้"
. (แก้ไขคำผิด)