บ้านเมืองเรานี้ปล่อยให้อยู่ในเมือของนักการเมืองมาช้านาน เราคิดว่าประชาธิปไตยคือการเลือกตั้งแต่พียงอย่างเดียว และเลือกทุก 4 ปี เลือกเสร็จก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนักการเมีอง ใครใคร่จะเป็นนายกกี่ครั้งก็ได้ การมาทำงานทางการเมืองต้องมีเงินหนาถึงจะเข้ามาในระบบได้ การเลือกตั้งในหมู่บ้าน และตำบลผู้ลงเลือกตั้งตัองใช้เงินจำนวนมากเพื่อได้รับเการเลือกตั้ง ข้อเท็จจริงก็ปรากฏอยู่ในเกีอบทุกจังหวัด ที่ผ่านมานักการเมืองก็ฉลาดที่จะแบ่งสรรผลประโยชน์ส่วนหนึ่งให้ผู้ที่เลือกเขาเข้ามา ในทางตรงคือการแจกเงินอย่างแยบยล และ รูปของสวัสดิการของรัฐที่ฟรีไม่ได้มาตรฐานต่างๆ รวมทั้งการประกันราคาข้าวที่ขัดกับหลักการทางเศรษฐกิจหรือการจัดสรรค์เงินลงหมู่บ้านให้พรรคพวกของตนก็เป็นการปันผลประโยชน์ทางอ้อมอย่างหนื่ง จนมีคำพูดหรือการยอมรับกันว่านักการเมืองจะกินหรือคอรัปชั่นไม่ว่าขอให้ผลประโยชน์บางส่วนตกถึงประชาชนบ้าง นั้นคือสังคมไทยส่วนใหญ่ยอมรับการติดสินบนหรือการแสวงหาผลประโยชน์ที่ไม่บังควรตกแก่ตนและพวกพ้องหรือการใช้อำนาจทางการเงินบิดเบือนกระบวนยุติธรรมให้เอี้อประโยชน์แก่ตน ผมเห็นด้วยที่ควรจะปฏิรูปการเมืองที่ให้ประชาชนกลุ่มที่นักการเมืองซื้อไม่ได้หรือยากที่จะซื้อเข้ามาคานอำนาจนักการเมืองที่เลวๆ (คนกลุ่มนี้จะเข้ามาอย่างไร เป็นตัวแทนของใคร อยู่นานเท่าไร ต้องมาถกกันต่อ) และนายกรัฐมนตรีก็ไม่ควรอยู่เกิน 2 สมัยหรือ 8 ปี ทุกวันนี้นักการเมืองที่ได้รับเลือกตั้งมาที่คิดว่าตนเองเข้ามาอย่างบริสุทธ์เพราะ กกต จับไม่ได้ และคิดว่าเมื่อได้เป็นรัฐบาลแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้จะออกกฏหมายมาช่วยหรือสนับสนุนพวกพ้องของตนเองก็ได้ ใครจะกล้าทำอะไรถ้านักการเมืองเหล่านั้นคิดว่าได้โยนเศษเนื้อชิ้นหนึ่งให้แก่ประชาชนที่เลือกเขาเข้ามา ขณะที่ตนเองก็กอบโกยผลประโยชนฺทั้งทางตรงและทางอ้อมต่างๆให้แก่ตนเองและพวกพ้องของตน ถึงจับได้ก็มีไม่กี่คนที่ติดคุก นักการเมืองทุกวันนี้ฉลาดมากพอที่จะทำให้นักเลือกตั้งหรือประชาชนส่วนใหญ่ต้องพึ่งพาพวกเขา เพราะคิดว่าคนเหล่านี้คือผู้ที่จะดลบันดาลเกือบทุกอย่างให้เขา ทุกวันนี้กฎเกณฑ์ทางสังคมและกฏหมายในประเทศไทยมันถูกทำลายและกัดกร่อนมานานแล้ว ทั้งหลายทั้งปวงก็เริ่มมาจากนักการเมืองเลวๆบางกลุ่มในอดีตที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน ก็ไม่รู้ว่าเลือกตั้งใหม่แล้วจะได้อะไร