ผมว่าไม่จริงครับ..เป็นนโยบายี่ดี..ลองมาฟังกันครับ..ชาวนาทุกวันนี้โดนกดราคาขายข้าวโดยพ่อค้าคนกลางมาทุกยุคทุกสมัย..เกียวข้าวเสร็จก็ต้องขายราคาเขาให้เท่าไหร่ก็เท่านั้น จะขนข้าวไปขายที่อื่นก็สิ้นเปลืองไม่คุ้มค่าขนส่ง...จำใจขายให้โรงสี ให้พ่อค้าหน้าเลือด.ขายข้าวเส็รจแทบไม่เหลืออะไรเลย...

แต่รัฐบาลยื่นมือเข้ามาช่วยชาวนา...ไม่ต้องไปขายให้โรงสี.ให้พ่อค้าหน้าเลือด เอามาจำนำกับรัฐบาลสิ ได้ราคาดีกว่า..

นี่คือประโยชน์ขอที่1... คือดีสำหรับชาวนา ที่ไม่ต้องโดนกดขี่ เรืองราคาโดยพวกพ่อค้าหน้าเลือด
ประโยชน์ข้อที่2.... หลังจากชาวนา ทั้งประเทศเอาข้าวมาขายให้รัฐบาลหมด..ที่นี้พวกพ่อค้า ก็ไม่มีข้าวขาย...ซึ่งเป็นไปตามอุปสงค์ อุปทาน..ใครอยากได้ข้าวก็ต้องมาซื้อที่รัฐบาล..ทั้งในประเทศและต่างประเทศ...ทำให้รัฐบาลป็นผู้กุมราคาข้าวมวลรวมไว้ได้ทั้งหมด...ราคาในประเทศไม่ดี ก็ จีทูจี..กับต่างชาติ

ซึ่งข้าวยังไงก็ต้องกิน...ในสมัย หนึ่งรัฐบาลทักษิน สามารถปั่นราคาข้าวขี้นไปถึง สองหมื่นกว่าบาทต่อเกวียนมาแล้ว...
ดีทั้งชาวนา ดีทั้งรัฐบาล ปั่นราคาเป็นผู้กำหนดราคาได้สบายๆ...ทั้งในตลาดในประเทศและตลาดโลก...

คุณคิดดู เมื่อก่อน ชาวนาขายข้าวได้ เกวียนละ 7-8พันแต่ราคาข้าว ขายกัน กิโลละ 30-40พ่อค้าคนกลางรวยสะดือปลิ้น..แต่นี่รัฐบาลยื่นมือเข้ามาช่วยชาวนาทำให้ชาวนาขายข้าวได้เกวียนละ 15000ก็พอจะลืมตาอ้าปากได้บ้าง....แล้วนโยบายนี้ผิดพลาดตรงไหนครับ...

แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ต้องรัดกุมในขั้นตอนต่างๆอย่าให้มีช่องว่าง ให้พวกเหลือบไรเข้ามาหาผลประโยชน์ได้ก็ยิ่งดีใหญ่

ความจริงนโยบายดีควรทำ ทั้งปาลม์ และ ยาง ด้วยซำ้...แต่มันเสี่ยงเกินไป เพราะ ทั้งยางและปาล์ม..เราไม่ใช่เจ้าใหญ่ในโลก...เสี่ยงสูง..

ลองมาฟังเพลงนี้กันครับ..จะได้รู่าชาวนาน่าสงสารแค่ไหน