รัฐบาล ยิ่งลักษณ์ ชักยู่ยี่
ถูกขยี้ ตีซ้ำ จำนำข้าว
เหมือนนักมวย จวนหลับ นอนนับดาว
เจอศอกเข่า ชาวนา เสยปลายคาง

มันพลาดผิด พลั้งไป ใช่ว่าชอบ
อีกทั้งม็อบ ลอบกัด คอยขัดขวาง
แม้อำนาจ มีน้อย ค่อยคลำทาง
เร่งสะสาง เงินใช้ ให้ชาวนา

ดูยิ่งลักษณ์ ชักท้อ วิ่งป้อแป้
แต่ไอ่เมือก กลับร่อแร่ ย่ำแย่กว่า
ม็อบมีน้อย ถอยถด หมดราคา
เป็นมวลหมา ค่าไร้ ให้กลัวเกรง

กลายเป็นม็อบ หมู่เมือก เกลือกขี้กาก
เดินกันจน ขาลาก ปากร้องเอ๋ง!!!
ทุบประเทศ พังบ้าน ผลาญตัวเอง
มันละเลง เจ๊งยับ ดับแหลกลาญ

เรียกทหาร ปฏิวัติ ไม่สำเร็จ
ต้องระเห็จ ดุจกระหัง ถ่อสังขาร
เดินรีดไถ ให้คนเห็น เป็นขอทาน
พวกร่ำรวย ก็ช่วยหว่าน ทานให้มา

มีสลิ่ม บางคน จนพร้อมโง่
แต่อวดโอ่ บริจาค อยากได้หน้า
พอกลับบ้าน คลุกข้าวแดรก กับน้ำปลา
เวทนา พาสลด พวกหมดตัว

พวกบ้าเห่อ ไม่มีห่า อันใดดอก
ถูกเค้าหลอก สนสะพาย ถวายหัว
ไอ่เมือกจูง ไปทางไหน ไม่มีกลัว
จึงพบชั่ว ตัวพ่าย ใกล้เอวัง

ดูยิ่งลักษณ์ ชักยุ่ง มุ่งแก้เชือก
แต่ไอ่เมือก เกลือกดิน สิ้นความหวัง
ดูยิ่งลักษณ์ แก้ปัญหา น่ารักจัง
แต่ไอ่เมือก เทือกกระหัง นั่งตาลอย

แม้ยิ่งลักษณ์ ชักแย่ แต่คงนิ่ง
ยังเป็นหญิง ยิ่งใหญ่ ไม่มีถอย
ดูไอ่เมือก และลิ่วล้อ เฝ้ารอคอย
กลายเป็นง่อย ม่อยกระรอก มุดคอกควาย


.......................................จบ............................................