ดังนั้น ศาสตราจารย์จึงได้หาสถานที่สำหรับทิ้งศพเพื่อใช้ในศึกษาการเน่าเปื่อยของร่างกายมนุษย์ ทั้งนี้ก็เพื่อการศึกษาทางด้านนิติวิทยาศาสตร์  การศึกษาด้านนี้นับว่าเป็นเรื่องใหม่ ยังมีผู้วิจัยไม่มากนัก
                  
                           ฟาร์มศพแห่งแรกนี้เป็นป่าขนาด 10,000 ตารางเมตร ล้อมรอบด้วยรั้วลวดหนามเพื่อป้องกันคนภายนอกหลงเข้าไป ศพที่นำมาศึกษานี้มาจากทั้งผู้ที่ประสงค์จะบริจาคให้สถาบันเพื่อใช้ในการศึกษา และศพไร้ญาติ ซึ่งในปีๆ หนึ่งจะมีจำนวนมากกว่า 100 ศพ แต่จำนวนศพที่ใช้ในการศึกษาครั้งหนึ่งๆ จะอยู่ที่ประมาณ 10 – 40 ร่างเท่านั้น     ในฟาร์มนี้ศพจะถูกวางไว้กระจัดกระตายตามพื้นที่ต่างๆ เช่น บนพื้น บนภูเขา บนพื้นซีเมนต์ ในกระเป๋า ในถุงพลาสติก ในน้ำ หรือฝังไว้ในหลุมตื้นๆ เพื่อศึกษาการเน่าเปื่อยให้สภาพแวดล้อมต่างๆ กัน

                                             [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
                                เดินกันมาอย่างกับคณะทัวร์เลย
                                          
                                              [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทิ้งกันโล่งๆเลยกำลัง.........ได้ที่

                                               [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เพิ่งมาใหม่ๆเลย
                                              
                                               [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
                                   อย่าได้สุ่มสี่สุ่มห้าปืนรั้วหวังไปขโมยของเด็ดขาด  ลงรั้วมามี หัวโกร๋นเลย

                                        
                                                                        ตามสุมทุมพุ่มไม้ก็ไม่

                                        
                                      ในดงหญ้า เหลือกระดูกแล้ว (อันนี้ไม่แน่ใจคนหรือลิง เพราะเขาทดลองกับซากสัตว์ด้วย)

                                        
                                                                   ท้ายกระโปรงรถ   ลืมไรไว้เปล่าน้า
                                      
        ซึ่งในบางครั้งก็จะมีการจัดสภาพพิเศษตามคำขอจากทางตำรวจที่กำลังทำการสืบสวนอยู่และอยากได้ข้อมูลเฉพาะเจาะจง ผลการศึกษาของแต่ละศพเช่น สภาพศพ อัตราการเน่าเปื่อย และข้อมูลแมลงต่างๆ ที่มาอาศัยอยู่บนศพ ก็จะถูกจดบันทึกไว้อยู่เป็นระยะๆ รวมถึงเมื่อศพเน่าเปื่อยไปหมดจนเหลือแต่โครงกระดูกแล้ว ก็จะมีการบันทึกสภาพของโครงกระดูกต่อไป
          ผู้ที่ใช้งานฟาร์มศพนี้นอกจากจะเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแล้ว บางครั้งตำรวจและ FBI ฝึกหัดก็จะเดินทางมาดูงาน หรือแม้แต่นักศึกษาที่เรียนจบไปแล้วบางครั้งก็กลับมาตามดูผลการศึกษาของตัวเองต่อ
    

                 งานศึกษาและวิจัย

                      ดร. อาร์แพด เวสส์   นักวิจัยและนักมานุษยวิทยานิติเวช แห่งห้องปฏิบัติการแห่งชาติโอ๊คริดจ์  และยังเป็นศาสตราจารย์เสริมของภาคโปรแกรมนิติเวชมานุษยวิทยาของมหาวิทยาลัยของรัฐเทนเนสซี  
                                      
                                                                          
          เวสส์   กับบรรดาลูกศิษย์ได้ใช้เวลาศึกษาเกี่ยวกับศพมากว่าสิบปีแล้ว โดยมุ่งเน้นไปที่เรื่องการระบุเวลาหลังจากการสิ้นชีวิตว่าศพที่พบนั้นเสียชีวิตมาแล้วนานเพียงใด และศึกษาปัจจัยธรรมชาติที่มีผลต่อสภาพการเน่าเปื่อย หรือย่อยสลายของศพ จากการศึกษาอย่างอดทนและจริงจัง ทำให้พวกเขาค้นพบวิธีการทางชีวเคมีที่นับว่าล้ำเลิศ สามารถบอกเวลาตั้งแต่คนคนนั้นเสียชีวิต ซึ่งให้ข้อมูลอันมีประโยชน์แก่ตำรวจในการสืบคดีฆาตกรรมได้กว่าร้อยคดี และในเวลานี้ คณะทำงานของเวสส์ได้ไขปริศนาเกี่ยวกับเครื่องหมายบ่งบอกทางชีวเคมีชุดใหม่ทั้งหมดที่จะช่วยให้ผู้สืบสวนกำหนดเวลาการตายได้แม่นยำมาก ซึ่งมีความแม่นยำถึงระดับชั่วโมงเลยทีเดียว
                      
                                          
                                                  

                                      

                                    
                    
                                                                                 ปฏิบัติภาคสนาม
                                            

                          
           เวสส์  ได้อธิบายคร่าวๆ ว่า ตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีศพกว่า 300 ศพที่เน่าเปื่อยสลายอยู่ในบริเวณนี้ ที่นี่มีพื้นที่ 3 เอเคอร์ (ประมาณ 40 ไร่) มีเนินเขาที่มีป่าไม้ปกคลุม ในบริเวณแม่น้ำเทนเนสซี จากชานเมืองน็อกสวิลล์ศพเหล่านั้นถูกจัดวางวางให้เหมือนอยู่ในที่เกิดเหตุฆาตกรรม บ้างก็อยู่บนม้านั่ง บ้างก็อยู่ในรถผุๆ หรือไม่ก็ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ นอนเปลือยอยู่ในกอหญ้า หรือถูกทิ้งไว้ในถุงบรรจุศพเหมือนตอนแรกมา  เวสส์บอกว่างานนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการตาย แต่เป็นเรื่องทางวิทยาศาสตร์ล้วนๆ  ศพแต่ละศพเหล่านี้ถูกใช้เพื่อทดลอง เป็นตัวแทนของบุคคลที่ยังมีชีวิต ที่วันหนึ่งในภายหน้าจะต้องเสียชีวิตหรืออาจถูกฆาตกรรม ศพเหล่านี้จะช่วยให้ข้อมูลหลายอย่างเพื่อเทียบกับศพในอนาคตเหล่านั้น
              
  จากการศึกษาอย่างจริงจัง ผู้วิจัยพบว่าการเน่าเปื่อยหลังการตายนั้น แบ่งได้เป็นสี่ขั้นตอน
               1. เริ่มจากการสลายเซลล์เป็นของเหลวอันเนื่องมาจากการทำงานของ เอนไซม์ภายใน    
               2. การย่อยสลายเนื้อเยื่อโดยแบคทีเรีย  
               3. ผิวหนังและเนื้อเยื่ออ่อนเมื่อแห้ง  
               4. โครงกระดูกหลังการย่อยสลายของเนื้อเยื่อ
กระบวนการเหล่านี้จะใช้เวลาแตกต่างกันไป บางศพใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง บ้างก็หลายวัน หรือหลายเดือนหลังจากการตายก็มี
ทั้งนี้ขึ้นกับสภาพของสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอุณหภูมิและความชื้นสำหรับในฤดูร้อนที่เทนเนสซีนั้น ศพใหม่จะเน่าเปื่อยจนเหลือแต่กระดูก ในช่วงเวลาเพียงสองสัปดาห์เท่านั้นในช่วงเวลา 12 - 24 ชั่วโมงหลังจากเสียชีวิต
          การเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้จากศพจะช่วยให้ผู้ชันสูตรศพสามารถได้ข้อสรุปที่แม่นยำ พอที่จะประมาณค่าเวลานับตั้งแต่ศพนั้นเสียชีวิตได้ แต่หากเป็นศพเก่า ตายมาหลายวันหรือหลายสัปดาห์ การระบุเวลาจะยากขึ้นมาก เนื่องจากเกิดการสลายทางเคมีที่ซับซ้อนมากขึ้น กระทั่งปัจจุบันนี้ ยังไม่มีใครเข้าใจกระบวนการดังกล่าวมากนัก

                                

                                
                              
                                

                                


                        
                              

                              
                              


                                    
                                                   นักศีกษาที่มาศึกษาสภาพหลุมศพตรวจหาหลักฐานต่างๆ

                                  
                สองคนนี้เล่นพระด้วย..  เฮ้ย ไม่ใช่ เค้าส่องดูหนอนแมลงวันที่ได้จากศพเพื่อคำนวณหาเวลาการตายของศพต่างหาก

                                    
                                                       แผนที่แสดงตำแหน่งศพที่กระจายอยู่ทั่วไป 70 กว่าร่าง