ตอนที่1 http://ppantip.com/topic/31627418
สวัสดีครับที่ติดตามอ่านกระทู้ของผมแล้วขอขอบคุณอีกครั้งครับ
**จากกระทู้ที่แล้วผมได้เล่าเรื่องราวไปแล้วส่วนหนึ่ง ว่านักโทษส่วนใหญ่ใช้ชีวิตกันยังไงอยู่กันแบบไหน
ขณะนั้นผมมีหน้าที่ตั้งเวทีคือบางครั้งจะมีคาราโอเกะสัญจรไปตามแดนต่างๆ ผมกับเพื่อนๆก็จะทำหน้าที่ หน้าที่นี้เรียกว่าชุดพิธีการ
แบ่งออกเป็นชุด 1และชุด 2 ชุด 2จะมีหน้าที่ทำงานอยู่ภายในแดน และมีอีกหน้าที่หนึ่งที่ผมต้องทำทุกวันคืองานบริการแดน
ลักษณะงานที่ผมต้องทำคือ จดรายชื่อนักโทษทั้งหมดว่าญาติซื้อของฝากให้กี่อย่าง ผมจดอย่างต่ำวันละร้อยกว่าคน
ถ้าใกล้เทศกาลวันหยุดยาวนี่สองร้อยกว่าคนได้ ซึ่งผมต้องจดให้เสร็จก่อนบ่ายโมงเพราะผมจะต้องเรียงคิวและจัดลำดับถ้าของ
น้อยๆก็อยู่ต้นๆเพื่อความไว แล้วก็ช้วยแจกของเยี่ยมให้กับนักโทษคนอื่นๆ
พูดถึงคาราโอเกะสัญจรสำหรับแดนอื่นๆถือว่าเป็นอะไรที่คึกครื้นมากๆ เพราะว่าได้ขึ้นไปร้องเพลงแล้วมีคอนเสริตวงในแดนผมไปเล่น
ผมได้ไปทุกๆแดนในเรือนจำได้พูดคุยกับนักโทษคนอื่นๆ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ความเป็นอยู่ของแต่ละคนว่าเป็นยังไงบ้างเหมือนกันไหม
ซึ่งแต่ละคนความเป็นอยู่จะแตกต่างกัน

**ภาพคาราโอเกะสัญจรแดน 8
แดน 1จะเป็นแดนการศึกษาใครอยากเรียนก็ทำเรื่องเรียน แล้วก็ต้องมาเรียนที่แดนนี้ทุกคนส่วนใหญ่นักโทษจะมาลงชื่อเรียนเยอะตลอด
เพราะว่าทางแดนจะตัดยอดงานให้ไม่ต้องรับงานกองงาน
แดน 2แดนนี้ผมไม่ค่อยรู้รายละเอียดมากเท่าที่รู้ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ เข้าออกเรือนจำหลายรอบแต่คดีไม่หนักสักลายทั้งตัวบางคนสักหน้าก็มี
ภายในแดน 2ห้อง 1กับห้อง 10จะเป็นห้องนอนของนักโทษที่ทำงานในโรงครัว
แดน 3จะเป็นแดนแรกรับนักโทษใหม่ทุกคนจะต้องมาอยู่ที่นี่ก่อนเพื่อทำประวัติและจำแนกย้ายไปแดนต่างๆ

**ภาพจำแนกลักษณะผู้ต้องขังแดน3
แดน 4คือแดนที่ผมอยู่เป็นแดนกิจกรรมและชุมชนบำบัดมีกีฬา ตระก้อ มวย ดนตรีไทย ดนตรีสากล และงิ้ว แล้วทุกวันพุธ-พฤหัส จะมีกลุ่ม
คริสตจักรเข้ามาอบรม
แดน 5จะเป็นแดนวัยหนุ่มกองงานผมจำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้างไม่ค่อยมีรายละเอียด
แดน 6เป็นแดนวัยหนุ่มเช่นกันกองงานคือขนข้าวหมู คือต้องนำเศษอะหารของแต่ละแดนไปทิ้ง
แดน 7จะเป็นกองงานไม้นักโทษส่วนใหญ่จะเป็นวัยกลางคนถึงสูงอายุ

**ภาพสินค้าของผู้ต้องขัง(กองงานไม้แดน 7)
แดน 8แดนความมั่งคงสูงเป็นแดนวัยรุ่นของกลางมาก(ปลอกเขียว) ของกลางยาบ้าตั้งแต่ 2,000เม็ดขึ้นไปยาไอซ์ตั้งแต่ 1ขีดขึ้นไปส่วนใหญ่
โทษตลอดชีวิต(25ปี)ความเป็นอยู่ไม่ค่อยแออัดมากนัก แต่แดนนี้จะเป็นแดนที่มีนักโทษมากที่สุดในบรรดาแดนความมั่นคงสูงไม่มีกองงาน
แต่ต้องใส่ชุดนักโทษ(ชุดหลวง)ตลอดเวลา เว้นเสาร์-อาทิตย์ที่ใส่ชุดธรรมดาได้

**ภาพแดน 8
แดน 9แดนความมั่นคงสูงจะเป็นแดนของกลางมาก(ปลอกแดง)ของกลางยาบ้าตั้งแต่10,000เม็ดขึ้นไปยาไอซ์ตั้งแต่ 1กิโลกรัมขึ้นไปส่วนใหญ่
โทษตลอดชีวิต(25ปี)เหมือนกันความเป็นอยู่ไม่แออัด มีพื้นที่กว้างกว่าแดนนอก(แดน พบ.-7)มีสนามฟุตบอลไม่มีกองงานแต่ต้องใส่ชุด
นักโทษ(ชุดหลวง) ตลอดเวลาเว้นเสาร์-อาทิตย์เหมือนกัน
แดน 10แดนความมั่นคงสูงจะเป็นแดนของกลางมาก(ปลอกแดง)ของกลางยาบ้าตั้งแต่100,000เม็ดขึ้นไปยาไอซ์ตั้งแต่ 1กิโลกรัมขึ้นไป
ส่วนใหญ่โทษตลอดชีวิต(25ปี)เหมือนกันความเป็นอยู่ไม่แออัด มีพื้นที่กว้างกว่าแดน 8-9เรือนนอนเป็นตึกไม่มีกองงานใส่ชุดนักโทษ
ตลอดเวลาเช่นกัน
แดนความมั่นคงสูงไม่ได้เข้าไปง่ายๆจะมีประตูใหญ่อีกชั้นแล้วก็จะเป็นประตูแดนอีก 2ชั้นผมกับเพื่อนที่ไปจัดงานโดนค้นตัวและนับยอดว่ามากี่คนมีใครบ้างโดยการขานชื่อตั้ง 3ด่าน(หมดโอกาศหนีจริงๆ)
พูดถึงความเป็นอยู่ของนักโทษแต่ละแดนแล้ว มันก็มีมุมมืดและอิทธิพลขาใหญ่ในเรือนจำอีกมากมายทั้งการนำสิ่งผิดกฎหมายเข้ามาในเรือนจำ
เสพยาและค้ายาภายในและภายนอกเรือนจำ ผมจะเริ่มจากการนำยาเสพติดเข้ามาภายในเรือนจำก่อนวิธีที่ง่ายที่สุดและใช้บ่อยที่สุดคือจะโทรศัพท์ออกไปหาคนภายนอกให้นำยามาส่งโดยจะห่อด้วยถุงยางอนามัยเป็นก้อนกลมๆ ไปวางงานให้กองนอกเอามาแล้วนำเข้าโดยการ
ยัดก้น(เบ่อตูด)จะมีคนไปกระจายต่อตามแดนต่างๆ วิธีต่อมาคือคล้ายกับวิธีแรกแต่จะมากับของร้านค้าสวัสดิ์การในเรือนจำจะมีทั้งของ
ญาติเยี่ยมและของที่เรือนจำนำมาขายในแดนซึ่งจะตรวจสอบไม่ละเอียดเพราะว่ามีจำนวนมาก แล้วก็กระจายต่อไปแดนต่างๆ อีกวิธีไม่ค่อยทำกันคือ ติดต่อกับรถยนต์ขนอาหารเข้ามาในเรือนจำแล้วนัดกันมาประมาณกี่โมงของอยู่กับอะไรผักหรือหมูแต่วิธีนี้เลิกใช้แล้วเพราะโดนจับได้
พอนำของเข้ามาได้ต่อไปก็จะเป็นการกระจายยาไปแดนต่างๆ การกระจายยาเมื่อก่อนจะไปกับรถข้าวจะซุกไว้ในถังข้าวไปในแดนต่างๆหลังๆ
มีสายแจ้งผู้คุมเลยเกมส์ไปเยอะ แล้วการกระจายอีกแบบคือจากทางบริการแดนที่ออกไปเอาของร้านค้าสวัสดิ์การในเรือนจำแล้วซุกซ่อนมา
กับลังขนมของใช้อื่นๆแบบนี้จะไม่ค่อยตรวจเจอเท่าไหร่ การกระจายแบบรายย่อยก็มีครับโดยจะโยนข้ามกำแพงมาจากทางเดินตรงกลาง
อันนี้เสี่ยงอยู่ต้องรีบเอาเท้าเหยียบเพราะลานเอนกประสงค์จะอยู่หน้าแดน ตรงเจ้าหน้าที่นั่งอยู่พอดีต้องหาจังหวะเหมาะจริงๆแล้วไปให้ไว
ที่นี้ก็ถึงการที่จะเอาโทรศัพท์เข้ามาในเรือนจำ การที่เอาเข้ามาก็มีอยู่ไม่กี่ทางคือให้ผู้คุมถือเข้ามาและมากับบริการแดนเหมือนเอายาเข้า
ราคาค่าเข้าจะต่างกัน 1หมื่นบาทถ้าให้ผู้คุมก็จะอยู่ที่ 4-5หมื่นบาท ถ้ามากับบริการแดนค่าเข้าจะอยู่ที่ 3-4หมื่นบาทราคาไม่รวมค่าเครื่อง
แต่คนที่นำเข้ามาจะขายได้ 6-7หมื่นบาทต่อเครื่องซึ่งมันก็คุ้มอยู่ บ้างคนใช้ I-Phone 1(ตอนนั้นพึ่งออกมาใหม่) คนที่ซื้อไว้ส่วนใหญ่จะใช้
ติดต่อสั่งงานภายนอกและขายยาเสพติด อุปกรณ์โทรศัพท์ต่างๆนี่แยกชิ้นขายทั้งหมด ซิมการ์ด(หัวใจ)ราคาผมจำไม่ได้ที่ชาร์จแบต(ปั๊ม)ราคาประมาณ3-5พันบาทได้สายหูฟังอีกจำราคาไม่ได้ มันยากมากที่จะมีของเหล่านี้ถ้าไม่ใช่ขาใหญ่ การสั่งของภายในเรือนจำก็จะเป็นแบบใยแมงมุม คือจะติดต่อกันตลอดของมาเมื่อไหร่เข้าแดนไหนก่อนแล้วของอยู่ที่ไหนมาเยอะไหมประมาณนี้ ถ้าเป็นขาใหญ่ก็จะมียอดเสพอีก
**ต่อจากเมื่อวาน
ส่วนการสั่งยาภายนอกจะโทรติดต่อกับลูกน้องหรือญาติให้ไปเอายาที่ไหนกับใครเพราะว่ามักจะทำเป็นรายใหญ่กันทั่งนั้น อีกอย่างสายงานต่างๆ
ก็จะมาเจอกันในเรือนจำแล้วก็แนะนำกันต่อไปเป็นทอดๆ การใช้โทรศัพท์ในเรือนจำไม่ได้มีไว้โทรสั่งยาอย่างเดียวยังมีไว้ให้นักโทษคนอื่นๆที่
ซื้อยาไปเสพโทรหาญาติให้โอนเงินเข้าบัญชีของนักโทษที่ค้ายา การค้ายาภายในเรื่อนจำนอกจากการให้ญาติโอนเงินแล้วยังมีการจ่ายด้วยบุหรี่
อย่างยา 2เซ็น(หลอดนมไวตามิล)จ่ายเป็นบุหรี่ 40ซอง ถ้านักโทษคนไหนเบี้ยวหรือจ่ายไม่ตรงนัดก็ยังให้โอกาศถ้ายังไม่จ่ายอีกก็จะ
จ่ายยา(ตบสั่งสอน) หนักสุดตอนเช้าเปิดห้องขังก็เตรียมตัวโดนกระทืบเลย ถ้าคนในบ้านอีกฝ่ายไม่ยอมจะเอาคืนทีนี้ถึงกับเป็นเรื่อใหญ่
แล้วมีอีกกรณีที่มีปัญหามากคือเป็นหนี้แล้วมีชื่อย้ายเรือนจำ เจ้าหนี้ก็จะไปตามเก็บกับคนในบ้านก็จะมีปัญหาเรื่องใช้หนี้แทนมีเรื่องเป็นประจำ
ส่วนอุปกรณ์เสพยา(ส่วนใหญ่ยาไอซ์)ก็จะเอาขวดยานัตถุ์มาเจาะแล้วหลอดแก้วจะมาจากแดน 1และแดน 2จะสอยหลอดไฟ(หลอดตะเกียบ)
มาจากข้างกำแพงเรือนจำและนำมาขาย แล้วการเสพผงขาวก็จะดมและฉีดเข้าเส้นเลือดเข็มฉีดยาจะเอามาจากแดน พบ.ส่วนหัวเข็ม
ไม่มีเปลี่ยนคือใช้เข็มร่วมกัน การซ่อนทั่วไปจะแยกส่วนเก็บไว้ถ้าเป็นยาจะสอดไว้ที่ขอบกางเกงขอบผ้าเช็ดหน้า โทรศัพท์จะพกติดตัวพอลงมา
ก็จะซ่อนไว้ถ้าวันไหนมีตรวจค้นก่อนลงเรื่อนนอนก็ใช้จังหวะสอดผ่านลูกกรงให้เพื่อนนักโทษห้องอื่นเก็บไว้ก่อน ถ้าไม่มีธุระจำเป็นก็จะไม่เอาขึ้น
การพกโทรศัพท์ขึ้นมานั้นก็จะมากับผู้ช่วยเหลือเพราะผู้คุมจะให้กุญแจมาไขเปิดประตูเรือนนอน ผู้ช่วยเหลือจะเอาไปซ่อนไว้ก่อนเวลาขึ้นเรือนนอนผู้คุมจะตรวจค้นของผิดกฎหมาย ซึ่งตอนนั้นเป็นผมเองที่เก็บโทรศัพท์ไว้ให้นักโทษคนนึงเป็นจำนวนเกือบ 20เครื่องตอนเช้าผมต้องรีบ
ลงมาจากเรือนนอนเพื่อเก็บโทรศัพท์ไว้ก่อนที่คนอื่นมาเห็น แล้วยังมีอีก 2เครื่องที่ชุดซ่อนไว้ในพื้นปูนหน้าประตูห้องขังตรงที่ผมนอน
เรื่องที่ผมแปลกใจในตอนนั้นคือปลั๊กเสียบที่ชาร์จแบตก็ไม่มีแล้วชาร์จกันยังไง เวลาชาร์จแบตก็จะเอาสายไฟไปเกี่ยวกับสายไฟที่มีทองแดงโผล่(แอบปลอกสายไฟไว้) แค่นั้นแหละครับชาร์จได้แล้วผมเห็นครังแรกยังงงเลย และมีอีกเรื่องคือการเก็บโจทย์ในเรือนจำไม่ว่าจะเป้นแย่งแฟนกันหรือจี้จับถ้าหลุดเข้ามาแดนเดียวกันหรือไปแดนอื่นที่มีคนรู้จักคนนั้นก็อ่วมครับ โดนทั้งเตะหน้า เตะหน้าอก เฉอะมะพร้าว(ฟันซอกลงที่หัว)ครบชุด แล้วก็จะได้ตำแหน่งพิเศษคือยอดทรมาน ต้องทำทุกอย่างที่โดนใช้ไม่งั้นก็โดนตบแต่ถ้าโชคดีพอมีคนรู้จักบ้าง ก็อาจจะโดนนิดหน่อยคือยอมให้เห็นแก่คนขอ มีอยู่เรื่องนึงที่ผมเบื่อมากๆคือการจู่โจมตอนกลางคืน วันนั้นผมนอนอยู่ดีๆได้ยินเสียงผู้คุมเปิดประตูทางขึ้นเรือนนอน ชุดจู่โจมมากันประมาณ 10กว่าคนสั่งให้เก็บที่นอนให้เรียบร้อยและก็ตรวจค้น ที่ละห้องและมีผู้คุมอีกชุดเดินตรวจริมระเบียงพอมาถึงห้องผมก็ให้ยกที่นอนออกมาที่ละคนแล้วนับยอดตั้งแถว 2แถวเรียงหนึ่งการตรวจที่นอน จะเอาเครื่องตรวจวัตถุตรวจโดยการยกที่นอนขึ้นสแกนหาของผิดกฎหมายคือโทรศัพท์(ห้องผมเคยโดนไป 5เครื่อง)

**ภาพการจู่โจม
แล้วเวลาผู้คุมเข้าไปค้นหาของผิดกฎหมายเสร็จนี่งานเข้าครับของกระจุยเต็มห้องจดหมายใครต่อใครก็ไม่รู้เกลื่อนไปหมด ถังขยะก็ลงมานอนกับพื้นเศษขยะเต็มห้อง เสื่อน้ำมันนี่พลิกหน้าพลิกหลังเลยครับแบบว่าฝุ่นฟุ้งไปหมด
**แต่ปัจจุบันเรื่องยาเสพติดและของผิดกฎหมายได้ถูกกวาดล้างไปหมดแ้ล้วครับ**

**ภาพตรวจหาของผิดกฎหมาย
**ต่อจากวันก่อน
ครั้งนึงผมได้พบกับเจ้าพ่อยาเสพติดรายใหญ่ 1ใน 2ของประเทศไทยคือ นายสยาม ทรัพย์วรสิทธิ์(ภาพ 70ไร่)หลายคนอาจจะรู้จักแล้วว่า
เขารายใหญ่ขนาดไหน(ประวัติเขายาวครับ) วันนั้นผมออกไปฟังอุธรณ์ประกันตัวชั้นต้นระหว่างเดินออกจากแดน พบ.(ใส่ตรวนออกศาล)
ผ่านประตูบานแรกไปตรงลานกว้างเพื่อนั้งรอเช็คยอดและขานชื่อ ตอนนั้นเองที่ผมได้เจอภาพ 70ไร่ แต่ยอมรับครับว่าผมยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
ทั้งๆที่นั่งข้างๆกัน จนนับยอดเสร็จทุกคนก็เดินแถวเรียง 1ไปรับข้าว 1ถุงและกับข้าว จนมานั่งบนรถบัสเจือนจำมีคนทักว่า"พี่ภาพหวัดดีครับพี่"
ผมก็สงสัยเพราะใส่เสื่อหลวงขอบแขนสีแดง(ชุดแดนของกลางมาก) ระหว่างทางเขาก็ทักผมว่าออกมาทำอะไรผมก็ตอบเขาแล้วก็ถามกลับ
เขาบอกมาสืบพยานแล้วผมก็เงียบไป จนมาถึงศาลจึงรู้ว่าเป็นใครนักโทษที่มาถึงศาลจะต้องอยู่รวมกันที่ห้องขังและตรงประตูจะมีโต๊ะเจ้าหน้าที่
คอยดูอยู่ แต่วันนั้นกลายเป็นที่นั่งของภาพ 70ไร่กับเจ้าหน้าที่จนผมมีชื่อเรียกไปฟังอุธรณ์แต่ศาลคัดค้านปล่อยตัวเพราะของกลางค่อนข้างมาก
พอตกบ่ายผมหิวมากช่วงนั้นศาลงดฝากอาหารให้นักโทษเพราะมีการส่งยาเสพติด ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยลองไปขอเจ้าหน้าที่แต่ไม่อนุญาติ
ภาพ 70ไร่ยืนขนมปังให้ผม1ห่อเขาบอกผมว่าเอาไปเหอะพี่ให้ ผมก็รับมาและผมก็แอบเห็นภาพ 70ไร่ก้มลงแล้วเจ้าหน้าที่ถือโทรศัพท์ให้คุย
แล้วบางทีก็เขาเท้าพาดไว้บนโต๊ะเจ้าหน้าทีผมคืดในใจนักโทษทั่วไปนี่ทำไม่ได้หรอก ผมก็อยากรู้ว่าชีวิตประจำวันเขาเป็นยังไงเหมือนกัน
แต่ไม่มีโอกาสได้รู้แค่เห็นเพียงเท่านี้ผมก็พอนึกออกนิดหน่อยแล้ว....
นี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่ผมอยู่ในเรือนจำมา 1ปี 5เดือนฝากไว้เป็นข้อเตือนใจสำหรับทุกคนอย่าคิดทำผิดกฎหมายเพราะข้างในนั้นมันไม่มีอะไรดีครั้งนี้ผมโขคดีสู้คดีชนะออกมาได้ แต่ทุกคนคงจะไม่โชคดีเหมือนผมหรอกครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ...