ระหว่างงานที่คุณทำแล้วสบายใจ มีความสุข แต่เงินน้อย กับ งานที่ให้ผลตอบแทนมากเป็นกอบเป็นกำ แต่อึดอัด ฝืนใจ ไร้อิสระ ยิ่งทำยิ่งเครียดหดหู่...
คุณเลือกแบบไหนกัน? เราจะโง่มั้ย ถ้าเลือกความสุขสบายใจมากกว่าเงินเป็นกอง?
สำหรับดิฉัน ไม่รู้ว่าแปลกกว่าชาวบ้านรึเปล่า ดิฉันมองว่าความสุขของจิตใจสำคัญกว่าเงินทอง
สุดท้ายแล้วคนเราก็ต้องการแค่ ข้าว3มื้อต่อวัน พออิ่ม
ต้องการเตียงที่นอนอบอุ่น พอดีตัว ไว้นอน8-9ชม. ต่อวัน
ต้องการเงินเพื่อซื้อปัจจัย4 บวกกับโทรศัพท์สักเครื่อง (อะ แถมค่าโทรศัพท์ด้วย)
มีกลุ่มเพื่อนดีๆซักกลุ่ม หรือจริงๆก็แค่ คน สองคน ก็พอ มากไปก็วุ่นวายมีแต่ปัญหา
ถามจริงๆเถอะ ทุกวันนี้ มนุษย์เราต่างเอาตัวเองเข้าหาปัญหากันทั้งนั้นเลย ลืมความเรียบง่าย สงบสุขแบบสมัยก่อนกันไปหมดแล้ว
หลายคนใฝ่หาความโอ่อ่าฟู่ฟ่า ขยันทำมาหากินจนเปิดบริษัทใหญ่โต(ซึ่งแน่นอนว่าน่าภูมิใจ) แต่สุดท้ายกลายเป็นทุกข์ลาภ เมื่อได้มา..ก็กลัวจะเสียไป กลัวจะหมดไป ต้องหาวิธีคอยmaintainให้รายได้ไม่ตก เครียดไม่เว้นแต่ละวัน ความสุขของชีวิตหายหมด
ใครกำลังรู้สึกแบบนี้บ้างคะ แบบอยากหนีทุกสิ่งไปอยู่ ตจว. ใช้ชีวิตเรียบๆง่ายๆ เงินทองไม่ต้องมากมายล้นฟ้า แค่พอมีพอใช้ พอเหลือเก็บยามฉุกเฉิน
เราว่าแค่นี้ก็มีความสุขมากกว่ามหาเศรษฐีบางคนแล้วนะ ยิ่งเราเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในกระแสสัคม วัตถุนิยมมากเท่าไหร่ เรายิ่งแบกทุกข์โดยไม่จำเป็นเลยจริงๆ
ออกแนวระบายแล้ว.. ขอบคุณที่อ่านค่ะ เพื่อนๆช่วยลงความเห็นทีนะคะ อยากรู้ว่ามีกี่คนที่คิดเหมือนเราบ้าง (หาพวก) อิอิ
ระหว่างงานที่ชอบ ทำแล้วแฮปปี้..แต่เงินน้อย กับ งานที่ฝืนใจไร้อิสระ..แต่ได้เงินมาก คุณเลือกอะไรกัน?
คุณเลือกแบบไหนกัน? เราจะโง่มั้ย ถ้าเลือกความสุขสบายใจมากกว่าเงินเป็นกอง?
สำหรับดิฉัน ไม่รู้ว่าแปลกกว่าชาวบ้านรึเปล่า ดิฉันมองว่าความสุขของจิตใจสำคัญกว่าเงินทอง
สุดท้ายแล้วคนเราก็ต้องการแค่ ข้าว3มื้อต่อวัน พออิ่ม
ต้องการเตียงที่นอนอบอุ่น พอดีตัว ไว้นอน8-9ชม. ต่อวัน
ต้องการเงินเพื่อซื้อปัจจัย4 บวกกับโทรศัพท์สักเครื่อง (อะ แถมค่าโทรศัพท์ด้วย)
มีกลุ่มเพื่อนดีๆซักกลุ่ม หรือจริงๆก็แค่ คน สองคน ก็พอ มากไปก็วุ่นวายมีแต่ปัญหา
ถามจริงๆเถอะ ทุกวันนี้ มนุษย์เราต่างเอาตัวเองเข้าหาปัญหากันทั้งนั้นเลย ลืมความเรียบง่าย สงบสุขแบบสมัยก่อนกันไปหมดแล้ว
หลายคนใฝ่หาความโอ่อ่าฟู่ฟ่า ขยันทำมาหากินจนเปิดบริษัทใหญ่โต(ซึ่งแน่นอนว่าน่าภูมิใจ) แต่สุดท้ายกลายเป็นทุกข์ลาภ เมื่อได้มา..ก็กลัวจะเสียไป กลัวจะหมดไป ต้องหาวิธีคอยmaintainให้รายได้ไม่ตก เครียดไม่เว้นแต่ละวัน ความสุขของชีวิตหายหมด
ใครกำลังรู้สึกแบบนี้บ้างคะ แบบอยากหนีทุกสิ่งไปอยู่ ตจว. ใช้ชีวิตเรียบๆง่ายๆ เงินทองไม่ต้องมากมายล้นฟ้า แค่พอมีพอใช้ พอเหลือเก็บยามฉุกเฉิน
เราว่าแค่นี้ก็มีความสุขมากกว่ามหาเศรษฐีบางคนแล้วนะ ยิ่งเราเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในกระแสสัคม วัตถุนิยมมากเท่าไหร่ เรายิ่งแบกทุกข์โดยไม่จำเป็นเลยจริงๆ
ออกแนวระบายแล้ว.. ขอบคุณที่อ่านค่ะ เพื่อนๆช่วยลงความเห็นทีนะคะ อยากรู้ว่ามีกี่คนที่คิดเหมือนเราบ้าง (หาพวก) อิอิ