เมื่อความรักไม่ใช่เรื่องของคนสองคน

ฉันอายุ 23 ปี ทำงานในบริษัทเอกชนแห่งนึง ฉันทำงานที่นี่ตั้งแต่เรียนจบ
ที่ผ่านมาฉันมีแฟนมาบ้างแต่ไม่เคยจริงจังกับใคร มีผู้ชายเข้ามาจีบพอสมควร แต่ฉันไม่เคยรักใครจริงๆเลย ฉันก็สงสัยตัวเองเหมือนกัน
ฉันไม่ใช้ผู้หญิงที่สวยหวาน แต่ฉันมีบุคลิกที่โดดเด่น และเป็นตัวของตัวเอง จึงทำให้เป็นที่สนใจของผู้ชายอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะผู้เฒ่า

ฉันทำงานที่นี่ได้พักนึง ในตำแหน่งพนักงานต๋องต๋อยทั่วไป แล้ววันนึงฉันก็ได้พบกับพี่คนนึง ฉันเห็นเธอครั้งแรก ฉันก็ตกหลุมรักทันที อย่างไม่ทันตั้งตัว
เธอ ใช่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงนั่นเอง พี่คนนี้เป็นผู้บริหารในองค์กรที่ฉันทำงานอยู่ เธออายุมากกว่าฉันถึง 25 ปี
แต่เธอดูสวยและสง่ามาก ทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน ฉันได้แต่มองตามด้วยตาละห้อย เหมือนหมามองเครื่องบิน
ได้แต่คิดในใจ ไม่มีทางที่ความรักของฉันจะเป็นจริงได้ เราแค่พนักงานธรรมดา ส่วนเธอ ผู้บริหาร ที่สวยและรวยมาก
แต่ด้วยความเฟรนลี่ของเธอ เธอคุยกับทุกคน ตั้งแต่ยาม แม่บ้าน จนถึงฉัน ทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบ อย่างกับคนสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน
ไม่แปลกใจที่ใครๆก็รักเธอ พอเธอเดินผ่านลูกน้องจะวิ่งเข้าไปกอด ทักทาย อย่างกับดาราเลย แรกๆก็มีแอบหึงบ้าง (ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน) 5555

ฉันเริ่มสานสัมพันธ์โดยการขอแอดเฟสบุ๊ค ตอนแอดไปก็ตื่นเต้นว่า พี่เค้าจะรับไหมน๊า เห็นเพื่อๆในเฟสเค้ามีแต่ผู้บริหาร เจ้านาย แล้วเค้าจะรับเราไหมน๊า
นอนใจตุ๊มๆต่อมๆทั้งคืน นอนไม่หลับกระสับกระส่าย จนเผลอหลับไป ตื่นเช้ามา รีบเข้าเฟสไปดูอย่างไว ปรากฏว่า เค้าก็ยังไม่รับ
เศร้าเลยวันนั้น ไปทำงานด้วยหน้าตาหมองๆ คิดไปต่างๆนาๆ ทำไมเค้าไม่รับน้า หรือว่าเค้าจะไม่ชอบฉัน จนเวลาผ่านไป
สักพักโทรศัพท์มีการแจ้งเตือน ว่า... รับเราเป็นเพื่อนแล้วนะ ฉันตื่นเต้นดีใจ จนแทบกรี๊ดดด
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่