การศึกษาธรรมะโดยการศึกษาจากคำสอนของคนอื่นหรือศึกษาจากตำรานั้น ถ้าเราไม่ยอมมาดูจากสิ่งที่เรามีอยู่จริงๆ ก็จะไม่ทำให้เราเกิดความเห็นแจ้งในคำสอนนั้นได้ เพราะถ้าเราเอาแต่คิดคำนวณหรือคิดเพ้อฝันเอาตามตำราหรือตามครูอาจารย์ โดยไม่ยอมมาเพ่งพิจารณาดูจากร่างกายและจิตใจของเราเอง เราก็จะไม่มีทางได้พบความจริง จะพบได้ก็เพียงความฝันตามความเชื่อเท่านั้น

ดังนั้นถ้าเราปรารถนาจะเห็นธรรมหรือเห็นแจ้งถึงหลักคำสอนเรื่องการดับทุกข์ของพระพุทธเจ้า (อริยสัจ ๔) เราจะต้องมาเพ่งพิจารณาดูจากจิตใจของเราเองจริงๆ โดยมีตำราเป็นเหมือนแผนที่เท่านั้น เราจึงจะเห็นแจ้งคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าได้ ซึ่งนี่ก็ตรงกับหลักกาลามสูตรที่สอนว่า อย่าเชื่อเพียงเพราะเหตุว่า มีตำราอ้างอิง แต่ให้นำเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้มานั้นมาพิจารณาดูก่อน ถ้าเห็นว่ามีประโยชน์ ไม่มีโทษ ก็ให้นำมาทดลองปฏิบัติดูก่อน ถ้าทดลองปฏิบัติแล้วไม่เกิดผลจริง ก็ให้ละทิ้งเสีย แต่ถ้าทดลองปฏิบัติดูแล้วเกิดผลจริง จึงค่อยปลงใจเชื่อ ซึ่งนี่ก็คือหลักในการสร้างความเชื่อของพระพุทธเจ้าที่สอนให้ใช้ปัญญานำหน้าความเชื่อ ไม่ได้สอนให้ใช้ความเชื่อนำหน้าปัญญา ถ้าใช้ความเชื่อนำหน้าปัญญาก็มีแต่จะพาเข้าป่าเข้าพง(พาไปทุกข์)