ตอนที่ 42: ตรุเทพเจ้า (3/3)
http://ppantip.com/topic/31631274
คุยกันก่อนนะคะ
คุณ ตะวันรัตติกาล: ตอนนี้แทรกบทป๋าวิษฯ นิดหนึ่งเนาะ
คุณ Phoenixorus: ใช่ค่ะ ป๋าแกชอบออกมาตอนสำมะคัญอยู่เรื่อย ^^”
ขอบคุณสำหรับผู้ให้ถูกใจนะคะ: คุณ Phoenixorus , และคุณ ตะวันรัตติกาล ค่ะ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
ในที่สุดอารมันก็ได้เผชิญหน้ากับตรุเทพเจ้า ณ ที่นั้นเขาได้ค้นพบเรื่องสำคัญบางอย่าง
43. การเจรจาในห้องอักษร (1/2)
นครศิลาลัย
หอคัมภีร์ของสภานักบวชตั้งอยู่ในบริเวณหมู่อาคารเอกรงค์ด้านตะวันออกของนครหลวง ซึ่งเป็นทิศตรงข้ามกับหอจาตุรันต์อันเป็นที่พำนักของจอมเทพแห่งศิลาลัย มันจึงไม่ใช่ที่ที่จอมเทพรัตติกาลใช้เป็นทางสัญจรผ่านไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือสาเหตุใดก็ตาม ดังนั้นในวาระนี้ทั้งเหล่านักบวชฝึกหัดในชุดขาวรุ่มร่ามแบกตำรับตำราเต็มมือและนักบวชชั้นสูงจึงต่างแตกตื่นเมื่อเห็นโลกาธิบดีและเทวรักษ์จำนวนหนึ่งยาตราเข้ามาในอาณาบริเวณ ทว่าดูเหมือนจอมเทพไม่ต้องการให้เป็นที่เอิกเกริกนักด้วยเขายกมือปฏิเสธเมื่อนักบวชชั้นสูงที่สุดที่อยู่ในบริเวณโถงทางเดินรวบรวมความกล้าเข้ามาเชิญท่านไปยังวิหารใหญ่
ประตูหอคัมภีร์ถูกเปิดออกช้าๆ อย่างเงียบกริบ ผู้ที่นั่งอยู่ภายในห้องส่วนใหญ่จึงไม่รู้ตัวว่ามีอาคันตุกะสูงศักดิ์ที่ไม่ได้รับเชิญบุกรุกเข้ามา วิษณุวัติส่งสัญญาณมือเป็นเชิงให้ทหารรออยู่เบื้องนอกอนุญาตเพียงชายคนแคระคนหนึ่งตามเข้ามา ตอนนั้นเองที่ผู้ที่กำลังศึกษาตำราในหออักษรละสายตาจากตัวหนังสือ บางคนอ้าปากค้างตกใจจนลืมลุกทำขึ้นความเคารพ ครั้นพอได้สติจอมเทพก็เดินคล้อยหลังไปแล้ว ส่วนผู้ที่กำลังเดินอยู่ในทางของจอมเทพต่างรีบหลบวูบวาบ โลกาธิบดีไม่เอ่ยคำใดรุดลิ่วเข้าไปด้านในอย่างมีจุดมุ่งหมาย
ส่วนด้านในของหอคัมภีร์แบ่งเป็นชั้นเรียนเล็กๆ โดยถูกกั้นด้วยม่านไม้บางๆ ซึ่งเป็นที่ที่จะมีนักบวชฝึกหัดเข้ามาปวารณาตัวขอความรู้จากนักบวชอาวุโสก่อนเตรียมการเลื่อนชั้นเป็นเทพนักบวชเต็มตัว
ตอนที่วิษณุวัติขยับม่านไม้เข้าไปจึงเห็นว่าในห้องมีนักบวชฝึกหัดสามคนกำลังนั่งฟังคำสอนจากนักบวชชรา ดวงตาของผู้เยาว์กว่าทั้งหมดจับจ้องไปยังตัวอักษรบนตำราที่วางอยู่กลางโต๊ะ ทั้งหมดไม่มีใครรู้ตัวเลยว่ามีผู้แปลกปลอมเข้ามาร่วมฟังด้วยจนกระทั่งวิษณุวัติถือวิสาสะกล่าวแทรก
“โคลงโบราณเป็นภาษาที่ซับซ้อน หากพวกเจ้าอ่านไม่เข้าใจ ตีความไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
ครั้นสิ้นเสียงทัก ทั้งหมดในชั้นเรียนเล็กๆ หันขวับมาทางผู้พูด นักบวชฝึกหัดอายุเยาว์ต่างสะดุ้งโหยง รีบลุกจากที่นั่งตน สองในสามแทบเอาหัวชนกันเองขณะก้มศีรษะทำความเคารพต่อโลกาธิบดี มีเพียงอาจารย์ผู้ชราเท่านั้นที่ยังคงนั่งเงียบคล้ายกำลังประเมินว่าฝ่ายตรงข้ามมาเยือนด้วยจุดประสงค์ใด
แม้จะไม่ได้แสดงทีท่าตื่นตระหนกต่อการมาแบบฉุกละหุก แต่วิษณุวัติตระหนักดีว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังประหลาดใจและสงสัย ชั่วอึดใจหนึ่งที่ความเงียบเข้ามาปกคลุมห้องคล้ายขั้วพลังงานด้านตรงข้ามกำลังหยั่งเชิงซึ่งกันและกัน ทว่าในที่สุดผู้เป็นเจ้าบ้านจึงลุกขึ้นให้เกียรติต่อจอมเทพรัตติกาลแล้วโบกมือไล่นักเรียนของตนออกนอกห้องเป็นเชิงว่ายุติการเรียนไว้ชั่วคราว
วิษณุวัติหลีกทางให้เหล่านักบวชฝึกหัดทยอยออกไปด้านนอก ส่วนตัวเขาก้าวเข้ามาเพียงลำพัง แล้วทรุดกายลงนั่งด้านตรงข้ามโดยที่ฝ่ายนักบวชชรายังไม่ทันได้บอกเชื้อเชิญ คล้ายเขาเองก็รู้สึกรำคาญในพิธีรีตองมากมารยาทเหล่านั้น
“ข้าเองกำลังจะไปเฝ้าท่านในอีกสองสามวันข้างหน้า นึกไม่ถึงว่าท่านจะมาด้วยตนเองแบบนี้” ฝ่ายผู้ชรากล่าวช้าๆ ตำราโบราณยังคงเปิดคาทิ้งไว้ “ขออภัยที่ข้าไม่สามารถเตรียมการต้อนรับให้สมเกียรติ แม้สุธารสก็ไม่มีไว้รับรองเพราะที่นี่เป็นสถานที่ศึกษาหาใช่ไว้สำหรับอาคันตุกะสำคัญหรือโลกาธิบดีไม่”
“และไม่ใช่ที่ที่รักษาตัวเช่นกัน...จากสายตาของข้าท่านไม่ได้ป่วยอาพาธ เหตุใดจึงต้องละจากสถานะหัวหน้าสภานักบวช ท่านอติเทพ” วิษณุวัติตั้งกระทู้ถามทันที
อติเทพจ้องมองไปยังอดีตอริเก่า หรี่ตาลง เอ่ยช้าๆ “ท่านวรนาทเป็นเทพนักบวชที่มีปัญญาและความสามารถ และไม่มีอคติต่อท่านหรือใครๆ เขาน่าจะเป็นกำลังสนับสนุนให้ท่านในสภาโลกุตราดีกว่าข้านัก” จากนั้นเขาตัดสินใจพูดตรงๆ เพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะอ้อมค้อม ทั้งสองรู้จักกันมานานและหน่ายเกินกว่าจะสวมหน้ากากเข้าหากัน
“ข้ารู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา อำนาจที่มีอยู่ของเราทั้งคู่ต่างหยั่งเชิงยื้อยุดซึ่งกันและกัน” เขาหยุดครู่หนึ่งพลางลอบสังเกตอาการฝ่ายตรงข้าม แม้วิษณุวัติจะมีอายุน้อยกว่า แต่เขาไม่เคยดูแคลนสติปัญญาของฝ่ายตรงข้ามเลย “ซึ่งทำให้สภาโลกุตราถูกแบ่งแยกออกเป็นสองขั้ว รังแต่จะทำให้ดึงรั้งกันเองและเป็นเหตุให้ศิลาลัยอ่อนแอลง แม้ข้าจะอยู่มานานแต่ข้าก็ไม่อยากเห็นนครหลวงถูกทำลายลงอีกครั้งโดยเฉพาะด้วยน้ำมือของชาวเทพด้วยกันเอง”
จ้าวจตุรทิศ ภาค จัณฑวาตา ตอนที่ 43: การเจรจาในห้องอักษร (1/2)
คุยกันก่อนนะคะ
คุณ ตะวันรัตติกาล: ตอนนี้แทรกบทป๋าวิษฯ นิดหนึ่งเนาะ
คุณ Phoenixorus: ใช่ค่ะ ป๋าแกชอบออกมาตอนสำมะคัญอยู่เรื่อย ^^”
ขอบคุณสำหรับผู้ให้ถูกใจนะคะ: คุณ Phoenixorus , และคุณ ตะวันรัตติกาล ค่ะ
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
ในที่สุดอารมันก็ได้เผชิญหน้ากับตรุเทพเจ้า ณ ที่นั้นเขาได้ค้นพบเรื่องสำคัญบางอย่าง
43. การเจรจาในห้องอักษร (1/2)
นครศิลาลัย
หอคัมภีร์ของสภานักบวชตั้งอยู่ในบริเวณหมู่อาคารเอกรงค์ด้านตะวันออกของนครหลวง ซึ่งเป็นทิศตรงข้ามกับหอจาตุรันต์อันเป็นที่พำนักของจอมเทพแห่งศิลาลัย มันจึงไม่ใช่ที่ที่จอมเทพรัตติกาลใช้เป็นทางสัญจรผ่านไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือสาเหตุใดก็ตาม ดังนั้นในวาระนี้ทั้งเหล่านักบวชฝึกหัดในชุดขาวรุ่มร่ามแบกตำรับตำราเต็มมือและนักบวชชั้นสูงจึงต่างแตกตื่นเมื่อเห็นโลกาธิบดีและเทวรักษ์จำนวนหนึ่งยาตราเข้ามาในอาณาบริเวณ ทว่าดูเหมือนจอมเทพไม่ต้องการให้เป็นที่เอิกเกริกนักด้วยเขายกมือปฏิเสธเมื่อนักบวชชั้นสูงที่สุดที่อยู่ในบริเวณโถงทางเดินรวบรวมความกล้าเข้ามาเชิญท่านไปยังวิหารใหญ่
ประตูหอคัมภีร์ถูกเปิดออกช้าๆ อย่างเงียบกริบ ผู้ที่นั่งอยู่ภายในห้องส่วนใหญ่จึงไม่รู้ตัวว่ามีอาคันตุกะสูงศักดิ์ที่ไม่ได้รับเชิญบุกรุกเข้ามา วิษณุวัติส่งสัญญาณมือเป็นเชิงให้ทหารรออยู่เบื้องนอกอนุญาตเพียงชายคนแคระคนหนึ่งตามเข้ามา ตอนนั้นเองที่ผู้ที่กำลังศึกษาตำราในหออักษรละสายตาจากตัวหนังสือ บางคนอ้าปากค้างตกใจจนลืมลุกทำขึ้นความเคารพ ครั้นพอได้สติจอมเทพก็เดินคล้อยหลังไปแล้ว ส่วนผู้ที่กำลังเดินอยู่ในทางของจอมเทพต่างรีบหลบวูบวาบ โลกาธิบดีไม่เอ่ยคำใดรุดลิ่วเข้าไปด้านในอย่างมีจุดมุ่งหมาย
ส่วนด้านในของหอคัมภีร์แบ่งเป็นชั้นเรียนเล็กๆ โดยถูกกั้นด้วยม่านไม้บางๆ ซึ่งเป็นที่ที่จะมีนักบวชฝึกหัดเข้ามาปวารณาตัวขอความรู้จากนักบวชอาวุโสก่อนเตรียมการเลื่อนชั้นเป็นเทพนักบวชเต็มตัว
ตอนที่วิษณุวัติขยับม่านไม้เข้าไปจึงเห็นว่าในห้องมีนักบวชฝึกหัดสามคนกำลังนั่งฟังคำสอนจากนักบวชชรา ดวงตาของผู้เยาว์กว่าทั้งหมดจับจ้องไปยังตัวอักษรบนตำราที่วางอยู่กลางโต๊ะ ทั้งหมดไม่มีใครรู้ตัวเลยว่ามีผู้แปลกปลอมเข้ามาร่วมฟังด้วยจนกระทั่งวิษณุวัติถือวิสาสะกล่าวแทรก
“โคลงโบราณเป็นภาษาที่ซับซ้อน หากพวกเจ้าอ่านไม่เข้าใจ ตีความไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
ครั้นสิ้นเสียงทัก ทั้งหมดในชั้นเรียนเล็กๆ หันขวับมาทางผู้พูด นักบวชฝึกหัดอายุเยาว์ต่างสะดุ้งโหยง รีบลุกจากที่นั่งตน สองในสามแทบเอาหัวชนกันเองขณะก้มศีรษะทำความเคารพต่อโลกาธิบดี มีเพียงอาจารย์ผู้ชราเท่านั้นที่ยังคงนั่งเงียบคล้ายกำลังประเมินว่าฝ่ายตรงข้ามมาเยือนด้วยจุดประสงค์ใด
แม้จะไม่ได้แสดงทีท่าตื่นตระหนกต่อการมาแบบฉุกละหุก แต่วิษณุวัติตระหนักดีว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังประหลาดใจและสงสัย ชั่วอึดใจหนึ่งที่ความเงียบเข้ามาปกคลุมห้องคล้ายขั้วพลังงานด้านตรงข้ามกำลังหยั่งเชิงซึ่งกันและกัน ทว่าในที่สุดผู้เป็นเจ้าบ้านจึงลุกขึ้นให้เกียรติต่อจอมเทพรัตติกาลแล้วโบกมือไล่นักเรียนของตนออกนอกห้องเป็นเชิงว่ายุติการเรียนไว้ชั่วคราว
วิษณุวัติหลีกทางให้เหล่านักบวชฝึกหัดทยอยออกไปด้านนอก ส่วนตัวเขาก้าวเข้ามาเพียงลำพัง แล้วทรุดกายลงนั่งด้านตรงข้ามโดยที่ฝ่ายนักบวชชรายังไม่ทันได้บอกเชื้อเชิญ คล้ายเขาเองก็รู้สึกรำคาญในพิธีรีตองมากมารยาทเหล่านั้น
“ข้าเองกำลังจะไปเฝ้าท่านในอีกสองสามวันข้างหน้า นึกไม่ถึงว่าท่านจะมาด้วยตนเองแบบนี้” ฝ่ายผู้ชรากล่าวช้าๆ ตำราโบราณยังคงเปิดคาทิ้งไว้ “ขออภัยที่ข้าไม่สามารถเตรียมการต้อนรับให้สมเกียรติ แม้สุธารสก็ไม่มีไว้รับรองเพราะที่นี่เป็นสถานที่ศึกษาหาใช่ไว้สำหรับอาคันตุกะสำคัญหรือโลกาธิบดีไม่”
“และไม่ใช่ที่ที่รักษาตัวเช่นกัน...จากสายตาของข้าท่านไม่ได้ป่วยอาพาธ เหตุใดจึงต้องละจากสถานะหัวหน้าสภานักบวช ท่านอติเทพ” วิษณุวัติตั้งกระทู้ถามทันที
อติเทพจ้องมองไปยังอดีตอริเก่า หรี่ตาลง เอ่ยช้าๆ “ท่านวรนาทเป็นเทพนักบวชที่มีปัญญาและความสามารถ และไม่มีอคติต่อท่านหรือใครๆ เขาน่าจะเป็นกำลังสนับสนุนให้ท่านในสภาโลกุตราดีกว่าข้านัก” จากนั้นเขาตัดสินใจพูดตรงๆ เพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะอ้อมค้อม ทั้งสองรู้จักกันมานานและหน่ายเกินกว่าจะสวมหน้ากากเข้าหากัน
“ข้ารู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา อำนาจที่มีอยู่ของเราทั้งคู่ต่างหยั่งเชิงยื้อยุดซึ่งกันและกัน” เขาหยุดครู่หนึ่งพลางลอบสังเกตอาการฝ่ายตรงข้าม แม้วิษณุวัติจะมีอายุน้อยกว่า แต่เขาไม่เคยดูแคลนสติปัญญาของฝ่ายตรงข้ามเลย “ซึ่งทำให้สภาโลกุตราถูกแบ่งแยกออกเป็นสองขั้ว รังแต่จะทำให้ดึงรั้งกันเองและเป็นเหตุให้ศิลาลัยอ่อนแอลง แม้ข้าจะอยู่มานานแต่ข้าก็ไม่อยากเห็นนครหลวงถูกทำลายลงอีกครั้งโดยเฉพาะด้วยน้ำมือของชาวเทพด้วยกันเอง”