เมื่อก่อนตอนยังไม่เข้ามหาลัย แม่ให้เงินใช้เยอะ ก็ใช้เยอะตาม เปเพื่อนมาก เลี้ยงแฟน ซื้อคอมให้ซื้อไอแพตให้ ใช้เงินไม่เก้บ แต่แม่ให้เยอะมากเลยเหลือเก้บประมาณ4 แสน   เป็นคนไม่กลัวเงินหมดมีใช้เรื่อยๆ ไม่เคยคิดมากกับเงินเลย เศษตังเหลือกลับมายี่สิบ หกสิบ โยนทิ้งไว้ตาม โต้ะ คนใช้เก้บหมด มาแลกหน้าบ้านทีนึงเป็นพันๆ ช่างมัน


พอเริ่มเข้ามหาลัย แม่เริ่มให้เงินก้อนมา จนตอนนี้ปีสาม มีเงินในบัญชี6ล้าน เริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม อยากมีเงินมากขึ้นอีก ใช้เงิน สองสามพัน หรือเพื่อนยืมเงินสามพัน นอนไม่หลับ คิดว่าถ้ามันไม่คืนทำไง ทั้งที่เมื่อก่อนมีเพื่อนยืมตังเป็นหมื่นยังไม่ได้คืนถือว่าช่างมันทำบุญ  นั่งกดเครื่องคิดเลขว่าสรุปเงินเราเหลือเท่าไหร่ หลังๆกลัวเงินเฟ้อมาก นั่งกดว่าได้ดอกเท่าไหร่(ฝากประจำ)ต้องหาเพิ่มเท่าไหร่เงินเราถึงจะไม่เสื่อมค่า จะทำไรกลัวไปหมด เริ่มผระหยัดนั่งสองแถวบ้างรถตู้บ้าง เศษเหรียญบาท เก้บหมด สองเดือนแลกได้เป้นพันๆดีใจมาก วันไหนแม่ให้เงิน4-5พันจะ นั่งรถไปฝากเงินทันที ตอนนี้ไม่เคยพาแฟนไปเลี้ยงอะไรแพงๆเลย กินศูนย์อาหารตลอด บางทีก็ให้แฟน ซื้อของให้ด้วยซ้ำ  มันไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร มันอึดอัดกลัวเงินหมด ไม่มีความสุขเหมือนก่อน ขนาดเมื่อก่อนยังมีเงินไม่เยอะขนาดนี้


ปล.จริงๆเงินมันก็ไม่ได้เยอะอะไรมาก หรอก แต่ถ้าในวัยนี้ผมถือว่ามันเยอะมากสำหรับผมแล้ว เลยทำให้ผมเป็นโรคจิตหรือเปล่า