"ล้าหลัง" เคยเป็นชื่อเรียกกลุ่มชนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่บริเวณที่ราบดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไข่มุก (珠江三角洲) ชื่อนี้ยังมีความหมายว่า "ด้อยพัฒนา" อีกด้วย เหตุผลที่เป็นเช่นนี้เนื่องจากในสมัยโบราณ คนพื้นเมืองเหล่านี้ถูกแทนที่ด้วยกลุ่มชนที่มีอารยธรรมสูงกว่าจากทางทิศเหนือคือ "ผู้ลือ" และกลุ่มชนที่มีอารยธรรมสูงกว่าจากทางทิศใต้คือ "ผู้ขอม" เรียกโดยรวมว่า ผู้ร้อยพวก (百濮) คนพื้นเมืองส่วนใหญ่ถูกกลืนให้เป็นผู้ (濮) ให้ดูมีอารยะ แต่กระนั้นก็ยังมีคนพื้นเมืองบางกลุ่มที่ปฏิเสธวัฒนธรรมทางภาษาจากผู้ร้อยพวก และปลีกตัวไปอยู่บนภูเขาเพราะถูกคนพื้นเมืองด้วยกันเองที่รับวัฒนธรรมจากผู้ร้อยพวกเหยียดให้เป็น "พวกล้าหลัง" ที่มีฐานะทางสังคมต่ำกว่า "พวกเป็นผู้เป็นคน" คนพื้นเมืองในเขตที่ราบจึงรับอิทธิพลทางภาษาจากผู้ร้อยพวก รวมถึงกลุ่มชนชั้นปกครองที่เข้ามาภายหลังผู้ร้อยพวกอีกด้วย พวกล้าหลังปลีกตัวกลายเป็นชาวเขาหลายเผ่าเช่น ผู้มัน (濮曼) ปู้หลัง (布朗) ล้า (拉) ว้า (佤) ซานเวี่ย (山越) ซานเจ๋อ (山泽) และเกาซาน (高山) เป็นต้น ต่อมาพวกชาวถัง (唐人) เข้ามาในเขตหลิงหนาน (岭南) พวกเป็นผู้เป็นคนที่รับระบบเลขของจีนแต่ปฏิเสธวัฒนธรรมจีนจากชาวถังจะถูกเรียกว่า ชาวถง (童人) ซึ่งหมายถึงคนที่ต่ำ ต่อมาถูกเรียกว่าชาวถง (獞人) ซึ่งหมายถึงคนที่ต่ำช้าเหมือนสัตว์หรือชาวขวาง (狂人) ซึ่งหมายถึงคนของกษัตริย์ที่ป่าเถื่อนเหมือนสัตว์ ก่อนจะกลับมาเป็นชาวถง (僮人) ซึ่งหมายถึงพวกเป็นผู้เป็นคนอีกครั้งและมีความหมายในเชิงวัฒนธรรมมากกว่าเชื้อชาติ เมื่อประเทศจีนมีการให้สัญชาติพลเมือง พวกเป็นผู้เป็นคนจึงเข้ามาเป็นประชากรของกลุ่มชาติพันธุ์จ้วง (壮族) ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศจีนและใช้คำนำหน้ากลุ่มของพวกตนว่า "ผู้" จนถึงทุกวันนี้ อิทธิพลจากภายนอกส่งผลให้ชาวจ้วงในปัจจุบันมีสำเนียงที่แตกต่างกันมากจนสื่อสารกันไม่รู้เรื่องและนั่นคือสาเหตุที่ชาวจ้วงใช้ภาษาจีนสื่อสารระหว่างกันแทนภาษาถิ่น

สืบเนื่องจากกระทู้ https://ppantip.com/topic/31068050

อัพเดทข้อมูล

อ่านกระทู้ต่อเนื่องได้ที่ https://ppantip.com/topic/31582184