เพียงเวลาไม่ถึงเดือน ภูบดินทร์ก็ได้รับข่าวดีให้ไปรับงานที่ชลบุรีที่เพื่อนของเขาได้ช่วยประสานไว้ให้ วิศวกรหนุ่มเลยจำต้องลาครอบครัวเพื่อนฝูงไปค้นหาความหมายของชีวิตตามที่ตนอุตส่าห์ร่ำเรียนเขียนอ่านจนได้ใบปริญญามาประดับฝาบ้าน แต่นั่นไม่สำคัญสำหรับชีวิต หากแต่แก่นแท้คือความสุขของครอบครัวที่ได้มีกินมีใช้ไม่ต้องอดอยากจนเงินทองขาดมือ และที่สำคัญคือสิ่งที่หัวใจของเขาเรียกหาเมื่อเวลาผ่านไปเกือบสองปี

       ภูบดินทร์เพิ่งรู้ว่าจริงๆ แล้วเขาได้ตกหลุมรักแม่สาวเปรี้ยวเนื้อหอมที่เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ แต่สาวเจ้ากลับเลือกเขาทั้งๆ ที่รู้ว่าชายหนุ่มเองไม่ได้ร่ำรวยอะไรนักหนา ภูบดินทร์จึงเชื่อมั่นว่าเธอคนนี้คือคู่ชีวิตที่เขาจะมีเธอไปทุกลมหายใจเข้าออก

“ดินขา วันนี้พาวิกกี้ไปช้อปปิ้งหน่อยนะคะ อยากได้กระเป๋ากับรองเท้าคู่ใหม่ คู่เดิมๆ วิกกี้ใส่ซ้ำหลายรอบแล้วเดี๋ยวเพื่อนๆ เขาจะว่าเอาได้” เสียงหวานปานน้ำเชื่อมออดอ้อนชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างเมื่อวิกานดามาหาเขาที่คอนโดฯ ร่างระหงอยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิงขับให้เรือนร่างนั้นเย้ายวลจนอยากกกกอดเอาไว้กับตัวตลอดเวลา
“ได้สิครับวิกกี้ วันนี้วันหยุดผมพอดี” ภูบดินทร์ไม่เคยปฏิเสธหากเมื่อวิกานดาอยากได้อะไร เพราะเมื่อทุกครั้งที่เธอขอนั่นหมายถึงรางวัลที่เขาจะได้รับตอบแทนกลับมาด้วยเช่นกัน
“ดินน่ารักที่สุดเลยค่ะ” ริมฝีปากอวบอิ่มที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปติกสีแดงเช่นเดียวกับชุดที่เธอสวมใส่บดจูบเรียกร้องความเป็นชายให้ตื่นขึ้นมาพร้อมรบ “วิกกี้รักคุณนะคะดินขา” น้ำเสียงของวิกานดาสั่นสะท้านเมื่อมือหนาราวกับคีมเหล็กของภูบดินทร์ตะโบมไล้ทรวงอกเต่งตึงตามอารมณ์ปรารถนาของเขา สายเดี่ยวทั้งสองข้างถูกเกี่ยวให้ตัวเสื้อเลื่อนลงมากองอยู่ระหว่างเอวคอด ตะขอบราถูกปลดอย่างง่ายดายเผยให้เห็นเนินอกเบ่งบานรับแรงรักที่กำลังถาโถม

    “ผมรักคุณวิกกี้ รักคุณมาก แต่งงานกับผมนะครับยอดรัก” หน้าสวยสะบัดส่ายเมื่อปากร้อนๆ กระหวัดเกี่ยวยอดอกสล้างอย่างหิวกระหาย
    วิกานดาคบหาดูใจกับชายหนุ่มร่างแกร่งคนนี้มาได้ปีเศษ ใช่ว่าภูบดินทร์จะเป็นรักแรกของเธอ แต่ที่อยู่กับเขายาวนานกว่าใครนั้นหากเพราะชายหนุ่มสนองอารมณ์รักของเธอได้ทุกครั้งที่หญิงสาวต้องการ พริตตี้สาวสวยอย่างวิกานดาเลยติดใจรสรักที่ภูบดินทร์หยิบยื่นให้ไม่เคยรู้จักอิ่ม
    “แล้วเมื่อไหร่ดินจะพาวิกกี้ไปกราบคุณพ่อของคุณสักทีล่ะคะ” เสียงหวานปนหอบกระเส่าเมื่อความสุขหลั่งไหลปานสายน้ำไหลเชี่ยวได้ผ่านพ้น ภูบดินทร์เงยหน้าที่กำลังซุกซบบนอกนุ่มอย่างเหนื่อยหอบเพื่อตอบคำถามแฟนสาวสุดสวย
    “อาทิตย์หน้าเป็นไงครับ ผมใช้สิทธิ์ลาพักร้อนได้หนึ่งอาทิตย์ วิกกี้เตรียมตัวไว้นะเดี๋ยวผมไปรับ”
    “จริงเหรอคะดิน” ดวงตาเป็นประกายแวววาว “ดีใจที่สุดเลยค่ะ พอเราแต่งงานกัน วิกกี้จะเลิกทำงาน แล้วจะอยู่เป็นแม่บ้านให้ดินนะคะ” แม้จะชอบงานที่ทำแต่พริตตี้สุดเซ็กซี่กลับอยากเที่ยวเตร่ ไปช้อปปิ้งดูนั่นนี่กับเขามากกว่า เมื่อจิตใจจดจ่ออยู่กับสิ่งล่อตาล่อใจในสินค้าแบรนด์เนมและการท่องเที่ยว เธอจึงอยากออกจากงานเพื่อให้ชีวิตเป็นอิสระอย่างน้อยก็จะได้มีความสุขอยู่กับเขาแค่สองคน
    “ได้สิ ผมก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” ชายหนุ่มยิ้มกว้างอย่างพอใจเมื่อว่าที่ภรรยาในอนาคตอาสาจะดูแลเขาต่อไปในภายหน้า
    “รักคุณจังเลยค่ะดิน” หญิงสาวโอบกอดแผ่นหลังเลื่อมลื่นออกแรงพลิกร่างกำยำให้ลงไปอยู่ด้านล่างแล้วร่างระหงกลับเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมเขาเสียเอง ฝ่ามือบางลูบไล้กายแกร่งที่อัดแน่นด้วยมัดกล้ามอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำด้วยความหลงใหล ชายหนุ่มยิ้มกว้างรู้ดีว่าบทต่อไปวิกานดาจะต้องเป็นคนคุมเกมซึ่งเขาก็พร้อมและรับได้เสมอ เพราะรู้ว่าแฟนสาวไม่เคยพอในครั้งเดียว หากแต่เธอถึงจุดอิ่มตัวเมื่อไหร่นั่นแหละจึงจะเป็นเวลาพักของชายหนุ่ม


           ภูบดินทร์พาแฟนสาวกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่หนึ่งปีจะมีโอกาสสักครั้งเพราะงานที่รัดตัว ด้วยชื่อเสียงของวิศวกรมือหนึ่งของบริษัททำให้มีงานใหญ่ๆ เข้ามาไม่เคยว่างเว้น ค่าตอบแทนที่ได้ก็คุ้มกับที่ลงมือลงแรง เขาไม่เคยใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายเพราะยังเชื่อในคำสอนของบิดาเสมอว่าการใช้จ่ายอย่างมัธยัสถ์จะทำให้อนาคตในวันข้างหน้าไม่ขัดสน แม้หลายครั้งวิกานดาจะขอให้เขาซื้อหาสิ่งของนั่นนี่ให้ ทว่าเขาไม่เคยเบียดเบียนเงินเก็บในอนาคต หากแต่เป็นเพียงโบนัสย่อยๆ เท่านั้นเพราะภูบดินทร์ตั้งใจเอาไว้อย่างแน่วแน่ว่าหากตัวเองเพียงพอแล้วจะกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดกับบิดา สร้างเรือนหอสักหลังด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนบนผืนแผ่นดินเกิด มีญาติพี่น้องทักทายไต่ถามไล่ความเงียบเหงา และที่สำคัญคือเธอ วิกานดา คู่ชีวิตที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างกับเขาในทุกๆ ที่
    เกือบสี่ปีเต็มที่ภูบดินทร์ได้หายหน้าหายตาไปเก็บเกี่ยวความหวังเพื่อสร้างอนาคต เขาได้กลับมาเยี่ยมบ้านเพียงปีละครั้ง และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่จะแปลกไปก็ตรงที่เขาได้พาว่าที่สะใภ้คนโตมากราบนายภูด้วย ซึ่งบิดาเขานั้นดีใจเป็นหนักหนาแม้ว่าที่สะใภ้จะแต่งองค์ทรงเครื่องแรงไปนิดด้วยเสื้อแขนกุดกางเกงขายาว ทั้งเนื้อทั้งตัวแดงแปร๊ดเหมือนตกถังสีมาหมาดๆ เพราะดูกี่ทีๆ กลับยังไม่เหมาะกับท้องไร่ท้องนาเลยสักนิด

    “วิกกี้ เดินไปดูน้ำตกด้วยกันไหม ผมพนันได้เลยว่าถ้าคุณเห็นแล้วจะชอบเหมือนกันกับผม” ภูบดินทร์ชักชวนหลังจากพักผ่อนจนแดดร่มลมตก กระแสลมของท้องทุ่งพัดโชยเอาความชุ่มเย็นมาปะทะใบหน้าให้รู้สึกแช่มชื่นราวกับไม่เคยพานพบมาก่อน

    “ไปสิคะ วิกกี้อยากเห็นเหมือนกันว่าไร่ของคุณกว้างแค่ไหน” เพราะหากเธอได้เป็นสะใภ้ของบ้านนี้แล้ว วิกานดาตั้งใจจะขายทุกอย่างไปซื้อคอนโดฯ หรูๆ ใจกลางเมืองท่องเที่ยวอยู่กับเขาแค่สองคน